Ὁ Μολότωφ (ὑπογράφοντας), Ὁ Ῥίμπεντροπ (μὲ τὰ μαῦρα πίσω ἀπὸ τὸν Μολότωφ) καὶ ὁ Στάλιν (δεξιὰ) στὶς 23 Αὐγούστου 1939
Ἐδῶ καὶ λίγες ἡμέρες ἔχουν σκυλιάσει οἱ φερόμενοι ὥς πολέμιοι τοῦ ναζισμοῦ καὶ ἀρλουμπολογοῦν μὲ τόνους ψεύδη, θάβοντας ἀκόμη καὶ τὰ ὀφθαλμοφανή. Οὐσιαστικῶς ὅλη αὐτὴ ἡ λασπολογία, (δὲν ἀθωώνω τοὺς ἄλλους…) εἶναι μία ἀκόμη προσπάθεια φιμώσεως τῆς ἀληθείας καὶ κουκουλώματός της. Μία δῆλα δὴ ἀπὸ τὰ ἴδια ποὺ ἔχουμε ζήσει τόσους καὶ τόσους χρόνους! Συνέχεια
Τὸ βιβλίον «Χαμένες Πατρίδες» τοῦ Καψῆ τὸ εἶχα διαβάσει πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια.
Δὲν θυμόμουν τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα.
Ὅταν σήμερα τὸ ξαναδιάβασα μὲ ἔπιασαν καὶ πάλι τὰ δάκρυα.
Ποῦ νά πρωτοσταθῇ κάποιος;
Στίς ἀτελείωτες ἱστορίες αὐτῶν τῶν ἡρώων;
Στό ἄφθονο αἷμα πού πότισε τήν μάνα Γῆ;
Στόν ἀγώνα μίας φυλῆς νά κρατήσῃ κομμάτι ἀπό τόν ἀέρα της καί νά διεκδικήσῃ λίγη ἀκόμη ζωή ἐπί τοῦ πλανήτου; Συνέχεια
Ο Θεός Απόλλων είχε ένα μεγαλειώδες και πανάρχαιο Ιερό και Μαντείο στα Δίδυμα, στις ακτές της Μικράς Ασίας, λίγα χιλιόμετρα νότια από την Ελληνική πόλη της Μιλήτου. Αρχικά το Ιερό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία Ιερά Πηγή, ένα άλσος με θαμνόδεντρα δάφνης, έναν απλό βωμό και έναν μικρό Ναό για την στέγαση των λατρευτικών σκευών, των αγαλμάτων και των αφιερωμάτων. Μία καλοφτιαγμένη Ιερά Οδός ένωνε τέλος το Ιερό τόσο με την ακτή όσο και με την πόλη της Μιλήτου. Ο Αιγύπτιος Φαραώ Νεκώ και ο Λυδός βασιλιάς Κροίσος υπήρξαν δύο από τις πολλές προσωπικότητες της αρχαιότητος που τίμησαν το Ιερό των Διδύμων με γενναίες δωρεές, επιβεβαιώνοντας έτσι ιστορικά την μεγάλη του σπουδαιότητα για όλον τον τότε γνωστό Αρχαίο Κόσμο, μία σπουδαιότητα ισάξια κατά πολλούς σημερινούς συγγραφείς με εκείνη του ελλαδικού Μαντείου των Δελφών. Συνέχεια
Ἄλλος ἕνας Ἕλλην …«ἀνύπαρκτος»!
Γράφει ὁ Αἴας.
Ὄχι ὅμως μόνον ξεχασμένος. Δολοφονημένος ἀπὸ προδοσία!!!
Σαράκι κι αὐτό ὅμως… Ἀπέραντο!
Τὸν Αἴαντα ὅμως τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὰ ἐξαιρετικά του ἀφιερώματα.
Στην Ιωνική γη καίει η φωτιά της επανάστασης κατά της Περσικής τυραννίας. Οι Ίωνες μαζί με τους Αθηναίους καίνε τις Σάρδεις, την πρωτεύουσα της σατραπείας που πήρε φωτιά σαν ένας τεράστιος πυρσός, μιας και όλη η πόλη ήταν ξύλινη. Καθώς τα ερείπια των Σάρδεων καπνίζουν, οι Πέρσες στέκουν άπραγοι και σαστισμένοι από την καταστροφή.
Κατά το έτος 499 π.Χ. στην Σαλαμίνα της Κύπρου, υπάρχει ένας άνδρας που είναι έτοιμος να αντισταθεί στους βάρβαρους της Ασίας. Είναι ο Ονήσιλος, ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Σαλαμίνας, Χέρσιου. Την βασιλεία όμως, έχει ο Γόργος, ο πρωτότοκος γιος του. Ο Ονήσιλος προσπαθεί να πείσει τον αδελφό του να συμπαραταχθεί με τους αδελφούς Ίωνες στον υπέρ πάντων αγώνα, εναντίον του κοινού εχθρού. Ο Γόργος, από δειλία ή από καιροσκοπισμό δεν δέχεται την γνώμη του αδελφού του. Τα δυο αδέλφια διαπληκτίζονται έντονα υποστηρίζοντας με Συνέχεια
Ὅταν ἡ ἱστορία γράφεται, ὅλα τὰ ὑποθετικὰ σενάρια εἶναι παραμύθια γιὰ νὰ περνᾶμε τὴν ὥρα μας. Ἐὰν, θὰ, ὅταν….
Τὸ παρακάτω ὡς γεγονὸς τὸ ἐγνώριζα. Ἐπίσης ἐγνώριζα κι ἄλλες παραμέτρους ἀπὸ τὴν δράσι ἢ τὴν μὴ δράσι τοῦ Βενιζέλου. Ἐπίσης ἐγνώριζα τὸν ἀγώνα τῶν Ποντίων, δίχως καμμία στήριξι καὶ τὴν μεγάλη τους προσπάθεια νὰ διασώσουν, διὰ μέσου σοβιετικῆς ἐνώσεως, τὰ μεγαλύτερα δυνατὸν τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ.
Μνῆμες γεμᾶτες αἷμα καὶ πόνο…
Μία ζωή ποὺ τῆς ἔκλεψαν… Ποὺ τὴν ἔζησαν κάποιοι ἄλλοι…
Ἡ γιαγιὰ αὐτή, κι ὅλοι ἐμεῖς, ἐπαῖτες γίναμε, πρὸ κειμένου νὰ ἁπλώσῃ τὰ ξερὰ του ὁ μογγόλος καὶ νὰ μακαρίζῃ τὴν τύχη του σήμερα..
Αἰώνια φυλή… Μὲ τοὺς προδότες σου καὶ τοὺς ἥρωές σου….
Συνέντευξη μιας γιαγιάς από την Μικρά Ασία
στον Δημοσθένη Χρονόπουλο
Με αφορμή την προσπάθεια για την διατήρηση της μνήμης από τις νεότερες Συνέχεια
