Τὸ ὅ,τι ἔγινε κατακλυσμὸς ἔγινε.
Δὲν εἶμαι ἐναντίον τῶν χριστιανῶν.
Ἡ Βίβλος γιὰ ἐμέναν εἶναι ἕνα ἱστορικὸ βιβλίο, ὅπως πολλὰ ἄλλα.
Ἐξ ἄλλου δὲν εἶμαι ὁ ξερόλας.
Ψάχνομαι καὶ σέβομαι τὸ πιστεύω τοῦ κάθε ἑνὸς.
Ἁπλῶς γράφω ἐδῶ τοὺς προβληματισμούς μου, χωρὶς νὰ καταλήγω καὶ σὲ σωστὰ συμπεράσματα. Συνέχεια
Σκέψις:
Στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα, ἐτιμᾶτο ἡ θεότητα μὲ προσφορὰ ἢ στὸν βωμὸ ἢ στὸ ἄγαλμά της, τὸ ὁποῖο ἄγαλμα ΔΕΝ ἦταν ἀντικείμενο λατρείας, οὔτε ἐπιστεύετο ὅτι «ἤταν θαυματουργό» – ἆσε ποὺ στὴν βαθυτέρα φιλοσοφία τους οἱ τότε Ἕλληνες, ἰδιαίτερα μετὰ τὸ 500 π.Χ., στὴν οὐσία ἦσαν μονοθεϊστές, μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ὅ,τι ἀνέφεραν τὸ ἀπόλυτον ΟΝ…
Ὅταν κατατίθεται σήμερα στεφάνι σὲ ἕνα ἄγαλμα, δίδεται τιμὴ (καὶ ὄχι λατρεία ) στὸ μνημεῖο, ὅπως π.χ. ὁ Ἄγνωστος Στρατιώτης. Ἔτσι ἔδιδαν τιμὴ καὶ οἱ πρόγονοί μας στοὺς θεούς των. Ὄχι σὰν τοὺς χριστιανούς ποὺ φιλοῦν εἰκόνες καὶ προσκυνοῦν λείψανα. Αὐτό ποὺ κάνουν οἱ χριστιανοί, αὐτὸ εἶναι εἰδωλολατρία καὶ ὄχι ἡ τιμή ποὺ δίδουμε καταθέτοντας ἕνα στεφάνι σὲ ἕνα μνημεῖο πεσόντων ἡρῴων. Συνέχεια
Μικρὸ θέμα γιὰ σκέψι:
Πολλὲς ἀπὸ τὶς προχριστιανικὲς θεότητες εἶχαν γεννηθεῖ στὶς 25 Δεκεμβρίου.
Στὶς 21/22 Δεκεμβρίου ἔχουμε τὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο.
Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες, συμβολικὰ ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πὼς ὁ Ἥλιος «πέθαινε». Συνέχεια
Δεῖτε δούλεμα ποὺ μᾶς κάνουν.
Ἐπάνω εἶναι τὸ χρυσελεφάντινο ἄγαλμα τῆς Ἀθηνᾶς, ποὺ τὸ ἔφτιαξε ὁ Φειδιας.
Τὸ ἐλεφαντοστοῦν δὲν κάμπτεται. Συνέχεια
Μᾶς διδάσκουν στὸ σχολεῖο ὅτι οἱ Ἰνδιάνοι δὲν εἶχαν ἐφεύρει τὸν τροχό.
Τὸν ἔφεραν οἱ Ἰσπανοί…
Ἐξάλλου δὲν ὑπῆρχαν δρόμοι.
Ἀκόμη καὶ τώρα, στὶς «καουμπόικες» ταινίες δείχνουν τοὺς Ἰνδιάνους νὰ κουβαλοῦν πράγματα μὲ τὰ ἄλογα, ἀλλὰ σέρνοντας ἐπάνω σὲ δύο ξύλα, ἀντὶ γιὰ τροχούς.
Περίεργο ὅμως γιὰ τοὺς ἀρχαιολόγους εἶναι τὸ ὅτι σὲ ἀπομεμακρυσμένες περιοχὲς ἀπὸ τὴν θάλασσα, οἱ Ἰνδιάνοι ἔτρωγαν ψάρια, (ὄχι παστωμένα, ἀλλὰ φρέσκα).
Ἄλλο περίεργο εἶναι τὰ κάτω παιχνίδια, ποὺ ἔχουν τροχούς.
Συνέχεια
Δεῖτε πῶς εἶναι κομμένες οἱ πέτρες στὶς Μυκῆνες.
Εἶναι μισὸ χιλιοστὸ τὸ πλάτος τῆς κοπῆς. Συνέχεια
