Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐλευθερία

Τά λάθη δροῦν προσθετικά ἤ πολλαπλασιαστικά;

ἀπὸ τὸν/τὴν

8

Αὐτὸ ποὺ γνώριζα γιὰ τὰ μαθηματικὰ προβλήματα ἦταν πὼς ὅταν ξεκινήσῃς τὴν λύσι μίας ἀσκήσεως μὲ λάθος βάσεις, ὅποιαν διαδρομὴ κι ἐὰν ἀκολουθήσῃς, σὲ λᾶθος θὰ καταλήξῃς.
Ἐὰν γιὰ παράδειγμα ἔχω ἐμπρός μου μίαν οἰκοδομή, τῆς ὁποίας τὰ θεμέλια εἶναι στραβοστημένα, ἀλλὰ ἔχουν ἀρχίσῃ ἤδη οἱ ἐργασίες γιὰ τὸν πρῶτο, ἤ ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν δεύτερο ὄροφο, ὅσες πατέντες κι ἐὰν κάνω, τὰ θεμέλια εἶναι στραβὰ καὶ ἡ οἰκοδομὴ θὰ πέσῃ σίγουρα.
Δὲν ἴσιώνουν τὰ λάθη. Δὲν γίνεται νὰ ἰσιώσουν. Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ διορθώσουμε ἕνα λᾶθος κι ὄχι νὰ τὸ μεταφέρουμε, προσθέτοντάς του οὐσιαστικῶς ἐπὶ πλέον λάθη, ὀφείλουμε νὰ τὰ ἀναγνωρίσουμε, νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ σημεῖον ποὺ ἔγινε τὸ λᾶθος καὶ νὰ τὸ πιάσουμε ὅλο ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Ἔχουμε λοιπὸν σήμερα φθάσῃ στὸ σημεῖον νὰ συζητᾶμε γιὰ λάθη ἐπὶ λαθῶν, ὦ λάθη, γιὰ τὰ ὁποῖα ὅσοι εὐθύνονται συμπεριφέρονται μὲ ἕναν ἀπόλυτον ὠχαδελφισμό… Σὰν νὰ μὴν συνέβησαν.
Συνέχεια →

Ναί, εἴμαστε ἤδη σκλάβοι!

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Τῶν εἰκόνων ποὺ εἴδαμε, τοῦ χρήματος ποῦ χάσαμε, τῶν ὀνείρων μας ποὺ γκρεμίστηκαν…
Κάποιοι ἔχουν ἀρχίσῃ νὰ σηκώνονται, νὰ συνειδητοποιοῦν τὴν ἐξάρτησι καὶ νὰ βγαίνουν σιγὰ σιγὰ ἀπὸ τὸ τέλμα…
Δὲν θὰ τοὺς χαρακτηρίσω ὥς πρωτοπόρους…  Ἁπλῶς τυχερούς… Συνειδητοποίησαν λίγο νωρίτερα…

Οἱ ἄλλοι ὅμως, ἀρκετοὶ ἀκόμη, ἐξακολουθοῦν νὰ κρέμονται ἀπὸ τὶς ἁλυσίδες τους…
Ἁλυσίδες ποὺ δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν φτώχεια ἤ μὲ τὴν πείνα ἤ μὲ τὸ κρύο…
Οὔτε μὲ τὴν ἀνεργία… Οὔτε μὲ τὰ κλεμμένα μας ὄνειρα…
Ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν πραγματική μας ταὐτότητα, ποὺ δυστυχῶς χάσαμε…
Κι ἀπὸ τότε ποὺ τὴν χάσαμε γίναμε ἐμεῖς αὐτοὶ ποὺ σέρνονται πίσω ἀπὸ τὶς εἰκόνες καὶ τὰ ἀντικείμενα καὶ ὅλα τὰ ὑλικά, ποὺ μόνον ἀγαθὰ δὲν εἶναι….

Συνέχεια →

Τοῦ ἐπανελληνισμοῦ μας οἱ ἀλητεῖες.

ἀπὸ τὸν/τὴν

4

Ἄλλο μαθαίνω τὴν ἱστορία μου κι ἄλλο διαβιῶ μέσα στὸ μίσος.
Ἄλλο μαθαίνω τὸν τρόπο γιὰ νὰ ξαναγίνω Ἕλλην κι ἄλλο πέφτω στὴν παγίδα τοῦ καταδιωκομένου. 
Ἄλλο μαθαίνω νὰ ἀναζητῶ καὶ νὰ κατακτῶ τὴν ἐλευθερία κι ἄλλο γίνομαι σκλάβος, σὲ νέου εἴδους σκλαβιά.

Γιατί ξεκίνησα ἔτσι σήμερα
Πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν ἔπεσε στὰ χέρια μου ἕνα τεῦχος τοῦ ΔΑΥΛΟΥ. 
Ἐνθουσιάστηκα.
Ἀπὸ τότε, καὶ γιὰ ἀρκετὰ χρόνια, ἔγινα «φανατικὴ» ἀναγνώστριά του.
Τὸ σταμάτησα ὅταν συνειδητοποίησα πὼς ἀν τί νὰ μοῦ δίδῃ πληροφορίες μὲ γέμιζε μῖσος καὶ θυμό. Ἤ ὅταν διεπίστωσα Συνέχεια →

Περὶ δημοκρατικῆς Ἐλευθερίας

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἡ δημοκρατία Δὲν εἶναι Ἀξία!

 
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ !!!
 
Μοῦ ἐπιβάλλουν τὴν δημοκρατία
 
καὶ μοῦ κλέβουν τὴν Ἐλευθερία!
 
Εὶς τὸ ὄνομα τῆς δημοκρατίας μὲ δυναστεύουν,
 
εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἐλευθερίας,
 

Ἀπεβίωσε ὁ «παπποὺς μὲ τὴν μάσκα»!

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

O ίδιος δεν είχε «αύριο» κι όμως αγωνιζόταν για ένα καλλίτερο αύριο, όχι γι’αυτόν, αλλά για τις γενιές που άφησε πίσω του, αλλά κι αυτές  που θα έρθουν στο μέλλον.
Ανήκε στην γενιά, που έκανε το «ΟΧΙ»από λόγο …πράξη, οπότε προφανώς το να αγωνίζεται για ελευθερία ήταν κάτι αυτονόητο γι’αυτόν.
Μας άφησε παρακαταθήκη, το παράδειγμα που έδωσε από πέρασμά του στον κόσμο μας και αποτυπώνεται με «χίλιες λέξεις» στην φωτογραφία που τον έκανε γνωστό..

Ἡ θέση μας στὴν Παγκοσμιοποίηση. Θά εἶναι ἡ Ἑλληνική ἤ Τραπεζική;

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

γράφει ο netakias

  H παγκοσμιοποίηση ισοπεδώνει κάθε λαό και έθνος σαν οδοστρωτήρας. Oι νέες τεχνολογίες αν κι έφεραν τους ανθρώπους πιο κοντά έγιναν παράλληλα το μέσο για μεγαλύτερο έλεγχο της ζωής μας από τα Οικονομικά θηρία των Αγορών και την κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών μας.

Αυτό που αποκαλούμε αγορές, δηλαδή τις 2-3 Τράπεζες κι άλλες 2-3 πολυεθνικές μαζί με τα παρακλάδια τους, δεν έχουν ανάγκη πια τις Υπερδυνάμεις για επιβάλλουν τα Οικονομικά τους Προγράμματα, αλλά λειτουργούν αυτόνομες και μάλιστα οι Υπερδυνάμεις έχουν πλέον ανάγκη τις Αγορές. Συνέχεια →