Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἕλληνες

Φιλοπατρία Ἀγησιλάου

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μία ἀκόμη ἀρετὴ τοῦ Ἀγησιλάου: ἡ φιλοπατρία του.

Θὰ μακρολογοῦσα βέβαια νὰ γράψω γιὰ κάθε περίπτωση χωριστὰ σὲ ποιὸν βαθμὸ ἀγαποῦσε τὴν πόλη του. Πιστεύω λοιπὸν ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτα ἀπ’ ὅσα εἴχαν, ποὺ νὰ μὴν ἐνισχύῃ αὐτὴν τὴν ἄποψη. Κοντολογὴς ὅλοι ξέρουμε καλὰ ὅτι ὁ Ἀγησίλαος σὲ ὁποιανδήποτε περίπτωση ἐπίστευε ὅτι θὰ ὠφεήση τὴν πατρίδα, δὲν ἐλογαρίαζε τοὺς κόπους, δὲν προσπαθοῦσε ν’ ἀποφύγῃ τοὺς κινδύνους, δὲν έλυπᾶτο τὰ χρήματα, δὲν εὕρισκε ὡς δικαιολογία τὴν σωματική του κατάσταση, οὔτε τὰ γεράματα, ἀλλὰ ἐπίστευε ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ καθῆκον τοῦ σωστοῦ βασιλέως, νὰ κάνῃ ὅσο περισσότερα καλὰ μπορεῖ σ’ αὐτοὺς ποὺ κυβερνᾶ. Συνέχεια →

Θυσίες ἀλλοτινὲς πραγματικῶν πατριωτῶν

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Σὰν σήμερα τὸ 1912 ἔπεσε ἠρωϊκὰ μαχόμενος ὁ Χριστόδουλος Σῶζος, Κύπριος δικηγόρος καὶ πολιτικὸς ἐν ἐνεργείᾳ, ἀλλὰ καὶ Δήμαρχος Λεμεσοῦ.

Μὲ τὸ ξέσπασμα τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων καὶ ὄντας ἐν ἐνεργείᾳ Δήμαρχος, πῆγε στὴν Ἑλλάδα καὶ κατετάχθη στὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ ὡς ἐθελοντής. Παρὰ τὴν πρόταση τοῦ Βενιζέλου νὰ τὸν τοποθετήσῃ στὸ Ἐπιτελεῖο τῶν Ἀθηνῶν, αὐτὸς ἠρνήθη κι ἀπήτησε νὰ σταλῇ ὡς ἁπλὸς στρατιώτης στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ μετώπου. Συνέχεια →

Θά μᾶς …ἐξαφανίσουν λοιπόν;

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Εἶναι καιρὸς (ἐπὶ τέλους) τώρα πιὰ ποὺ διαβάζουμε εἰδήσεις περὶ τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ ἐποικισμοῦ, περὶ τῆς ἀπειλῆς τῆς ἐξακολουθήσεως τῆς φυλῆς μας, περὶ τῆς ἐπικειμένου καταποντισμοῦ τῆς χώρας καὶ ἄλλα, πλήρη ὑπερβολῶν (ἢ καὶ ὄχι) ἐνδιαφέροντα σενάρια. Ἡ ἀλήθεια ὅμως, ὄπως πάντα, εὑρίσκεται κάπου ἀνάμεσα στὸν …τρόμο καὶ στὴν (λησμονημένη καὶ περιθωριοποιημένη καὶ  ἀναγκαία πλέον!!!) συνειδητότητα.

Συνέχεια →

Θυσία ἄδικος ἤ θυσία ὠφέλιμος;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Κυττᾶς γύρω σου λοιπόν, αὐτὲς εἰδικῶς τὶς ἡμέρες, γιὰ νὰ ἀνακαλύψῃς, ἔκπληκτος, πὼς κάτι ἔχει ξυπνήση μέσα μας. Κάτι μεγάλο ἔχει ἀνοίξη στὶς καρδιές μας. Κάτι ποὺ ἐὰν τὸ συντηρήσουμε καταλλήλως, μπορεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ ταχύτερα στὴν Ἐλευθερία. Ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ πρέπει πρῶτα καὶ κύρια ἐμεῖς νὰ τὸ τροφοδοτήσουμε, διότι ἐὰν περιμένουμε ἀπὸ ἄλλους, τοὺς ὁποιουσδήποτε ἄλλους, θὰ καταλήξουμε (τί περίεργον…!!!) μὲ νέα ἀφεντικά…!!!

