Οἱ ἐξαρτήσεις μας…

Καθημερινῶς, ὅσο κι ἐὰν δὲν μοῦ ἀρέσῃ, διαπιστώνω πὼς ἔχουμε τόσο μεγάλη ἐξάρτησι ἀπὸ τὴν τεχνολογία, ποὺ ἐὰν γιὰ κάποιον λόγο αὔριο τὸ πρωΐ χάναμε τὸ ῥεῦμα, ποὺ τὴν τροφοδοτεῖ, θὰ τελειώναμε. 
Πρὸ ὁλίγου ἄκουγα ἕνα παιδάκι νὰ οὐρλιάζῃ, διότι ἕνα σκαθάρι τὸ πλησίαζε. Κι ἀναρωτήθηκα γιὰ τὴν ἄλλην ἐξάρτησί μας, ποὺ λέγεται ἀποστείρωσις!!! Πῶς θά ζήσουμε σέ μή ἀποστειρωμένο περιβᾶλλον; Πῶς θά καταφέρουμε νά σταθοῦμε ὄρθιοι ἐάν μᾶς περιτριγυρίσουν ὅλα τά σκαθάρια τῆς φύσεως; Θά πᾶμε ἀπό τόν …φόβο μας;

Δυστυχῶς, ἄν καὶ δὲν μοῦ ἀρέσῃ, διαπιστώνω καθημερινῶς πόσο μεγάλες ἀποστάσεις ἔχουμε ἀπὸ τὴν Φύσι. Δὲν γνωρίζουμε νὰ φυτέψουμε μίαν τομάτα ἤ νὰ τὴν ποτίσουμε ἤ νὰ μαζέψουμε τὸ καρπό της. Τόσο μεγάλη ἐξάρτησι ἔχουμε ἀπὸ τὰ τσιμέντα μας, ποὺ ὅταν κάποιοι καταλαμβάνουν μίαν πλατεία, πρὸ κειμένου νὰ τὴν κάνουν παραγωγική, τότε τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῆς κοινωνίας μας διαφωνεῖ. 
Δῆλα δή, δὲν ἐπιτρέπει στὸν ὁποιονδήποτε νὰ ἀνακαλύψῃ ἐκείνους τοὺς τρόπους ποὺ ἀπαιτοῦνται πρὸ κειμένου νὰ ἀπεξαρτηθῇ μερικῶς ἀπὸ τὴν παρὰ φύσι διαβίωσι.

Εἴμαστε τόσο ἐξαρτημένοι στὰ πάντα, ποὺ τώρα πιὰ δὲν πιστεύω πὼς ὑπάρχει ἐπιστροφή. Ὅποια ἀνάγκη κι ἐὰν ἐμφανισθῇ ἐμπρός μας, εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ τὴν ἀγνοήσουμε γιὰ νὰ μὴν χάσουμε αὐτὰ ποὺ θεωροῦμε σημαντικὰ καὶ σπουδαῖα. 

Τὸ σημείωμα σήμερα λοιπὸν ἔρχεται νὰ καταθέσῃ καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσῃ τὶς δικές μου ἐξαρτήσεις. 
Βρέθηκα σὲ σπίτι παγωμένο, δίχως ῥεῦμα γιὰ ἀρκετὲς ὧρες τοῦ 24ώρου, μὲ χαλασμένα ὑδραυλικά, δίχως διαδίκτυο καὶ φυσικὰ μὲ ἀπαιτήσεις νὰ καταπιαστῶ μὲ πολλές, πάρα πάρα πολλές, χειρονακτικὲς ἐργασίες.
Γιὰ καλή μου τύχη ἔχω κάποιες γνώσεις. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἐὰν αὐτὰ τὰ πράγματα τὰ παρατᾶς σὲ παρατοῦν. Ἄλλες οἱ ταχύτητες, οἱ κόποι καὶ τὰ ἀποτελέσματα. 
Καὶ δυστυχῶς, περισσότερο κουράστηκα παρὰ κατάφερα νὰ ἐπιλύσω μέρος τῶν προβλημάτων. (Τὰ ὁποῖα παραμένουν ἀλλὰ μαθαίνω νὰ διαβιῶ μαζύ τους!!!)
Οἱ συχνότατες διακοπὲς ῥεύματος, λόγῳ κάποιου ἠλεκτρολογικοῦ προβλήματος τῆς περιοχῆς, προκάλεσαν ὅλα τὰ ὑπόλοιπα. Καὶ ἐγώ, ἕνας ἄνθρωπος τῆς πόλεως κατ’ οὐσίαν, καταπιάστηκα πλέον μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ εἶχα λησμονήσῃ. 
Τελικῶς, γιά πόσον καιρό θά μποροῦσα νά ἐπιβιώσω σέ αὐτό τό περιβᾶλλον; Γιά μίαν ἑβδομάδα; Γιά δύο; Γιά περισσότερο;

Δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ βάζω στοιχήματα, ἰδίως μὲ τὴν ἐπιβίωσί μου. Ὅμως μᾶλλον πρέπει νὰ ἀσχοληθῶ σοβαρὰ μὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς τρόπους ποὺ θὰ μὲ ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῶν ἐξαρτήσεών μου. Μὲ ξεβολεύει, ἀλλὰ πιστεύω πὼς εἶναι Ἀνάγκη. Εἶναι ἀνάγκη γιὰ ὅλους μας νὰ ξεκολλήσουμε ἀπὸ τὴν ὅποια συνήθεια μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν πραγματική μας αὐτάρκεια. 

Ἀκούω παιδιὰ νὰ παίζουν ἔξω καὶ τρέμω. Τί θά πάθουν ἐάν τελειώσῃ τό ῥεῦμα μας; Ἐάν τελειώσῃ ὁ πολιτισμός μας;  Σέ τί κόσμο τά φέρνουμε γιά νά δοκιμασθοῦν;

Ἡ δυνατότης μου λοιπὸν νὰ ἐπικοινωνήσω μαζύ σας αὐτὲς τὶς ἡμέρες μειώθηκε. Θὰ τὸ παλέψω. Ἄλλως τέ, προτιμότερον εἶναι νὰ μποροῦμε νὰ ξεφεύγουμε κάποιες φορὲς ἀπὸ τοὺς ἐθισμούς μας, πρὸ κειμένου νὰ μποροῦμε νὰ ἀλλάζουμε καὶ νὰ ἀνανεώνουμε τὶς ὀπτικές μας. 
Φιλονόη.

φωτογραφία

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply