Οἰκογενειακὴ εὐθύνη τῶν ἀδελφῶν Μπελογιάννη.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐγκλήματα ΚΚΕ
Διαδικασία συγχωρήσεως;
Θυμᾶμαι λοιπὸν ποὺ κάποτε διάβαζα πὼς ἡ Ἀλίκη Βουγιουκλάκη παρέλαβε τὸν Μενέλαο Λουντέμη, πάμπτωχο καὶ πάντα συνειδητοποιημένο ἀριστερό, ἀπόμαχο τοῦ «ἀναμορφωτηρίου» τῆς Μακρονήσου καὶ τὸν συντηροῦσε στὰ τελευταία χρόνια τῆς ζωῆς του, φροντίζοντάς τον ὡς πατέρα της. (Δὲν γνωρίζω ἐὰν ἀληθεύῃ τὸ γεγονός, ἀλλὰ ἐὰν ἀληθεύῃ, τότε εἶναι πράγματι σπουδαῖα ἡ πληροφορία!!!)
Ὅπως ἐπίσης ἴσως νὰ εἶναι γνωστὸ σὲ πολλοὺς πὼς ἡ Ἀλίκη Βουγιουκλάκη ἦταν θῦμα τῆς ἀριστερᾶς «Κόκκινης Τρομοκρατίας», ἐφ΄ ὅσον ἡ ΟΠΛΑ τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ εἶχε σφαγιάσῃ τὸν πατέρα της τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1943, ἐνᾦ πρὶν τὸν εἶχε βασανίσῃ ἀπάνθρωπα. Θεωρεῖται δὲ πὼς ἐκεῖνα τὰ ἐγκληματικὰ κι ἀπάνθρωπα γεγονότα ποὺ συνέβησαν κατὰ τὴν περίοδο τῆς παντοδυναμίας τῆς ΟΠΛΑ ἦσαν τὰ πλέον αἱματηρὰ στὴν πρόσφατο ἱστορία μας, ἐφ’ ὅσον ἤδη εἶχαν ξεκινήσῃ οἱ μαζικὲς ἐκκαθαρίσεις, ἀδιακρίτως ἰδεολογικῆς καὶ κομματικῆς ταὐτότητος, μὲ μοναδικὸ κριτήριο τὴν ἀποδοχή, ἢ μή, τοῦ ΚΚΕ ὡς ὑπερτάτης ἀρχῆς.
Τὸ «ἠθικὸ πλεονέκτημα» τῆς ἀριστερᾶς σὲ ὅλες του τὶς διαστάσεις… Συνέχεια
Γιὰ νὰ μὴ πέσῃ στὰ χέρια τοῦ Βελουχιώτη
24 Σεπτεμβρίου 1944, στὸ Κάστρο τῆς Πύλου.
Αὐτοκτονία τοῦ ταγματάρχου Παναγιώτη Στούπα.
Τέλος τῶν Ταγμάτων Ἀσφαλείας (ΤΑ) στὴν Μεσσηνία!
Ὁ Ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας
*Ἐλιθάσθησαν, ἐπριονίσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον”
(Ἄπ. Παύλου πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολή)
Μετὰ τὴν ἧττα τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας στοὺς Γαργαλιάνους στὶς 22 Σεπτεμβρίου, γύρω στοὺς 250-300 ὀπλίτες διέφυγαν μέσῳ Σφακτηρίας στὴν Πύλο, στὸ Κάστρο της, ὅπου ἡνώθησαν μὲ τὸν ἐκεῖ λόχο τοῦ Τάγματος, δυνάμεως 250 περίπου ἀνδρῶν. Σὲ συσκέψεις μεταξὺ τῶν ἀξιωματικῶν τοῦ Ταγμάτων Ἀσφαλείας καὶ προσωπικοτήτων τῆς πόλεως, ἡ πλειοψηφία ἐτάχθη κατὰ τῆς συνεχίσεως τῆς μάχης μὲ τὸν ΕΛΑΣ. Τὴν ἑπομένη, 23ην Σεπτεμβρίου, Ἐπιτροπὴ κατοίκων τῆς Πύλου συνηντήθη στὸ χωριὸ Γλυφάδα μὲ καπετάνιους τοῦ ΕΛΑΣ καὶ ἠγέτες τοῦ ΕΑΜ Μεσσηνίας καὶ συνεφώνησαν ὅτι ἐὰν «τὸ Τάγμα Ἀσφαλείας δὲν προβάλῃ ἀντίσταση, παραδίδοντας τὰ ὅπλα του, δὲν θὰ γίνουν ἐκτελέσεις ταγματασφαλιτῶν ἢ ἀμάχων, οὔτε πλιάτσικο ἢ ἐμπρησμοὶ σπιτιῶν στὴν Πύλο». Συνέχεια
Θάβοντας τὶς ἀνθρωποσφαγὲς πίσω ἀπὸ τὸ «ἀριστερὸ ἠθικὸ πλεονέκτημα»!!! (η)
18-19 Σεπτεμβρίου 1944. Μαζικὴ σφαγῇ αἰχμαλώτων καὶ ἀμάχων ἀπὸ τὸν ΕΛΑΣ στὸν Ἀχλαδόκαμπο. Ὀλικὸ πλιάτσικο τῆς περιουσίας τους (χιλιάδες αἰγοπρόβατα καὶ 350 φορτωμένα ζῷα)!
