Ἀρχεῖα ἐτικέττας: τοκογλυφικὴ ἀσυλία

Διατὶ σκοπὸς τῆς Δύσεως εἶναι ἡ μεσαιωνικοῦ τύπου πτωχοποίησις τῶν λαῶν…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Πτωχοποίησις… Ὑπέρ-πτωχοποίησις κυρίως τοῦ Δυτικοῦ κόσμου. Μία τακτικὴ πού, ἂν κι ἀκόμη δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους, ἐν τούτοις εἶναι πλέον ἤδη γεγονός. Δὲν ὁμολογεῖται ἐπισήμως… Δὲν γίνονται προσπάθειες ἀντιμετωπίσεως αὐτῆς τῆς πτωχοποιήσεως, διότι δὲν εἶναι ἐπιθυμητὸ κάτι τέτοιο… Δὲν θὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε ἐμεῖς, παρὰ μόνον ὄταν θὰ εἶναι μὴ ἀναστρέψιμος αὐτὴ ἡ κατάστασις…

Ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη τῶν τοκοφλύφων, μὲ τὰ δαιδαλώδη νομομαγειρεύματά της, μὲ τὰ σοσιαλιστικά της ἐπιδόματα καὶ τὴν ἐξάπλωσιν τῆς κοινωνίας τῶν πτωχῶν. Φαβέλλες κι ἄλλες, νεώτερες φαβέλλες, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς περισσότερες φαβέλλες θὰ χαρακτηρίζουν σὲ λίγο ὅλην τὴν ἤπειρο τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς «μεγάλης μΠατρίδος» μας.

Γράφαμε ἀπὸ τὸ 2012  πὼς σκοπὸς τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς Εὐρώπης εἶναι ἡ πλήρης πτωχοποίησις τῶν πάντων. Συνέχεια →

Λαμβάνουν «κοινωνικό μέρισμα» καί οἱ ἐφημερίδες;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Φυσικὰ καὶ λαμβάνουν. Γιὰ τὸ ὑπάρχον πολιτικο-κομματικὸ σκηνικό, ποὺ πρεσβεύει καὶ ὑπερασπίζεται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τὰ συμφέροντα τῶν τοκογλύφων, ἀπαιτεῖται νὰ ἐξακολουθῇ φυτοζοῶντας, ὅλος ἐκεῖνος ὁ μηχανισμὸς στηρίξεώς του. Ὄχι φυσικὰ διότι ἔχει πιθανότητες ἐπιβιώσεως, ἀλλὰ διότι χρειάζεται νὰ ἔχῃ ἐλπίδες ἐπιβιώσεως.
Γιατί; Ὁσονούπω θὰ τὸ μάθουμε κι αὐτό…

Ἡ πληροφορία ἔφθασε ἀπὸ τὸν διαδικτυακὸ φίλο Χάρη Κοντόπουλο καί, πρὸς τοῦτον, ἂν καὶ ὁ ἴδιος ἰδιαιτέρως ἐνημερωμένος σὲ τέτοια ζητήματα, εἶναι δύσκολο νὰ διαψευσθῇ.
Παρ’ ὅλα αὐτά, ἀκριβῶς διότι κάποιες ἐκ τῶν παρακάτω φυλλάδων δὲν ἀνήκουν στὸ …δημοκρατικὸ τόξο, μᾶλλον …ἀποκλείονται ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ μέρισμα. 

 Ἀπίστευτο καὶ ὅμως ἀληθινό.
Ὅλες οἱ ἐφημερίδες ποὺ κυκλοφοροῦν θὰ λάβουν κοινωνικὸ μέρισμα …200.000 εὐρῶ ἡ κάθε μία.

Συνέχεια →

Θά μποροῦσε νά ἀποφευχθῇ τό αἱματοκύλισμα τοῦ «ἐμφυλίου»;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Σκέψεις καὶ προβληματισμοί, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ἐὰν πράγματι, θὰ μποροῦσε νὰ συμβῇ κάτι τέτοιο.

Δράττομαι τῆς πρὸ μερικῶν ὡρῶν δημοσιεύσεώς μας μὲ τίτλο «Θά μποροῦσε νά ἀποφευχθῇ ὁ ἐμφύλιος;», γιὰ νὰ καταθέσω τὶς σκέψεις μου καὶ τοὺς προβληματισμούς μου. Συνέχεια →

Γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ …σωθοῦμε πρέπει καὶ νὰ τὸ θέλουμε!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ ἀρχίζουμε νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς εἴτε λόγῳ τῶν τουρκικῶν ἀπειλῶν, εἴτε λόγῳ τῶν ἐποίκων, εἴτε καὶ μόνον λόγῳ τῶν ἐξαγορασμένων καὶ ἀνθελληνικῶν (φερομένων ὡς) κυβερνήσεών μας, ποὺ ἀνοικτὰ καὶ δίχως προσχήματα στρέφονται ἐναντίον μας, ἀπειλούμεθα σοβαρά.
Καί, φυσικά, ἂν τί νὰ κυττάξουμε δίπλα μας, γιὰ νὰ διακρίνουμε «συμμάχους» καὶ νὰ ἐπιτύχουμε, σὲ κάποιον (ὁποιονδήποτε) βαθμό, νὰ συγκροτήσουμε «γραμμὲς ἀμύνης», ἐμεῖς παραμένουμε, ἐν τῷ συνόλῳ μας, ἀδρανεῖς, ἐλπίζοντες πὼς θὰ «ἀφυπνισθοῦν», κάποιαν στιγμή, ὅλα αὐτὰ τὰ σαπροφυτικὰ καθάρματα, ποὺ καταχρηστικῶς κατέχουν θέσεις ἐξουσίας καὶ ποὺ συστηματικῶς μᾶς καταστρέφουν. Μὰ αὐτὰ τὰ σαπροφυτικὰ καθάρματα ὄχι μόνον δὲν «ἀφυπνίζονται» μά, ἀποδεικνύεται διαρκῶς, πὼς ὅσο κυλᾶ ὁ καιρός, τόσο διαπιστώνουμε πὼς διενεργοῦν τὸ τελευταῖο πλιατσικολόγημά τους, ἔως νὰ δοθῇ τὸ …σύνθημα, νὰ καβαλήσουν τὰ ἑλικόπτερα (ποὺ τοὺς ἀναμένουν μὲ ἀναμμένες τὶς μηχανές) καὶ νὰ ἐξαφανισθοῦν ὁριστικῶς. Συνέχεια →

Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Ἡ μεγάλη Ἀντικατάστασις»

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔφθασε στὰ χέρια μου ἕνα βιβλίο κάποιου κου Ἠλία Ἠλιοπούλου, ἱστορικοῦ (διδάκτορος τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου), μὲ τίτλο «Ἡ Μεγάλη Ἀντικατάστασις» καὶ ὑπότιτλο: «Εἰσβολή, Ἐποικισμός, Ἐξισλαμισμὸς καὶ Ἐθνοπολιτικὴ Ἀναδιάταξις τῆς Ἑλλάδος καὶ  τῆς Εὐρώπης».
Τὸ βιβλίον κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Πελασγὸς» τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα.

Τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον, ἀκριβῶς διότι ὡς ἐξώφυλλόν του ἔχει μίαν εἰκόνα φανατικῶν, δὲν θὰ τὸ ἐπέλεγα γιὰ μελέτη. Ἐν τούτοις, ἐφ΄ ὅσον ἤδη τὸ διέθετα, ἀπεφάσισα νὰ τὸ καταπιασθῶ μαζύ του καί, τελικῶς, νὰ …ξαφνιασθῶ εὐχάριστα γιὰ τὸ ἐπίπεδον τεκμηριώσεως τῆς ἐρεύνης τοῦ κου Ἠλιοπούλου. Συνέχεια →

Ὑποστηρίζουμε καὶ στηρίζουμε τὶς ἐκδόσεις «Πελασγός»…

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψις πὼς τὰ βιβλία τῶν ἐκδόσεων «Πελασγὸς» μά, ἰδιαιτέρως ὁ ἰδιοκτήτης τους Ἰωάννης Γιαννάκενας, εἶναι κάπως …ἀκραίοι.

ἐκδόσεις «Πελασγὸς».

Ἐγὼ προσωπικῶς δὲν θὰ ἐστιάσω σὲ ὅσες ἀπόψεις περὶ τῶν …ἀπόψεων κυκλοφοροῦν, παρὰ μόνον στὸ εἶδος τῶν βιβλίων.
Καί, κατ’ ἐμέ, τὸ εἶδος τῶν βιβλίων αὐτῶν εἶναι, στὴν πλειοψηφία τους (τὸ τονίζω αὐτό, γιὰ νὰ μὴ παρεξηγούμεθα!!!), ἐξαιρετικὰ ὅπως φυσικὰ καὶ οἱ συγγραφεῖς τους, ἐπίσης στὴν πλειοψηφία τους, εἶναι σοβαροὶ ἐρευνητὲς ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ ἀποδείξουν μὲ ἐπιχειρήματα τὸν ἀντίλογο στὴν μόνιμο (κι ἐπικρατοῦσα-κρατούσα!!!) διαστρεβλωτικὴ προπαγάνδα, ποὺ εἴθισται νὰ «θεωρεῖται» ὡς «πολιτικῶς ὀρθή», ὡς «δημοκρατικὴ ἄποψις» καὶ τελικῶς, ὡς ἕνα ἀκόμη …ἄλλοθι τῶν τοκογλύφων. Συνέχεια →