Γίνεται!
Ἐκλαμψεις… Ἐκλάμψεις… Πολλὲς ἐκλάμψεις…
Ἐκλάμψεις, ποὺ ἐὰν ἦταν ἀληθινὰ αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔχουν πεῖ, θὰ μᾶς εἶχαν ψήσει σὰν κοττοπουλάκια στὸν φοῦρνο ἤ σὰ αὐγὰ στὸ τηγάνι.
Ἀλλὰ εἴπαμε. Ὁ Ἥλιος μας πάντα ἔτσι ἦταν. Μὲ ἐκλάμψεις. Τὸ ὅ,τι δὲν τὸ ἐγνωρίζαμε εἶναι θέμα ἀπουσίας τεχνολογίας κατὰ τοὺς προηγουμένους αἰῶνες. Ἀλλὰ αὐτὲς ἦταν πάντα παροῦσες, εἶτε τὶς ἀντιλαμβανόμεθα εἶτε ὄχι!!!
Οἱ ἐκλάμψεις λοιπὸν δὲν πρέπει νὰ μᾶς τρομάζουν.
Συνέχεια
Ὁ δρόμος εἶναι ἐπάνω ἀπὸ τὰ μάτια μας
καὶ τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται εἶναι νὰ πλέξουμε τὰ χέρια μας,
νὰ τὰ κάνουμε ἕνα μακρύ – μακρὺ χέρι
καὶ νὰ τραβήξουμε τὸν ἥλιο.
Τότε θὰ δοῦμε ὅτι τὰ δεσμά μας δὲν ὑπῆρχαν,
ὅτι οἱ ἐλέφαντες εἶχαν μεγαλώσει,
ὅτι τὸ μόνο ποὺ μᾶς κρατοῦσε ἦταν οἱ ἐντολὲς τῶν παλιάτσων
ποὺ ἐτράνταζαν τὸ σκοτάδι μὲ τὰ μεγάφωνά τους. Συνέχεια
O Ηλιος είναι πολύ… ήσυχος το τελευταίο διάστημα
Ἔχουμε γλαρόσουπα, νὰ τοὺς πεῖτε. Νὰ ἔλθουν νηστικοί!
Τὴν μία χοροπηδᾶ σὰν ἀρκούδι καὶ τὴν ἄλλην παριστάνει τὸν τεμπέλη.
Τί ἐπί τέλους συμβαίνει;
Ἔχει παλαβώσει καί πασκίζει νά μᾶς κάνῃ στήν σχάρα μέ πατατοῦλες ἤ μία χαρά εἶναι ὁ Ἥλιος μας κι αὐτοί ἁπλῶς δέν ἀντιλαμβάνονται;
Μήπως μᾶς περιγελοῦν; Μήπως μᾶς ἐμπαίζουν;
Τὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικὸς εἶναι γιὰ τὴν ὕπαρξί μας, δὲν εἶναι δύσκολο.
Τὸ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὰ ζεστά του χάδια, ἰδίως τὸν χειμώνα, εἶναι μία ἀνάγκη.
Τὸ νὰ μποροῦμε ὄμως νὰ τὸν παρατηρήσουμε τὴν ὥρα ποὺ κάνει τὰ νάζια του, νομίζω πὼς εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ συγκλονιστικότερα ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ βιώσουμε.
Ὁ Ἑρμῆς κατὰ τὴν ἑλληνικὴ μυθολογία εἶναι ὁ ἀγγελιοφόρος θεός. Δῆλα δή αὐτός ποὺ μεταφέρει τὴν πληροφορία. Τὸν συναντοῦμε σὲ πολλὲς σκηνὲς μέσα στὴν Ὀδύσσεια καὶ τὴν Ἰλιάδα ἀλλὰ τὸν συναντοῦμε καὶ σὲ κάποιες ἄλλες σκηνὲς μέσα στὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία γενικότερα. Ἔλαβε μέρος στὴν Τιτανομαχία μὲ τὸ μέρος τῶν θεῶν καὶ θὰ λέγαμε πὼς ἦταν ἰδιαιτέρως δραστήριος.
Ἐπίσης, λόγῳ τῶν στηλῶν-ὁδηγῶν (Ἑρμαῖ) μποροῦμε νὰ τὸν θεωρήσουμε κι ὡς ὁδηγό-μπροστάρη. Συνέχεια
Τὸ νὰ γράψῃ κάποιος γιὰ τὴν ἐπίφυσιν, τὴν στιγμὴ ποὺ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ κυριότερα κέντρα παραγωγῆς ὁρμονῶν τοῦ σώματος, εἶναι κάπως παρακινδυνευμένο. Θὰ πρέπῃ νὰ μείνουμε στὰ στενὰ ὅρια τῆς φυσιολογίας μόνον.
Παρ’ ὅλα αὐτὰ θεωρῶ πὼς καλὸ εἶναι νὰ γνωρίζουμε ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες λειτουργίες γιὰ αὐτὸ τὸ τόσο σημαντικό μας ὄργανον.
Σήμερα θὰ σᾶς παρουσιάσω ὅμως κάτι ἄλλο.
Τὴν ἐπηροὴ τοῦ Ἡλίου καὶ τῶν ἡλιακῶν καταιγίδων του στὸ σῶμα μας, μέσῳ τῆς ἐπιφύσεως.
Συνέχεια