Ἀχλαδόκαμπος
Ἡ μαζικὴ σφαγὴ περισσοτέρων ἀπὸ πενήντα (50) αἰχμαλώτων, ταγματασφαλιτὼν καὶ ἀμάχων, κατοίκων τοῦ μικροῦ χωριοῦ, μαζὺ μὲ τὸν θάνατο 10-12 ἀκόμη στὴν μάχη μὲ τὸν ΕΛΑΣ ποὺ προηγήθη (περισσότεροι ἀπὸ 2.000 ΕΛΑΣίτες ἐναντίον 120 ἐντοπίων «ταγματασφαλιτῶν»), καὶ τὸ ὁλικὸ πλιάτσικο τῆς περιουσίας τους ποὺ ἐφορτώθη σὲ 350 μουλάρια, ἔχει χαθῇ μέσα στὶς μεγαλύτερες ἀνθρωποθυσίες ἐκείνης τῆς περιόδου στὸν Μελιγαλά, τοὺς Γαργαλιάνους, τὴν Καλαμάτα, τὴν Πύλο καὶ μετὰ τοῦ Κιλκίς! Ἡ τραγῳδία τοῦ Ἀχλαδοκάμπου μοιάζει μὲ ἐκείνην στὸ Βαλτέτσι, ε’φ΄ ὄσον οἱ ἀφορμὲς ἦσαν ἴδιες καὶ τὰ ἀποτελέσματα τὸ ἴδιο τραγικά. Συνέχεια
Παρανοϊκοὶ σφαγεῖς Ἑλλήνων ὡς …«πατριῶτες» στὶς συνειδήσεις μας!!!
Φωτογραφία τοῦ αἱμοσταγοῦς δικηγόρου Βασίλη Μπράβου ἀπὸ τὸν Μελιγαλά-Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀνώτερο μέλος τῆς ΟΚΝΕ τοῦ ΚΚΕ τοῦ ΕΛΑΣ καὶ ἀργότερα τοῦ ΔΣΕ.
Ὁ Βασίλειος Μπρᾶβος ἦταν αὐτὸς ὡς ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ Λαϊκοῦ Δικαστηρίου, ποὺ συνεκρότησε ὁ ΕΛΑΣ μετὰ τὴν μάχη τοῦ Μελιγαλᾶ, μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη καὶ τοῦ Νίκου Μπελογιάννη, ὁ ὁποῖος ἀπεφάσισε πὼς ὅλοι οἱ αἰχμάλωτοι πολῖτες (ἄνδρες-γυναῖκες-παιδιά), πολιτικοὶ καὶ στελέχη τῶν Ε. Δ. καὶ τῶν Σ.Α., τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον θὰ ἐκτελεσθοῦν, καθὼς ἐπίσης ἦταν αὐτὸς ποὺ ἐπέλεξε τὴν ῥίψη τους στὴν γνωστὴ «πηγάδα» τοῦ Μελιγαλᾶ. Συνέχεια
Φρικιαστικὰ ἐγκλήματα ΕΛΑΣιτῶν, εἰδικὰ γιὰ …παιδιά!!!
…Προσοχή…
Ντοκουμέντο…!!!Στὶς παρακάτω τρεῖς σπάνιες ἱστορικὲς φωτογραφίες ἀποκαλύπτεται γιὰ ἄλλην μία φορὰ ἡ βαρβαρότητα καὶ τὸ μένος τῶν ΕΛΑΣιτῶν, ὅταν μετὰ τὴν πτώση τοῦ Μελιγαλᾶ καὶ κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Βελουχιώτου, ὡς ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ἐνόπλων, καθὼς καὶ τοῦ Μπελογιάννου, ὡς πολιτικοῦ καθοδηγητοῦ, τὴν 17η Σεπτεμβρίου 1944, ὅταν ὁδήγησαν σιδηροδεσμίους 18 εὐυπολήπτους πολῖτες καὶ ἀξιωματικοὺς τῆς Καλαμάτας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν καταφύγη προσωρινὰ στὸν Μελιγαλά, γιὰ προστασία, ἀμυνόμενοι, μετὰ τὴν ἐπίθεση ποὺ ἐδέχθη ἀπὸ τὸν ΕΛΑΣ ἡ πόλις τῆς Καλαμάτας.