Ἄρτεμις κτείνει δὲ μετ᾿ οὐ πολὺ καὶ Τιτυόν, ὅς ἦν Διὸς υἱὸς καὶ τῇς Ὀρχομενοῦ θυγατρὸς Ἐλάρης, ἥν Ζεύς, ἐπειδὴ συνῆλθε, δείσας Ἥραν ὑπὸ γῆν ἔκρυψε, καὶ τὸν κυοφορηθέντα παῖδα Τιτυόν ὑπερμεγέθη εἰς τὸ φῶς ἀνήγαγεν. Οὗτος ἐρχομένην εἰς Πυθώ Λητῶ θεωρήσας, πόθῳ κατασχεθεῖς ἐπισπᾶται· ἡ δὲ τοὺς παῖδας ἐπικαλεῖται καὶ κατατοξεύουν αὐτόν.
Κολάζεται δὲ καὶ μετὰ θάνατον· γῦπες γὰρ αὐτοῦ τὴν καρδίαν ἐν Ἅιδου ἐσθίουσιν.
Ἀπέκτεινε δὲ Ἀπόλλων καὶ τὸν Ὀλύμπου παῖδα Μαρσύαν. Οὗτος γάρ εὑρὼν αὐλούς, οὕς ἔῤῥιψεν Ἀθηνᾷ διὰ τὸ τὴν ὄψιν αὐτῇς ποιεῖν ἄμορφον, ἦλθεν εἰς ἔριν περὶ μουσικῇς Ἀπόλλωνι.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: θεὰ Ἄρτεμις
Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις.
Τῷν δὲ Κοίου θυγατέρῳν Ἀστερία μὲν ὁμειωθεῖσα ὄρτυγι ἑαυτὴν εἰς θάλασσαν ἔρριψε, φεύγουσα τὴν πρὸς Δία συνουσίαν· καὶ πόλις ἀπ᾿ ἐκείνης Ἀστερία πρότερον κληθεῖσα, ὕστερον δὲ Δῆλος. Λητὼ δὲ συνελθοῦσα Διὶ κατὰ τὴν Γῆν ἅπασαν ὑφ᾿ Ἥρας ἐλαύνετο, μέχρις εἰς Δῆλον ἐλθοῦσα γεννᾷ πρώτην Ἄρτεμιν, ὑφ᾿ ἧς μαιωθεῖσαι ὕστερον Ἀπόλλωνα ἐγέννησεν. Ἄρτεμις μὲν οὖν τὰ περὶ θύραν ἀσκήσασα παρθένος ἔμεινεν, Ἀπόλλων δὲ τὴν μαντικὴν μαθὼν παρὰ Πανὸς τοῦ Διὸς καὶ Θύμβρεως ἧκεν εἰς Δελφούς, χρησμῳδούσης τότε Θέμιδος· ὡς δὲ ὁ φρουρῶν τὸ μαντεῖον Πύθων ὄφις ἐκώλυεν αὐτὸν παρελθεὶν ἐπὶ τὸ χάσμα, τοῦτον ἀνελὼν τὸ μαντεῖον παραλαμβάνει.: Συνέχεια
Χερσόνησος τοῦ Ἄθωνος
Χερσόνησος του Άθωνος:
Από «Άλσος της Αρτέμιδος» και «Άλσος των Μουσών» έγινε «Άγιον Όρος» και «περιβόλι της Παναγίας»!
Άθως είναι το τρίτο ανατολικότερο «πόδι» μιας τρίποδης χερσονήσου, στην ανατολική πλευρά της Μακεδονίας. Το παλαιό όνομα της Χερσονήσου του Άθωνος ήταν Ακτή. Οι αρχαιότεροι κάτοικοι του Άθωνα πιστεύεται ότι ήταν Πελασγοί. Σε αυτούς όμως κυριάρχησαν οι Χαλκιδείς άποικοι από την Εύβοια, που κατά πάσαν πιθανότητα, έδωσαν και το όνομά τους στην Χαλκιδική.
