Διαφορετικές προπαγανδιστικές τακτικές;

Κάποτε λοιπόν, ὅταν ἀκόμη μᾶς χρειάζονταν ἐμᾶς, τοὺς χαχόλους, ὡς «ἐθνίκια», τὰ πάντα, Τύπος καὶ κινηματογράφος, βιβλία καὶ περιοδικά, σχολεῖα (κυβερνήσεις) καὶ ἐκκλησία, μεριμνοῦσαν μόνον γιὰ τὸ πῶς θὰ τονώσουν τὸ «ἐθνικό μας αἴσθημα». Κι ἔτσι, πολιτικοί, δάσκαλοι, παπάδες, ἠθοποιοί, δημοσιογράφοι, νομικοὶ ὑπηρετοῦσαν μόνον αὐτὸν τὸν σκοπό.

Πρὸς τοῦτον λοιπὸν ἀκόμη καὶ ὁ κινηματογράφος, πρὸ καὶ μετὰ δικτατορίας, καλλιεργοῦσε καὶ μετέδιδε διαρκῶς τὸ αἴσθημα τῆς ὑπερηφανείας γιὰ τὸ κράτος, ποὺ σύνθημά του εἶχε, ἔως τότε, τὸ «Πατρίς, Θρησκεία, Οἰκογένεια».

Ἅπαντες λοιπὸν ἔσπευδαν νὰ ὑπηρετήσουν αὐτὸν τὸν σκοπό, δίχως νὰ αἰσθάνονται …σοσιαλισμό. 

(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ταινία «ἡ γενιὰ τῶν ἡρώων». Ὅλη ἡ ταινία στὸ τέλος.)

Ἔως τὴν ὥρα τῆς «μεταπολιτεύσεως» ὅμως λέμε ὅλα αὐτά! Διότι μετὰ ἅπαντες μᾶς προέκυψαν καὶ «ἀντιστασιακοὶ» καὶ «ἐπαναστάτες» καί, κυρίως, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, σοσιαλιστές…

Μετὰ λοιπὸν ὅλα ἄλλαξαν. Τὴν παιδεία ἐπισήμως ἀνέλαβε τὸ ἵδρυμα Ῥοκφέρερ, σὲ παγκόσμιον ἐπίπεδον, μὲ σαφῆ σκοπὸ τὸ νὰ ὁμογενοποιηθοῦν τόσο πολὺ τὰ μυαλὰ τῶν χαχόλων, ποὺ τελικῶς ὅλοι μας νὰ συμπεριφερόμεθα ὡς μάζες, μὲ ἀνύπαρκτες ἀποκλίνουσες συμπεριφορές.

Ῥοκφέλερ καὶ κοινωνικὸς ἔλεγχος μέσῳ τῆς παιδείας

Κοινῶς ὅλοι μας εἴμαστε ἀπολύτως χειραγωγούμενοι, εἴτε τὸ ἀντιλαμβανόμεθα εἴτε ὄχι καί, ἁπλῶς, κατὰ περίπτωσιν, οἱ διαρκῶς μειούμενοι (σὲ ἀριθμὸ) «παραβατικοὶ» ἢ «ἐνσωματώνονται» στοὺς κρατικοὺς μηχανισμοὺς καταστολῆς ἢ ἐξοντώνονται. Πρὸς τοῦτον καὶ ἡ οἰκογένεια κατσέλη, ποὺ ἔως πρὸ μερικῶν δεκαετιῶν ὑπηρετοῦσε τὸ «ἐθνικιστικὸ δαιμόνιον», ἄλλαξε τακτικὲς καὶ πλέον τὰ τέκνα της (λούκα καὶ νόρα) προσέφεραν τὶς ὑπηρεσίες τους σὲ ὅ,τι ἀποδομοῦσε αὐτὸ τὸ «δαιμόνιον».
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς δὲν ἄλλαξαν …«ἰδεολογίες», παρὰ μόνον «περιτύλιγμα». Πάντα, σὲ κάθε ἐκδοχή τους, ὑπηρετοῦσαν καὶ ὑπηρετοῦν πιστὰ τοὺς τοκογλύφους καὶ τοὺς ἐκπροσώπους τους, ἐνᾦ ἄλλοτε ὡς βο(υ)λευτὲς (νόρα-μΠατΣοΚ) κι ἄλλοτε ἀκόμη κι ὡς τραπεζῖτες (λούκα) ἐπιβλέπουν τὸ ἐὰν ὅλα λειτουργοῦν ὅπως ἀκριβῶς οἱ παγκόσμιοι δικτάτορες ἔχουν σχεδιάση.

Φίλοι, ὁ μοναδικὸς ἀνθρώπινος Πλοῦτος

Νομίζω πὼς συζητᾶμε γιὰ ἔνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικότερα δείγματα τοῦ εἴδους τῶν δεσμοφυλάκων μας.

Ἄλλαξαν οἱ ἐποχές;  Οὐδόλως. Ἐμεῖς δὲν ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ἀκριβῶς ἴδιες εἶναι οἱ ἐποχές, ἀκριβῶς ἴδιες εἶναι οἱ τακτικὲς χειραγωγήσεώς μας καὶ ἀκριβῶς τὰ ἴδια πρόσωπα τοποθετῶνται σὲ θέσεις «κλειδιὰ» πρὸ κειμένου νὰ μᾶς διατηροῦν ἐν ὑπνώσει.

Ὅσο γιὰ τὶς «διεθνικιστικὲς γραμμές», ποὺ ἀκυρώνουν τὶς προηγούμενες «ἐθνικιστικὲς γραμμές», καλὸ εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἐφ’ ὅσον οἱ ἴδιοι ἐγκέφαλοι σχεδιάζουν, κατὰ τὰ δικά τους καὶ μόνον συμφέροντα, οἱ ἐπικαλύψεις εἶναι καὶ δευτερεύουσες καὶ  ἀνούσιες. Αὐτὸ ποὺ μετροῦσε καὶ μετρᾶ εἶναι τὸ νὰ μὴν ἀντιδροῦμε ἐμεῖς καὶ νὰ «ἐπιλέγουμε» νὰ ἐκτελοῦμε διαρκῶς προθύμως τὶς ἐντολές τους.
Κρίνοντας δὲ ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, κάνουν πολὺ καλὴ δουλειὰ ὅλοι τους.

Φιλονόη

Κι ἐδῶ ὅλη ἡ ταινία:

…γιὰ νὰ …παρηγορηθοῦμε.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

3 thoughts on “Διαφορετικές προπαγανδιστικές τακτικές;

  1. Φιλονόη, ξεκινώντας λόγῳ δικῆς σου παρακίνησης, ἔχω πιὰ πειστῆ ὅτι ὁ Φασισμὸς γενικῶς ὑπῆρξε δημιούργημα τῶν ἰουδαίων. Ὁ Στάλιν ΔΕΝ ἦταν κομμουνιστὴς (αὐτὸ ἔχει ἀποδειχτῆ ἐδῶ καὶ καιρό), ὁπότε οἱ ἰουδαῖοι φοβόντουσαν “νέα ρωσικὴ κάθοδο” – μὲ τὸ προσωπεῖο τοῦ κομμουνισμοῦ αὐτὴν τὴ φορά. Δὲν ὑπάρχει ὅμως -ἀκόμα τοὐλάχιστον- κανεὶς διατεθειμένος νὰ τὸ δεχτῆ αὐτό. Τοὺς λὲς ὅτι ὁ Φράνκο, ὁ Μεταξᾶς, πιθανότατα ὁ Μουσολίνι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χίτλερ ἤτανε ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς καὶ ἐξαγριώνονται.Καὶ ὅμως… ἡ πρώτη ἐρωμένη τοῦ Μουσολίνι (καὶ διαπρύσια θαυμάστριά του) ἤτανε ἰουδαία, ἰουδαῖοι λανσάρανε τὸν Μουσολίνι στὴ διεθνῆ κοινὴ γνώμη… καὶ τὸν Ματεόττι ἀκόμα ἰουδαῖοι τὸν σκοτώσανε. Γιὰ τὸν Χίτλερ δὲν θέλω νὰ μιλήσω ἀκόμα…, γιατὶ οἱ “ἐθνικοσοσιαλιστὲς” θὰ ἐξαγριωθοῦνε ἀκόμα πιὸ πολύ.
    Γιατί, τώρα, αὐτὸς ὁ φόβος πρὸς τοὺς Σλάβους γενικῶς καὶ τοὺς Ρώσους ἰδιαιτέρως; Στὸν βαθμὸ ποὺ σήμερα μπορεῖ κανεὶς νὰ ξέρη τὰ πράγματα, ὑπάρχουνε δύο ἐξηγήσεις: Α. Οἱ Ρῶσοι κατέστρεψαν τὸ ἰουδαϊκὸ βασίλειο τῶν Χαζάρων. Β. Οἱ Σλάβοι ἔχουνε μία περιφρόνηση πρὸς τὴν ἀνθρώπινη ζωὴ τελείως ἀκατανόητη στὴν ὁλότητα τῶν εὐσεβῶν ἑλληνοορθόδοξων ἀριστεροχριστιανιστῶν. Ἡ “ρωσικὴ ρουλέττα” εἶναι ρωσικὸ παιγνίδι. Ἐπιπλέον, στὸν Ἐμφύλιο πόλεμο τῆς Ρωσίας (1917-1921) τὰ πιτσιρίκια παίζανε τὸ ἐξῆς “χαριτωμένο”: Βρίσκανε ἕνα σταυροδρόμι ποὺ γαζώνανε τὰ πολυβόλα τῶν ὁποιωνδήποτε καὶ περνάγανε ἕνα-ἕνα τρέχοντας τὴν ἐπικίνδυνη περιοχή, γιὰ νὰ δοῦνε ποιὸ θὰ ἤτανε τὸ πιὸ “χαζὸ” ποὺ θὰ χτυποῦσαν οἱ σφαῖρες.
    Καὶ ὅσον ἀφορᾶ ἕνα ἀκόμα παραμύθι: Τὸ “Ἐλευθερία ἤ Θάνατος” εἶναι copy-paste ἀπὸ τὸν Δάντη (libertà vo cantando, ch’è si cara a chi per lei la vita rifiuta), ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐμπνεύστηκε ὁ Σολωμὸς καὶ λανσαρίστηκε στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Σπυρίδωνα Τρικούπη καὶ τοὺς ἄλλους. Αὐτὸ τὸ τονίζω, ἐπειδὴ σήμερα ὅλοι στὴν Ἑλλάδα λένε τί γίνεται, ἀλλὰ κανεὶς δὲν εἶναι διατεθειμένος νὰ κάνη κάτι. Ὅλοι περιμένουνε τὸν -ὅποιο- “σωτήρα”, δεδομένου πὼς αὐτοὶ δὲν εἶναι μ…άκες, νὰ
    ἐκτεθοῦν καὶ νὰ διακινδυνεύσουν τὴν “ὡραία ζωούλα τους”.

  2. Ἄλλωστε, ὅπως διευκρίνισε καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος: “Τὰ πλήθη μάρτυρες δὲν γίνονται”.

Leave a Reply