«…τὰ ἐκλογικὰ σώματα ἀπὸ ἄκρη σὲ ἄκρη τῆς Εὐρώπης ἔχουν χάσῃ τὴν ὑπομονή τους μὲ τὴν συναισθηματική, ἐλαφρῶν ἀριστερῶν ἀποχρώσεων, μεγαλοπολιτική «Σοσιαλδημοκρατική» ἐλίτ, ποὺ κυριάρχησε τὴν πολιτική τους σκηνὴ τὰ τελευταῖα ἑβδομήκοντα ἔτη. Οἱ ψηφοφόροι στρέφονται ἀλλοῦ διότι βλέπουν ὅτι ἡ Σοσιαλδημοκρατία τοὺς ἐγκατέλειψε.
Τοὺς ἐγκατέλειψε οἰκονομικὰ – ὅπως δείχνει ἡ τεράστια ἀνεργία τῶν νέων σὲ χῶρες ὅπως ἡ Ἴσπανία, ἡ Ἰταλία καὶ ἡ Ἑλλάς. Γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρουμε τὸ ὁλοένα καὶ συρρικνούμενο μέγεθος τῆς οἰκονομίας τῆς Εὐρωζώνης γενικά.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σοσιαλισμὸς
Λύσεις σοσιαλιστικὲς καὶ κατὰ τῆς …ἀξιοκρατίας!!!
Μετὰ τὴν «ἀπαγόρευση» τῆς ἀξιολογήσεως τῶν ὁδηγῶν ταξὶ ἀπὸ τοὺς πελάτες (τί ἔννοια ἔχει ὅταν ὁ ταρίφας ἔχει τριετῆ σύμβαση μέ τήν πλατφόρμα;) ἀναμένεται νέα νομοθετικὴ ῥύθμισις, ποὺ θὰ ἀπαγορεύῃ τὰ ἀστέρια στὸ booking, τὴν ταινιοκριτικὴ στὸ Ἀθηνόραμα καὶ τὴν βαθμολογία τῶν ἑστιατορίων ἀπὸ τοὺς πελάτες.
Χώρα μέ δικαιολογημένο σοσιαλισμό;
Ἀναρωτῶνται πολλοὶ γιατὶ ἔχει σουξὲ στὴν Ἑλλάδα ὁ σοσιαλισμὸς (ἐνῶ δὲν εἶναι κἂν βιομηχανικὴ χώρα).
Ἐπειδὴ ἦσαν βλάκες οἱ δεξιοὶ καὶ ἔδωσαν στὴν ἀριστερὰ τὸν ἐθνικισμὸ ποῦ οἱ ἴδιοι καλλιεργοῦσαν γιὰ νὰ ἔχουν ἰσχὺ ἐπάνω στὸν μέσο ἀφελὴ χωριάτη. Συνέχεια
Ὥρα νά ξεχάσουμε;
Ἤ μήπως ὥρα νά θυμηθοῦμε, νά μάθουμε, νά συνειδητοποιήσουμε τό τί ἀκριβῶς παρασκήνιο ἐστήθη πίσω ἀπό τήν αἱματοβαμμένη ἱστορία μας;
Διότι τὴν ἱστορία μας τὴν ἀγνοοῦμε καί, δυστυχῶς μας, κινδυνεύουμε συντόμως νὰ τὴν ξαναζήσουμε.
Μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται… Συνέχεια
Γερμανικὸ σοσιαλοδημοκρατικὸ πρότυπον
Οἱ Γερμανοὶ ὑπῆρξαν οἱ καλλίτεροι κομμουνιστὲς καὶ βεβαίως μὲ τὴν ἰδία λογικὴ οἱ καλλίτεροι ἐθνικοσοσιαλιστές.
Ἡ ἐλεγχομένη πληροφόρησις στὴν Γερμανία καὶ ἡ ἀν-ἐλευθερία τοῦ λόγου, θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ ἀποτελῇ θέμα συζητήσεως στὴν Εὐρώπη (καὶ στὸν κόσμο), ἀνάλογο μὲ τὴν συζήτηση ποὺ γίνεται σήμερα γιὰ τὴν Τουρκία καὶ τὴν Ῥωσσία.
Συνέχεια
Βαρᾶμε Σκλαβενίτη τώρα;
Ὁ Σκλαβενίτης, ὅπως καὶ κάθε ἄξιος ἐπιχειρηματίας καὶ ὅπως κι ὁ κάθε πολιτικός, παίρνει τὰ ῥίσκα του καὶ κάνει ταμεῖο…
Τόσες γιαγιάδες, τόσοι οἰκογενειάρχες, τόσοι ἀριστεροὶ (ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὰ δίκαια τῶν ἐργαζομένων) κι ἀπὸ τὴν ἄλλην τόσοι φιλεκοττεσλειράτες, ποὺ φρικάρουν μὲ τὴν «πίστη» του στὸ ἀνατολικὸ δόγμα. Συνέχεια