Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐπανελλήνισις

Πῆγες νά γελοιοποιήσῃς τόν τσολιᾶ φουκαρᾶ;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐκεῖ, στὸ Σύνταγμα, ποὺ οἱ τσολιάδες μας φρουροῦν, τιμῆς ἔνεκεν, τὸν ἄγνωστο στρατιώτη, ἔχουν παρουσιασθεῖ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ καρναβάλια. Ὅπως ἐπίσης κι ὅλων τῶν εἰδῶν οἱ κάφροι, παρέα μὲ τὰ σούργελα καὶ τὰ νούμερα…
Μήπως δέν ἐνθυμούμεθα τὀ ἀμερικανάκι πού «ἐπόζαρε» δηλώνοντας οὐσιαστικῶς, μέ τήν στάσιν του, πόσο πιό ἠλίθιος θά μποροῦσε νά γίνῃ κάποιος; Μήπως δέν ἀπέδειξε μέ τίς φωτογραφίες αὐτές πώς ἐάν εἶσαι Φύσει βλαμμένος ἔχεις πάντα τήν δυνατότητα νά ξεπερνᾷς σέ βλακεία ἀκόμη καί τόν ἑαυτόν σου;

Πάντως, ἐπεὶ δὴ ἡ ἀτιμωρησία ἔχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενον, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν βλακεία, τὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴν ἀπουσία αὐτοσεβασμοῦ, (ναί, μιλᾶμε γιὰ αὐτοσεβασμό!!! Διότι αὐτὸ ἔχουμε ἀπωλέσει!!!), εἰκόνες σὰν κι αὐτήν: Συνέχεια →

Ἐπανελλήνισις.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0


 

 

ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ

 Στὶς ἡμέρες μας ὅλο καὶ πιὸ ὀξὺ διαφαίνεται τὸ φαινόμενο τοῦ ἀφελληνισμοῦ τοῦ Ἔθνους μας σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, μέχρι καὶ στὴν πιὸ «ἀσήμαντη» πτυχὴ τοῦ καθημερινοῦ μας βίου. Τὸφαινόμενοαὐτὸἴσωςξεκινᾶπολὺπρὶντὴνὀθωμανοκρατία, ἐνῶδιάφορεςἐκλεκτὲςμορφὲςτῆςνεότερηςἙλλάδος, ὅπωςὁΠερικλῆςΓιαννόπουλος, ὁἼωνΔραγούμης, ὁΦώτιοςΚόντογλουκαὶἄλλοι, ἀγωνίστηκαν γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό. Συνέχεια →

Λευκὸ καὶ κυανό….

ἀπὸ τὸν/τὴν

0


Ἕνα παιδὶ ζωγραφίζει τὴν θάλασσα καὶ δημιουργεῖ  Ἑλλάδα!

Ἀφιερωμένον ἀπὸ τὰ ξενιτεμένα ἀδέλφια μας σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες, ἀπανταχοῦ τῆς Γῆς!
Διότι Ἑλλὰς δὲν εἶναι μόνον αὐτὸ ποὺ βλέπουμε!
Ἑλλὰς εἶναι τὰ πάντα!
Εἶναι τὸ Φῶς, ἡ Θάλασσα, ὁ Ἄνεμος…
Εἶναι  ἡ Φύσις… Ὁ Ἄνθρωπος…
Εἶναι ἡ ἐπιστήμη…
Εἶναι τὸ Σῦμπαν… Εἶναι τὸ ΠΑΝ! Συνέχεια →

Τὰ δικά μας ὄνειρα.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, κάθε ἡμέρα ποὺ κυλᾶ, ἡ διαβίωσίς μας δυσκολεύει ὅλο καὶ περισσότερο.
Λίγο ὁ φόβος μας, λίγο οἱ διαρκῶς μεγαλύτερες οἰκονομικὲς πιέσεις ποὺ δεχόμεθα, λίγο ὁ τρόμος τῶν γύρω μας… Ἔχουμε φθάσει στὰ ὅρια τῆς  καταθλίψεως, τοὺ μιθριδατισμοῦ καὶ κάποιες φορὲς τῆς παρανοίας.
Ἀφήσετε δὲ ποὺ κάποιοι ἀπὸ ἐμὰς δὲν ἀντέχουν τὰ φορτία, ἤ ἴσως τὴν σκέψιν τῶν φορτίων, κι …ἀποχωροῦν μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες.

Σήμερα ὅμως θέλω νὰ γράψω γιὰ τὰ ὄνειρά μας. Ὄχι αὐτὰ ποὺ εἴχαμε πρὶν τὴν ἔναρξιν τῆς κρίσεως, οὔτε κι αὐτὰ ποὺ ἀκόμη κλωθογυρίζουν μέσα στὸ κεφάλι μας, κρεμασμένα ἀπὸ κάτι κουρελιασμένες ἐλπίδες… Συνέχεια →

Ἡ Γῆ δὲν μᾶς χρειάζεται πλέον…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μάλλον τὴν ἐβαρύναμε… Τὴν ἐκουράσαμε… Τὴν ῥουφήξαμε… Τὴν καταστρέψαμε…
Κι ἐπεὶ δὴ κάποιος κάποτε ἔγραφε πὼς ἐμεῖς θὰ γίνουμε ἡ μαγιὰ γιὰ τὸ ἐπόμενον βῆμα, ναί, νομίζω πὼς φθάνουμε ἐπὶ τέλους στὸ σημεῖον ἐκεῖνο ποὺ θὰ τελειώνουμε διὰ παντὸς μὲ αὐτὸ τὸ καφριστικὸ πρᾶγμα ποὺ θεωροῦμε ὡς πολιτισμό… Συνέχεια →

Γιατί ὁ Ἕλλην;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Γιατί κτυποῦν τήν Ἑλλάδα;
Γιατί κτυποῦν τόν Ἕλληνα εἰδικῶς τόσο ἄσκημα;
Τόσο ἄγρια κι ἀλύπητα;
Τί στό καλό τούς ἔφταιξε μία πορδή χώρα, μέσα σέ ὅλην τήν ὑφήλιον;
Γιατί ἐξεκίνησαν μέ τόν χαρακτήρα τοῦ Ἕλληνος κι ἐξακολουθοῦν μέ τό πορτοφόλι του γιά νά καταλήξουν στήν ὁλοκληρωτικήν μας ὑποδούλωσιν; Συνέχεια →