Διάβαζα λοιπὸν γιὰ κάποιον τύπο πού, λέει, πὼς ἀφῴδευε ἐμπρὸς στὴν βρεταννικὴ πρεσβεία.
Tελικῶς, ὅπως ἀπεδείχθη πράγματι ἀφῴδευε τὸ ἄτομον, ἀλλὰ ὄχι ἐμπρὸς στὴν βρεταννικὴ πρεσβεία, μὰ κάπου στὶς ΗΠΑ, ὅπου, θεωρητικῶς, διαβιεῖ.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: παλαιὰ καὶ νέα τάξις
Χρεωκοπία ἤ …ἁρπακτή (καί ἀπό τό «Thomas Cook»);
Διαβάζοντας καὶ ἀκούγοντας πολλὰ ἐνδιαφέροντα (καὶ μὴ) σχόλια διαφόρων (εἰδικῶν καὶ μή), γύρω ἀπὸ τὴν πρόσφατο (ἐπισήμως) χρεωκοπία τῆς ἑταιρείας ταξειδίων «Thomas Cook», ἀρκετές, δεύτερες σκέψεις, ἄρχισαν νὰ μὲ κατακλύζουν. Ὁ μεγαλύτερός μου ὅμως προβληματισμὸς ἦταν ἀναφορικῶς μὲ τὸ μέγεθος τῆς ζημίας, παγκοσμίως, ποὺ ἐπισύρει μία τέτοια (ἂς ποῦμε) χρεωκοπία. Διότι ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως βλέπουμε τὸ πλῆγμα στὸν τουρισμό. Πίσω ὅμως ἀπὸ τὸν τουρισμὸ ὑπῆρχαν καὶ ὑπάρχουν ἁλυσιδωτὲς ἐξαρτήσεις, ποὺ ἐὰν ὁ τουρισμὸς καταῤῥεύσῃ, αὐτομάτως θὰ καταῤῥεύσουν κι αὐτές.
Διαβιοῦμε ἐλπίζοντες λίγο πιὸ πέρα ἀπὸ τὸ ἀπολύτως …παράλογον!!!
Ἔχουμε, ἐλέῳ τοκογλύφων, τοὺς (φερομένους ὡς) κυβερνῆτες τῆς χώρας, ποὺ (ἐπισήμως) μέλη τους (κάθε «ἰδεολογίας» καὶ «κόμματος» καὶ «χρώματος») ἐπιβάλλουν ὅλων τῶν εἰδῶν τοὺς πειραματισμοὺς στὰ κεφάλια τῶν παιδιῶν μας, μέσῳ τοῦ δημοσίου συστήματος ἐλέγχου τῆς ἀπαιδείας καὶ πάντα κατ’ ἐντολὴν τῶν «ἀφεντικῶν τοῦ πλανήτου», πρὸ κειμένου, ἰδίως τὰ παιδιά, νὰ «ἐμβολιασθοῦν» τόσο καλά, ποὺ νὰ προκύψουν πλήρως μαζανθρωποιημένα ζόμπυ. 
Συνέχεια
Θρήσκευμα, ταὐτότητες καὶ ἰθαγένεια
Ἐὰν ἐξετάσουμε τὸ θέμα τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος, σὲ ἔνα δημόσιον ἔγγραφον, θὰ καταλήξουμε νὰ φαγωθοῦμε μεταξύ μας …ἀναίτια. Κι αὐτὸ διότι, ὅσο κι ἐὰν κάποιους ξεβολεύῃ, ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ὄπως ἀκριβῶς ἡ ψῆφος πρέπει (θεωρητικῶς λέμε!!!) νὰ εἶναι ἀποτέλεσμα ἀτομικῆς ἐπιλογῆς, βάσει κάποιων κριτηρίων σέ, ὑποτίθεται, περίοδον ποὺ τὸ ἄτομον δύναται νὰ κρίνῃ δίχως ἐπιδράσεις, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ τὸ θρήσκευμα θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποφασίζεται ἀπὸ ἄτομα ποὺ θὰ ἔχουν ὅλα τὰ ἀναγκαία στοιχεία γιὰ νὰ κρίνουν καὶ νὰ ἀποφασίσουν κάτι τέτοιο. Μάλιστα, ἐὰν εἴμαστε ἔντιμοι καὶ εἰλικρινεῖς, θὰ ὑποχρεωθοῦμε νὰ συμφωνήσουμε πὼς τελικῶς ἂν καὶ ἡ ψῆφος εἶναι κάτι πρόσκαιρον, ποὺ δύναται νὰ ἀλλάξῃ, κατὰ περίπτωσιν, βάσει τῶν ἑκάστοτε δεδομένων, τὸ θρήσκευμα εἶναι κάτι ποὺ δυσκολότερα ἀλλάζει καί, στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων συνοδεύει τὸ ἄτομον καθ’ ὄλην τὴν διάρκεια τῆς ζωῆς του. Κατ’ ἐπέκτασιν, κατ’ ἐμέ, τὸ θρήσκευμα εἶναι πολὺ σοβαρότερο καὶ σημαντικότερον γιὰ νὰ τὸ ἐπιλέγουν ἄλλοι γιὰ ἐμᾶς. Μὰ αὐτὰ εἶναι ψιλὰ γράμματα…
Συνέχεια
Διαφορετικές προπαγανδιστικές τακτικές;
Κάποτε λοιπόν, ὅταν ἀκόμη μᾶς χρειάζονταν ἐμᾶς, τοὺς χαχόλους, ὡς «ἐθνίκια», τὰ πάντα, Τύπος καὶ κινηματογράφος, βιβλία καὶ περιοδικά, σχολεῖα (κυβερνήσεις) καὶ ἐκκλησία, μεριμνοῦσαν μόνον γιὰ τὸ πῶς θὰ τονώσουν τὸ «ἐθνικό μας αἴσθημα». Κι ἔτσι, πολιτικοί, δάσκαλοι, παπάδες, ἠθοποιοί, δημοσιογράφοι, νομικοὶ ὑπηρετοῦσαν μόνον αὐτὸν τὸν σκοπό. Συνέχεια
Χορτάσαμε «ἧττες» λόγῳ προσκυνημένων…
«Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν», βάσει τῶν ἀπόψεων τοῦ πολιτικοκομματικοῦ διῳρισμένου προσωπικοῦ τῶν τοκογλύφων. Παπανδρέου καὶ καραμανλῆς δὲν ἔχαναν εὐκαιρία νὰ τὸ δηλώνουν αὐτό… Καὶ δὲν τοὺς ἀρκοῦσε στὸ νὰ τὸ δηλώνουν, ἀλλὰ τὶς κρίσιμες ἡμέρες τοῦ θέρους τοῦ 1974 ἔπραξαν ὅλα ἐκεῖνα ποὺ δὲν ἔπρεπε νὰ πράξουν, πρὸ κειμένου νὰ ἐγκαταλειφθοῦν στὶς ὀρδὲς τῶν βαρβάρων, Τούρκων καὶ ΟΗΕδων, οἱ ἐλάχιστοι συνειδητοποιημένοι ὑπερασπιστὲς τῆς Μεγαλονήσου μας… Συνέχεια