Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις

Κάθε «-ισμός» εἶναι περιορισμός…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Λές, γιὰ παράδειγμα, ἑλληνισμός, ἀλλὰ δὲν ἀντιλαμβάνεσαι πὼς περιορίζεις, στὰ ὅρια τῆς ἀνυπαρξίας, τὴν Ἑλλάδα.
Μὰ ἔτσι μᾶς ἐκπαίδευσαν νὰ λέμε καὶ ἔτσι λέμε, δίχως νὰ ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Ἑλλάδος καταντήσαμε ἐμεῖς.

Λὲς ἐθνικισμὸς καὶ περιορίζεις τὴν ἐννοίαν τοῦ Ἔθνους σὲ κάτι τόσο μικρό, ποὺ εὔκολα ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς ἐπαγγελματίες τοῦ εἴδους. Κι ἔτσι ἔχουμε ὑπευθύνους γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς διασπορᾶς, ποὺ ἐπιτυγχάνουν, διαχρονικῶς, νὰ ἐξαφανίζουν ἀπὸ προσώπου γῆς τοὺς Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς. Συνέχεια →

Λαός (πάντα) ἐχθρός ἤ λαός (πάντα) συνεργός;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐχθρός εἶναι ὁ Λαός;
Συνεργός εἶναι ὁ Λαός;
Τί ἰσχύει; Πότε καί Ποῦ;

Συνέχεια →

Ἱκανοὶ κι ἀνίκανοι

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἱκανὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει ἱκανότητες, πολλὲς ἢ λίγες, γιὰ νὰ φέρῃ εἰς πέρας ἕνα ἔργο. Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα ἔχουμε ἱκανοὺς ἰατρούς, ἱκανοὺς μηχανικούς, ἱκανοὺς διδασκάλους καὶ οὔτω καθ’ ἐξῆς…
Ἀνίκανος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς ἱκανότητες ἄλλων, στερούμενος ἰδίων ἱκανοτήτων. Πρὸς τοῦτον λοιπὸν οὐδεὶς ἀδαὴς περὶ τῶν ἰατρικῶν δύναται νὰ θεραπεύσῃ ἀσθένειες, ἐνᾦ ἐξαρτᾶται ἀπολύτως ἀπὸ τὶς ἰατρικὲς γνώσεις ἱκανῶν ἰατρῶν.
Συνέχεια →

Θεωρίες …θεωρῶ!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

(Ἢ καὶ θωρῶ-περίπου-βλέπω τὶς θεωρίες…!!!)

 

Θεωρῶ ἢ θωρῶ ἢ θέω(-ρῶ) σημαίνει πὼς ἔχω γενικὴ εἰκόνα ἑνὸς θέματος καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἰσχυρὲς γνωσιακὲς βάσεις. 

Θεωρῶ:
βλέπω, παρατηρῶ, θεῶμαι, κυττάζω.

Συνέχεια →

Ἱερό μας χρέος καὶ ἡ γλωσσικὴ ἀλήθεια

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μαθήματα ἑλληνικῆς γλώσσης.

Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ ἐπικαλοῦμαι τὴν ῥήση τοῦ φιλοσόφου Ἀντισθένους : «ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις».

Αὐτὴν τὴν φορά, στὸ στόχαστρο εἶναι ἡ λέξις «ἑωσφόρος». Ἡ λέξις αὐτή, εἶναι σύνθετος ἐκ τῶν «ἕως» καὶ τὸ «φέρω». Ἀποδίδεται δὲ ὡς: «ὁ φέρων τὸ ἐώς», δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ φέρνει τὸ πρωινὸ φῶς τῆς αὐγῆς, καθὼς «ἕως» δὲν εἶναι ἁπλῶς τὸ φῶς, ἀλλὰ τὸ πρωινὸ φῶς τῆς αὐγῆς. Ὡς προσωνύμιον, ἀποδίδεται στὸν ἱερὸ Ἀπόλλωνα, λόγῳ τοῦ ὅτι εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐλέγχει τὸν ἤλιο. Συνέχεια →

Ἄγω, ΑΓΕτης, ἡγέτης καὶ ΔΑΠίτης

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Σχόλια τοῦ Δήμου Μούτση γιὰ τὸ φαινόμενον μπούλη γεωργιάδου, μετὰ τῆς συζύγου του.
Πολὺ ἐνδιαφέροντα σχόλια. Μερικὲς παρατηρήσεις, ἀναφορικῶς πάντα μὲ τὸ «ἄγω» καὶ τὸν ἡγέτη κι ὄχι γιὰ τὶς ἀποκαλύψεις τοῦ Μούτση, ποὺ στὶς ἡμέρες μας καταντοῦν ὡς …φυσικὴ συνέπεια τῆς ἀποκαλύψεως τῆς βρωμιᾶς ποὺ μᾶς καλύπτει.
Μίας βρωμιᾶς ποὺ ἀρχὴ καὶ τέλος δὲν ἔχει καὶ τῆς ὁποίας μετέχοντες καὶ κουκουλωτὲς παραμένουν ἅπαντες οἱ ἀλληλοδιαπλεκόμενοι καὶ ἀλληλοεξυπηρετούμενοι.
Συνέχεια →