Ἀνήμερα τῆς Πρωτοχρονιᾶς ἔλαβα ἀπὸ φίλο τῆς σελίδος μαςτὴν ἐπιστολὴ Ἀνθίμου πρὸς τὸ …«κοινό του» (ἤ, κατὰ τὰ ἐκκλησιαστικά, πρὸς τὸ ποίμνιόν του), ὅπου, κατὰ πῶς διαβάσατε ἀρκετοί, ὡμόατα παραδέχεται πὼς ἡ ἐντολὴ τῆς ἱερᾶς συνόδου, πρὸς τοὺς ἱερεῖς, λίγο ἔως πολὺ εἶναι τὸ νὰ «πείσουν» τὸ ποίμνιον (μὲ τὸ καλὸ ἢ τὸ …λιγόερο καλό!!!) νὰ συμπιεσθῇ πολὺ περισσότερο, πρὸ κειμένου νὰ ὑποχρεωθῇ σὲ πλήρη ἀφανισμὸ καὶ ἀνυπαρξία… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: τοκογλυφικὴ ἀσυλία
Ὑπό ἀφανισμό οἱ ἡλικιωμένοι;
Κοινωνική Πρόνοια; Τί εἶναι αὐτό;
Ἐκεῖνο πού πέθανε τό 1991;
Μία-μία οἱ χῶρες ποὺ ἠσαν ἡ βιτρίνα καὶ τὸ καύχημα τοῦ καπιταλισμοῦ, ῥίχνουν τὶς μάσκες καὶ δείχνουν τὸ ἀποτρόπαιο πρόσωπο ποὺ κρυβόταν ἀπὸ πίσω.
Μετὰ τὴν ἀνατροπὴ τῶν σοσιαλιστικῶν καθεστώτων τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ὁ καπιταλισμὸς αἰσθάνεται ὅτι δὲν ἔχει πιὰ «ἀντίπαλον δέος».
Ἔτσι τὸ θεωρεῖ ἀδικαιολόγητο σπάταλη νὰ ξοδεύῃ χρήματα γιὰ νὰ μακιγιάρῃ τὸ πρόσωπό του…
Μπορεῖ πιὰ νὰ ἐμφανίζεται ὅπως πραγματικὰ εἶναι.
Τὸ βιώνουμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες.
Συνέχεια
Θά ἀλλάξη κάτι μέ τήν νέα χρονιά;
Χορτάσαμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἀπὸ μπολιτισμό… Καί τί μπολιτισμό; Παρὰ φύσιν ὑπέρ-πολυ-μπολιτισμό!!! Ὅμως γιὰ νὰ ἐννοήσουμε τὸν μπολιτισμό, ποὺ τώρα μᾶς σερβίρουν, καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἀποφασίσουμε νὰ κρίνουμε τὸ ἐὰν ἐμεῖς πράγματι ἔχουμε ἔως σήμερα πολιτισμό.
Ἔχουμε ἤ νομίζουμε πώς ἔχουμε; Ὑπάρχει κάτι ἄξιον λόγου τελικῶς πού ὀφείλουμε νά ὑπερασπισθοῦμε, ἀκόμη καί μέ τίς ζωές μας, ἤ ὄχι; Κι ἐάν ὄχι, τότε τί πταίει;
Γιὰ ἀρχὴ ὅμως ἂς δοῦμε τὸ τί μᾶς ἔρχεται ἤ, γιὰ τὴν ἀκρίβεια, τὸ τί ἤδη ἀπολαμβάνουμε…
Τί ἰσχύει λοιπόν σήμερα μά, κυρίως, πόσο ἀνεξάρτητο εἶναι αὐτό πού ἰσχύει, ἀπό ὅλα ὅσα ἔως σήμερα συνέβησαν στόν πλανήτη μας;
Συνέχεια
Δὲν διαλέγεις ἐσὺ τὴν εἰκόνα…
Ἀλλὰ ἡ Ἱστορία τοῦ πλανήτου καθορίζει τὸ ποιὰ εἰκόνα θὰ ἐκφράσης. Εἶναι, ἂς ποῦμε, ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ γενετικοῦ κώδικος τῆς ἀνθρωπότητος, ἀποτυπωμένη μέσα σου κι αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἀποτύπωσις καθορίζει τὸν ῥόλο σου.
Τὸν Ἰούλιο τοῦ 2018 ἡ κα Γεωργία Γιάνγκου ἔγραφε αὐτό:
Συνέχεια
Ῥαγιαδο-κοινωνίες
Διαβάζοντας, μὲ προσοχή, τὰ σχόλια τοῦ φίλου Ἀριστοτέλους Καλέντζου, σχετικῶς μὲ τοὺς ἀστέγους …ῤαγιάδες τοῦ κόσμου μας, ἀλλὰ καὶ παρατηρῶντας προσεκτικῶς καὶ μὲ πόνο τὶς φωτογραφίες του, ἐπανέρχομαι πάλι σήμερα, ἐν μέσῳ «ἑορταστικοῦ δεκαπενθημέρου», νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις μου καὶ κάποιους προβληματισμούς μου.
Στὶς πρῶτες φωτογραφίες, μὲ τοὺς διαφόρους ἀστέγους, ὁ Ἀριστοτέλης ἁπλῶς θίγει τὴν συμβιβαστικότητα τοῦ κόσμου μας, τῶν συμπολιτῶν μας καί, φυσικά, τὴν ἐν συνόλῳ κατάντια μας.
Δὲν ἔχει μέλλον αὐτὴ ἡ χώρα…
Ἡ ἀνάθεσις τοῦ (ἂς ποῦμε ἔτσι, χάριν συντομίας) ἑορτασμοῦ ἀπὸ τὰ 200 χρόνια τῆς Ἐπαναστάσεως, στὴν …«ἀπαστράπτουσα» (ἀπὸ πλευρᾶς κοσμικῆς δραστηριότητος, ἐμμέσου ὑπέρ-κομματικῆς ἐμπλοκῆς της μὲ τὴν πολιτικο-κομματικὴ σκηνὴ τῆς χώρας καθὼς καὶ τὸν οὐσιαστικὸ -ἄμεσον ἢ ἔμμεσον, ἀλλὰ σίγουρα συμβολικό,- ῥόλο της στὶς ἐπιχειρηματικὲς δραστηριότητες τοῦ τόπου) κας ἀγγελοπούλου κάτι πολὺ σημαντικό, γιὰ ὅλους μας ἀποκαλύπτει.
Στὴν πραγματικότητα, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξεβολεύῃ κάτι τέτοιο, ἡ ἐν λόγῳ ἀνάθεσις δηλώνει οὐσιαστικῶς τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον αὐτὴ ἡ χώρα-μόρφωμα, παραμάγαζον τῶν τοκογλύφων, ἐδομήθη, ἐπανδρώθη καὶ φθάνει, ἐπὶ τέλους, στὸ …τέλος της, διανύοντας πιὰ τὶς ἔσχατες ἡμέρες της σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη.
Συνέχεια