Αὐτὸ τὸ …«κάτι», ξεκίνησε μὲ τὴν Μακεδονία, τὶς κινητοποιήσεις καὶ τὰ συλλαλητήρια, ποὺ παρὰ τὶς προσπάθειες καπελώματος ὁ πολὺς κόσμος παρέμεινε μακρὰν τῶν κομματομάγαζων……
Ἐξηκολούθησε νὰ συντηρεῖται σιωπηλὰ ὅταν μᾶς ἔδεσε ὁ πόνος τῆς ἀπωλείας, ὡς κοινωνίας, ὅταν ἡ φρίκη μὲ τὶς πυρκαϊὲς τῆς Δυτικῆς Ἀττικῆς ἄφησε πίσω της ἕνα Ὁλοκαύτωμα…
….καὶ κατέληξε, ἐχθές, μὲ τὴν κηδεία τοῦ Ἐθνομάρτυρος Κωνσταντίνου Κατσίφα, νὰ μᾶς πλημμυρίζῃ, διότι ἡ ἐν λόγῳ ἀπώλεια ἦταν μεγίστη, ἐνᾦ φθάσαμε στὸ σημεῖον νὰ αἰσθανόμεθα ἐπὶ πλέον καὶ ἐθνικὰ προσβεβλημένοι, ποδοπατημένοι καὶ προδομένοι, ἰδίως ἀπὸ τὰ ἐγχώρια ἑλληνόφωνα κουδουνισμένα σαπρόφυτα.
Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἐπὶ προσθέτως μᾶς ὑπεχρέωσε νὰ θυμηθοῦμε τὴν ξεχασμένη, ἀπὸ ὅλους μας, ἀδελφὴ, καταπατημένη Πατρίδα, Βόρειο Ἤπειρο, ποὺ ὑπάρχει ἀκόμη, εἰς πείσμα τῶν γραικύλων καὶ τῶν διεθνῶν συμφερόντων… Συνέχεια →

Δικαιούμεθα νά ξεχάσουμε;

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Λίγες μόλις ἡμέρες πρὶν ἕνα παλληκάρι, ἕνας λεβέντης, ἔπεσε ἀπὸ πυρὰ τῆς ἀλβανικῆς ΜΑΦΙΑΣ* νεκρὸ κάπου ἐκεῖ, στὰ βόρειά μας σύνορα, ὅπου ἡ ἑλληνικὴ γῆ, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, βάφεται διαρκῶς ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς Ἐλευθερίας.
Μία περιοχὴ λησμονημένη καὶ ἐγκαταλελειμμένη, ἰδίως  ἀπὸ ἐμᾶς, τὰ ἀδέλφια τῶν ἐκεῖ διαβιούντων.

Ἡ ἐν λόγῳ εἰκόνα εἶναι δημιούργημα τοῦ Σπυρίδωνος Ζαχαροπούλου εἰδικῶς γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα.
Ἐλήφθη δὲ ἀπὸ τὸν φίλο Ἰωάννη Γιαννάκενα.

Συνέχεια →

Ὑπὸ διωγμὸν τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ καθεστὼς Ῥᾶμα μηχανεύεται τρόπους νὰ κατάσχῃ τὰ σπίτια τῶν ὁμογενῶν μας.
Τὸ καθεστὼς Τσίπρα ξεδιάντροα καὶ στὰ ἴδια κατάσχει τὴν πρώτη κατοικία καὶ πετᾶ ἑλληνικὲς οἰκογενειες στὸν δρόμο, ἐνᾦ τὰ διαθέτει δωρεὰν γιὰ τὸν κάθε εἰσβολέα.  Συνέχεια →