«…Με βάση όλα τα παραπάνω η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη υπό την σκέπη του Γεωργίου Παπαδόπουλου έπρεπε να πέσει…. Μετρούσε ημέρες μετά τον Οκτώβριο του 1973!
Και το ήθελαν πολλοί αυτό….
Και πρώτη από όλους η Κυβέρνηση των ΗΠΑ. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἱστορικὰ ἀφιερώματα
Ἡ Ὂθρυς τῶν θεῶν
Fall of the Titans, Peter Paul Rubens (1577 – 1640)
Ὁ Μῦθος τύλιξε τὰ πλοκάμια του γύρω ἀπὸ τὶς πλαγιὲς τοῦ βουνοῦ ποὺ ἀγρύπνησε στὶς μᾶχες τῶν Θεῶν…
Γιατὶ ὃταν ὁ πόλεμος ξέσπασε ἀνεξέλεγκτα μεταξὺ τῶν παλαιῶν καὶ τῶν νέων Θεῶν, στὴν Ὂθρυ εἶχαν καταφύγιο καὶ ἀπαντοχὴ οἱ παλαιοὶ Τιτᾶνες· ἐκεῖ στρατοπεδεύσαν, ἐκεῖ δέχονταν τὶς ἐπιθέσεις τῶν νέων θεῶν, τῶν Ὀλυμπίων.
Ἦταν λυσσαλέες οἱ μᾶχες μεταξύ τους, συντάραξαν τὸν κόσμο ὁλάκαιρο. Τεράστια βράχια πέταγαν οἱ θεοὶ ἀπὸ τὸν Ὂλυμπο καὶ τὴν Ὂθρυ ἀντίστοιχα. Τράνταζε ἡ γῆ συθέμελα καὶ τεράστιες πληγές ἂνοιγαν στὸ κορμί της.
Ἦταν ὃμως οἱ Κύκλωπες αὐτοὶ ποὺ χάρισαν στὸν Δία τὸν Κεραυνὸ καὶ τὴν ἀστραπή, ἐνῶ στὸν Ποσειδῶνα χάρισαν τὴν τρίαινα καὶ στὸν Ἂδη τὴν κυνέα, τὴ σκούφια ἀπὸ σκυλοτόμαρο ποὺ τὸν ἒκανε ἀόρατο. Καὶ μὲ ὁρμή σκόρπισε ὁ Δίας τοὺς κεραυνοὺς καὶ ἀπὸ τὸ στιβαρὸ του χέρι ἡ φλόγα ἀπλώθηκε παντοῦ καὶ καταβρόχθισε λαίμαργα τὰ τεράστια δάση· καὶ γιγαντωμένη ἡ φλόγα ἒτρεξε ἀπὸ τὴν μιὰ ἂκρη τῆς γῆς στὴν ἂλλη καὶ ἒβρασαν τὰ νερὰ τοῦ καταγάλανου Ὠκεανοῦ καὶ τοῦ ἀπέραντου Πόντου. Συνέχεια
«Ἐτοῦτος ὁ λαὸς γονατίζει μόνον ἐμπρὸς στοὺς νεκρούς του…»!
29η Ὀκτωβρίου 1941. Πενῆντα ἢ ἑξῆντα ἀνάπηροι, μὲ τὰ πόδια ἢ τὰ χέρια κομμένα, ἄλλοι μὲ τὰ καροτσάκια των καὶ ἄλλοι μὲ τὶς πατερίτσες των, ἐνεφανίσθησαν ἐμπρὸς εἰς τὸ Μνημεῖον τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου…
Οἱ καραμπινιέροι, οἱ ὁποῖοι ἐφρουροῦσαν ἀκόμη ἐκεῖ, ἀπεπειράθησαν εἰς τὴν ἀρχὴν νὰ τοὺς ἐμποδίσουν. Ἀλλ’ ἦτο τόσον ἐπιτακτικὴ καὶ περιφρονητικὴ ἡ χειρονομία, μὲ τὴν ὁποίαν οἱ ἐπί κεφαλῆς ἀνάπηροι τοὺς διέταξαν -ναί, τοὺς διέταξαν!- νὰ παραμερίσουν, ὥστε ὑπεχώρησαν καὶ τοὺς ἄφησαν νὰ περάσουν… Συνέχεια
Τοῦρκοι. Οἱ καταλῦτες τῆς καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδος.
Ἀπὸ τὴν μάχη τοῦ Μαντζικέρτ, στὶς 26 Αὐγούστου τοῦ 1071, μέχρι σήμερα, δὲν ἔχουμε ποτὲ σχεδὸν νικήσει τοὺς Τούρκους, ἐνῶ ἔχουμε ὄχι μόνο ὑποταχιεῖ σὲ αὐτούς, ἀλλὰ ἔχουμε σχεδὸν ἀφανιστεὶ ὡς ἔθνος.
