Περὶ Μπακογιάννη καὶ «Γραμμῆς».
Γιὰ νὰ μὴν λέμε καὶ καθεστωτικὲς κλαπ@ρχιδιές, μὲ ἀφορμὴ τὴν διένεξη Ταχιάου καὶ Μητσοτακεϊκου, σχετικῶς μὲ τὴν μετονομασία τῶν σταθμῶν τοῦ «Μετρό»… Συνέχεια
Περὶ Μπακογιάννη καὶ «Γραμμῆς».
Γιὰ νὰ μὴν λέμε καὶ καθεστωτικὲς κλαπ@ρχιδιές, μὲ ἀφορμὴ τὴν διένεξη Ταχιάου καὶ Μητσοτακεϊκου, σχετικῶς μὲ τὴν μετονομασία τῶν σταθμῶν τοῦ «Μετρό»… Συνέχεια
Τὸ ποδόσφαιρο, ὅπως καὶ τὸ καζίνο, τὸ χρηματιστήριο, τὰ ἀκίνητα καὶ τὰ λαχεῖα, εἶναι οἱ κλασσικοὶ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους κάποιος μπορεῖ νὰ «ξεπλένῃ» τὸ «μαῦρο» χρῆμα, προϊὸν συνήθως ἀπὸ ἐμπόριο ναρκωτικῶν, ὅπλων καὶ πορνείας.
Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο μπορεῖ νὰ τὸ «νομιμοποιῇ», νὰ τὸ κάνῃ νόμιμο.
Λέγαμε λοιπὸν γιὰ τὸ πόσο …«καλὰ παιδία», ἀπὸ …σπίτια καὶ μὲ «ἦθος καρδιναλίων» εἶναι οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες μας.
Ἀπὸ μεσολαβητὲς γιὰ τὶς διαπραγματεύσεις γιὰ τὰ «δάνεια τῆς Ἀνεξαρτησίας», ποὺ μᾶς ἐκληροδότησαν τὰ χρέη, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὰ χρήματα τῶν «δανείων»…
…ἔως …«μιζαδόρους», «μπράβους», μαχαιροβγάλτες, νταβατζῆδες, παρτάκηδες, συκοφάντες, βολεμένους καὶ …«πορτάκηδες» ἀναγνωρίζουμε στὰ πρόσωπά τους.
(Ναί, αὐτὸ τὸ εἶδος, τῶν «πορτάκηδων» ἀφορᾶ κυρίως στὰ κομματόσκυλα, ποὺ ἀναλόγως τῶν …ἐξυπηρετήσεων, θεωροῦν κάποιον ἱκανὸ -ἢ μή- γιὰ νὰ εἰσέλθῃ στὴ μεγάλη παρέα τῶν πλιατσικολόγων!!!) Συνέχεια
…και λέω τώρα εγώ, ως δηλωμένη παλαιά πουτάνα της δημοσιογραφικής τέχνης.
Ο υπέρμετρα προβληθείς, τότε, ως αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας Γιώργος Κοσκωτάς βρέθηκε, εν μία νυκτί, ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης από …υπάλληλος.
Έγινε πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, αναγορεύθηκε από τον Γιωργάκη Παπανδρέου ως πρόεδρος των νέων επιχειρηματιών στην Ελλάδα, το χαρτοφυλάκιο της Τράπεζάς του ενισχύθηκε ιδιαίτερα με τις καταθέσεις των ΔΕΚΟ της εποχής, λόγω «Κουτσονόμου» και με την αρωγή και στήριξη της τότε κυβερνήσεως του Ανδρέα Παπανδρέου, αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της κυβερνήσεως, για την άλωση του Τύπου.
Εγώ, πάντως, θυμάμαι ότι και παλαιότερα, με όχημα το ποδόσφαιρο και με την αβάντα κάτι «κουτσονόμων»και καταθέσεων των ΔΕΚΟ σε συγκεκριμένη ιδιωτική Τράπεζα (Κρήτης), επιχειρήθηκε η ανάδειξη ενός και μόνον προσώπου, ως ηγεμόνα του Τύπου και των νέων επιχειρηματιών της εποχής.
Καὶ τὸ ἐπιμύθιον γιὰ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1973.