Ἡ ζωή τῷν θεῶν εἰς τήν κορυφήν τοῦ Ὀλύμπου, εἶναι εἰς τον Ὅμηρον, ἡ ἰδανική εἰκόνα τοῦ τρόπου ζωῆς πού ἔχουν εἰς τά ἀνάκτορά των οἱ ἀρχηγοί τῶν λαῶν κατά τήν ἠρωϊκήν ἐποχήν. Ὅπως αὐτοί ἔχουν μίαν ἀκολουθίαν ἀπό ἡπηρέτας, οἱ μεγάλοι θεοί τοῦ οὐρανοῦ ἔχουν μίαν ἀκολουθίαν ἐκ δευτερευουσῶν θεοτήτων, ἐπιφορτισμένας νά ἐκτελοῦν τάς διαταγάς των, νὰ ἑτοιμάζουν τὰ συμπόσιά των, νὰ προσφέρουν τὸ Νέκταρ καὶ τὴν Ἀμβροσίαν, καὶ νὰ διασκεδάζουν μετὰ μουσικῆς καὶ χοροῦ τὴν ἀθανασίαν των. Συνέχεια →