Παρεπιπτόντως, ἡ Τουρκία τοῦ Ἐρντογὰν ἑτοιμάζεται νὰ ἑορτάσῃ μὲ πρωτόγνωρες τελετὲς τῷ 2022, 100στη ἐπέτειο τῆς ἑλληνικῆς κατσταροφής, τῷ 2053 600στή ἐπέτειο τῆς τελικῆς ἁλώσεως τοῦ Βυζαντίου καὶ τῷ 2071 1000στή ἐπέτειο τοῦ Μαντζικέρτ, ποὺ ἐδραίωσε τοὺς Τούρκους στὴν Ἰωνιά.
(Ἂν καὶ ἡ Ἑλλὰς ὡς ἔθος καὶ πολιτισμὸς εἶχε πρὸ πολλοῦ ὑποκύψει, παρὰ ταῦτα ὑπῆρχε ἑλληνόφωνο ὑλικό, ἔστω καὶ σὲ λανθάνουσα καταστάση γιὰ παλιγγενεσία.) Συνέχεια
Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔλεγαν «ΟΧΙ». Ἡ Ἐποποιΐα τοῦ ’40! (ἀναδημοσίευσις)
Πρωτοσέλισα ἐφημερίδων
Πρωτοσέλισα ἐφημερίδων
Ὁ Ἐμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβυς τῆς Ἰταλίας στὴν χώρα μας τὸ 1940, περιγράφει τὰ γεγονότα στὸ βιβλίο του, ποὺ τὸ ὀνομάζει μὲ μία πρωτοφανή ὀξυδέρκεια γιὰ τὸ μέλλον τοῦ καθεστῶτος Μουσολίνι: «Ἡ αρχὴ τοῦ τέλους – ἡ ἐπιχείρησις κατὰ τῆς Ἑλλάδος»:
«Ἡ ὥρα εἶχε ἤδη φθάσει τρεῖς (3). Ἐπιτέλους τὸ κουδούνισμα ξύπνησε τὸν ἴδιο τὸν Μεταξᾶ, ποὺ ἔκαμε τὴν ἐμφάνισὴ του σὲ μιὰ μικρὴ πλαϊνὴ πόρτα καὶ ἀναγνωρίζοντάς με, μὲ ἄφησε νὰ περάσω. … Μοῦ ἔσφιξε τὸ χέρι καὶ μὲ ἒβαλε νὰ καθίσῳ σὲ ἕνα μικρὸ φτωχικὸ σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ. Μόλις καθίσαμε, καὶ ἐπειδὴ ἡ ὥρα ἦταν λίγα λεπτὰ μετὰ τὶς 3, τοῦ εἶπα ἀμέσως ὅτι ἡ Κυβέρνησὴ μου, μοῦ εἶχε ἀναθέσει νὰ τοῦ ἐγχειρίσω προσωπικὰ ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν ἦτο τίποτε ἄλλο, παρὰ τὸ τελεσίγραφον τῆς Ἰταλίας πρὸς τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ Ἰταλικὴ Κυβέρνηση ἀπαιτοῦσε τὴν ἐλεύθερη διέλευση τῶν στρατευμάτων της στὸν Ἑλληνικὸ χῶρο, ἀπὸ τὶς 6 πρωϊνῆς……. Συνέχεια
Ἡ σοῦπα τοῦ μπακάλη.
Και για την 28η Οκτωβρίου, μια σούπα του μπακάλη
Τον καιρό της Κατοχής τρώγαμε μοιρασμένο με το δελτίο, κάτι που λεγόταν σούπα του μπακάλη. Την αποτελούσαν μικρά κομματάκια, αγνώστου προελεύσεως, άλλα κίτρινα, άλλα πορτοκαλιά, άλλα ασπριδερά, άλλα αχνοπράσινα σε μέγεθος σπόρου φάβας σπασμένου στα τρία. Στην κατσαρόλα γινόταν ένας χυλός χρώματος ροζέ. Πεινασμένους μας εύρισκε, πεινασμένους μας άφηνε και η σάχλα της δεν περιγράφεται.
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν έχω την αίσθηση πως κάθε λίγο με μπουκώνουν μια τέτοια σούπα του μπακάλη ως θέαμα – ακρόαμα επετειακό.
Τι εννοώ: πριν από λίγες βδομάδες μού πρότειναν να λάβω μέρος σε μια εκπομπή αφιερωμένη στο ’40. Συνέχεια