Στην δυτική αιχμή αυτής της χερσονήσου, στο πεδίο της Φλέγρας, διεξήχθη την εποχή πριν ο Θρύλος γίνει μύθος, η Γιγαντομαχία. Οι Θεοί με επικεφαλής τον Δία, εναντίον των Γιγάντων, των υιών του Ουρανού και της Γαίας. Σε αυτή την μεγάλη μάχη ο Γίγας Άθως, άρπαξε το υψηλότερο όρος της Θράκης και το εκσφενδόνησε εναντίον των Θεών. Αστόχησε όμως και έτσι δημιουργήθηκε το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, που έλαβε το όνομά του. Οι Γίγαντες είχαν τελικά την τύχη των Τιτάνων και οι Ολύμπιοι επέβαλαν την κυριαρχία τους στον κόσμο.
Θράκης Ἄβδηρα
Ἄβδηρα στὴν Θρᾴκη!
Ἡ πόλις, ποὺ στὰ νομίσματά της τὴν ἐχαρακτήριζε ὁ Γρύπας. Ἐλέγχοντας, σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου, τὰ χρυσοφόρα ὅρη τῆς «Λεκάνης», ἀνεδείχθη στὴν πλουσιοτέρα πόλι τοῦ βοῤῥᾶ. Αὐτὸ συνέβη ἔως καὶ τὰ μισὰ τοῦ 4ου π.Χ. αἰῶνος. Ἀναριθμήτους τύπους ἐξέδωσαν τὰ Ἄβδηρα, μέσα σὲ δύο αἰῶνες ἀκμῆς. Ἐξέχουσα θέσι, κατεῖχαν τὰ ἱερὰ νομίσματα τῆς πόλεως. Τὰ Καβείρια μυστήρια τῶν μεγάλων θεῶν τῆς Σαμοθρᾴκης, ἀποτυπώνονται σὲ δεκάδες νομισματικοὺς τύπους.
Ζάρια δὲν παίζουν οἱ (δίδυμοι) θεοί…
Οι δίδυμοι θεοί δεν παίζουν ζάρια.
Γαλλικό, Γερμανικό, Αμερικανικό και Αυστριακό Αρχαιολογικά Ινστιτούτα στην Αθήνα.
Στην χώρα μας δραστηριοποιούνται δεκαεπτά (17) ξένες αρχαιολογικές σχολές και ινστιτούτα. Το παλαιότερο από αυτά, η Γαλλική Σχολή Αθηνών, ιδρύθηκε το 1846, και το νεώτερο, το Γεωργιανό Ινστιτούτο Αθηνών, ιδρύθηκε το 1997 (το οποίο δεν έχει ακόμα ανασκαφική δράση). Όλα έχουν να επιδείξουν πλούσια ανασκαφική δράση σε όλη την ελληνική επικράτεια, αλλά και πολυδιάστατη επιστημονική δραστηριότητα (διοργάνωση εκθέσεων, διαλέξεων, πλούσιο εκδοτικό έργο, ίδρυση μουσείων κ.α.), γεγονός που καθιστά τα αρχαιολογικά αυτά ιδρύματα αξιόπιστους φορείς έρευνας και αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής αρχαιολογικής πραγματικότητας. Οι σημαντικότερες αρχαιολογικές σχολές και ινστιτούτα με αξιόλογο ερευνητικό και ανασκαφικό έργο είναι Το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών, η Γαλλική Σχολή Αθηνών και η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.
Ἡ Ἄρτεμις;
«Μεγάλο χυτὸ ἄγαλμα νεαρᾶς γυναικός, ὕψους ύψους 1,94, ποὺ ταὐτίζεται μὲ τὴν θεὰ Ἀρτέμιδα.
Εὑρέθη θαμμένο σὲ λάκκο, μαζὺ μὲ δύο ἄλλα χάλκινα ἀγάλματα, ἕνα σύγχρονο κι ἕνα ἀρκετὰ παλαιότερο καὶ σώζεται ἀκέραιο…». 
Συνέχεια