Εἶναι γεγονὸς πὼς τὰ θύματα, μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα, φθάνουν ἀκόμη καὶ στὸ σημεῖον νὰ …λατρεύουν τοὺς δημίους τους. Σήμερα αὐτὸ ἀποκαλεῖται «σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης», ἀλλὰ ὡς διαδικασία μᾶς συμβαίνει διαρκῶς, ἀπὸ τότε ἀκόμη ποὺ ἡ ἀνθρωπότης ἔκανε τὰ πρῶτα δειλά της βήματα στὸν πλανήτη… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἕλληνες
Γνωρίζοντας τὴν Δόμνα (ποὺ ξεχάσαμε)
Παρευρέθην πρὶν λίγες ἡμέρες σὲ μίαν παρέα, ὅπου συζητώντας διεπίστωσα πὼς οἱ συνδαιτημόνες μου ἀγνοοῦσαν αὐτὴν τὴν ἡρωικὴ μορφὴ τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821: τὴν Δόμνα Βισβίζη! Ἔτσι, σκέφθηκα νὰ γράψω δύο ἀράδες γιὰ τὴν γυναῖκα ἀπὸ τὸν Αἶνο τοῦ Ἔβρου, ποὺ ἔγινε ὁ φόβος κι ὁ τρόμος γιὰ τὰ τουρκικὰ ἀσκέρια.
Συνέχεια
Ἕλληνας ἀνεκάλυψε ὅτι τὰ προβιοτικὰ καταπολεμοῦν τὸ ἡπατοκυτταρικὸ καρκίνωμα
Η προστατευτική δράση των προβιοτικών στη γαστρεντερική φλεγμονή και στη μείωση του καρκίνου του εντέρου έχει ήδη αποδειχθεί από διάφορες μελέτες. Τώρα, μια νέα επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής έναν έλληνα ερευνητή της διασποράς, που πραγματοποιήθηκε σε πειραματόζωα (ποντίκια), δείχνει ότι τα προβιοτικά -ζωντανοί «καλοί» μικροοργανισμοί- έχουν ανάλογη ωφέλιμη δράση στο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, τη συχνότερη μορφή καρκίνου του ήπατος. Συνέχεια
Ἰδιαιτέρως προσφιλῆ τὰ σατανιστικὰ σύμβολα παγκοσμίως…!!!
Τὸ ἴδιο προσφιλῆ εἶναι καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ «καλλιτεχνικά» ἔργα ποὺ ἐμφανίζουν τὸν ἄνθρωπο ὡς κάτι τελειωμένο, πεθαμένο, ξεψυχισμένο, φυλακισμένο, κομματιασμένο, ποδοπατημένο, ἐλεγχόμενον κι ἐξηρτημένο. Κι ὄλα αὐτὰ δὲν εἶναι ἄσχετα μεταξύ τους. Οὔτε φυσικὰ ἔτυχαν. Ἁπλῶς κι αὐτὰ ἐπέτυχαν.
Καί, βεβαίως βεβαίως, σαφὼς καὶ δὲν ἀπεφάσισαν ἔτσι ξαφνικά, εἰδικῶς ἐδῶ, νὰ μᾶς φορτώσουν τὶς ἀσκήμιες τῶν συμβόλων τους, ἰσχυριζόμενοι πὼς πρόκειται γιὰ …εἰκαστικὲς παρεμβάσεις.
(Εἰκαστικὲς παρεμβάσεις ὑποκειμενικῆς καθαρᾶ αἰσθητικῆς, δὲν ἀποδίδουν στό, ἀντικειμενικῶς καὶ καθολικῶς ἀποδεκτὸ ὡς αἰσθητικὰ ὡραῖο, ἕνα ἐλάχιστον λιθαράκι. Ἀντιθέτως ἀποδομοῦν τὴν αἰσθητική, τὴν προσβάλλουν, ἐνᾦ προβάλλοντας κάτι καθαρὰ ὑποκειμενικῆς αἰσθητικῆς, προκαλοῦν τὸ δημόσιον αἴσθημα, παγιώνοντας ἐπὶ πλέον καὶ συνθῆκες δημιουργίας αἰσθήματος φόβου στοὺς πολλούς, ποὺ προέρχονται ἐκ τῶν ὅσων παρουσιάζονται ὡς «ἔργα τέχνης». Ὅλος αὐτὸς ὁ μηχανισμὸς τῆς φρίκης, τελικῶς καὶ κρίνοντας μόνον ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, περισσότερο ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ἐπιβολὴ συγκεκριμένων συμβόλων, διακριτικὰ καὶ σιωπηλά, παρὰ μὲ τὴν ἰδίαν τὴν αἰσθητική!) Συνέχεια
Διανοούμενοι*
Α. Ἡ «παραδοσιακή» ἑλληνικὴ διανόησις, ποὺ ἡγεμόνευσε ἰδεολογικὰ ἀπὸ τὶς ἀπαρχὲς τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἔως τὸ 1950 περίπου, ἀντιστοιχεὶ στὸν μικροαστικό, ἐμπορικὸ καὶ ἀγροτικὸ χαρακτῆρα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Κύριες μορφές της εἶναι ὁ δικηγόρος, ὁ ἰατρὸς καὶ ὁ ἐκπαιδευτικός. Ἰδανικὸ αὐτοῦ τοῦ τύπου διανοήσεως εἶναι ἡ «ἀναγεννησιακή» πανεπιστημοσύνη, ἡ εὐρυμάθεια, ἡ ἐνασχόλησις μὲ «πᾶν τὸ ἐπιστητό». Στὴν κορυφὴ τῆς κλίμακος τῶν ἀξιῶν τῆς εὑρίσκονται ὁ ἐκπαιδευτικὸς οὐμανισμός, ὁ κλασικισμὸς καὶ ἡ ὁλόπλευρος μόρφωσις (Bildung). To νομικὸ ἐγχειρίδιο μὲ τὴν ἀκριβολογία καὶ τὴν διδακτικότητά του, εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν ἀντιπροσωπευτικὸ προϊὸν αὐτῆς τῆς διανοήσεως, ποὺ συμβολίζει τὴν δεοντολογικὴ λειτουργία της καὶ τὴν ἠθοπλαστικὴ ἀποστολή της.
Συνέχεια
Γνῶσις, ἀρετὴ κι ὀμορφιὰ τῶν ἀρχόντων διαμορφώνουν τὴν Πολιτεία
«Ὁ Πλάτων γνωρίζει ὅτι ἡ κατάστασις ποὺ διαμορφώνεται σὲ ἕνα κράτος εἶναι συνάρτησις τοῦ ἤθους: τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς δικαιοσύνης πρωτίστως τῶν ἀρχόντων (ἀφοῦ τελικὰ μόόον ἀτομικὰ προσδιορισμένοι ἄνθρωποι ἄρχουν καὶ ὄχι «οἱ νόμοι» ἢ «οἱ ἰδέες» ἢ «ὁ λαός») ἀλλὰ καὶ τῆς ἠθικῆς οὐσίας ποὺ θὰ ὑπάρχη στοὺς ἀρχομένους.