Ποσειδῶν δέ Ἀμφιτρίτην (τήν τοῦ Ὠκεανοῦ) γαμεῖ, καί αὐτῷ γίνεται Τρίτων καί Ῥόδη, ἥν Ἥλιος ἔγημε. Πλούτων Περσεφόνης ἐρασθείς, Διός συνεργοῦντος ἥρπασεν αὐτήν κρύφα. Δημήτηρ δέ μετά λαμπάδων νυκτός τε καί ἡμέρας κατά πᾶσαν τήν γῆν ζητοῦσα περίῃει· μαθοῦσα δέ παρ᾿ Ἐρμιονέων ὅτι Πλούτων αὐτήν ἥρπασεν, ὀργιζομένη θεοῖς κατέλιπ Συνέχεια
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Γκολέμης Τᾶσος
Ἡ δράσις τοῦ δαίμονος.
Ἡ δράσις τοῦ δαίμονος εἶναι διά νά μεταφράζῃ καί νά μεταβιβάζῃ εἰς τοὺς θεοὺς τὰ προερχόμενα ἐκ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὰ ἐκ τῶν θεῶν, ἐκείνων μὲν τὰς προσευχὰς καὶ τὰς θυσίας, τούτων δὲ τὰς προσταγὰς καὶ τὰς ἀνταποδόσεις. Περὶ Ἐλευθερίας
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Ὁ Ζεύς, λέγει ὁ φιλόσοφος ποιητὴς Ὅμηρος, ὑστερεῖ τὸ ἥμισυ τοῦ λογικοῦ ἀπὸ ἕνα λαὸν ὑποδουλωμένον, εἰς τρόπον ὅπου γίνεται ἀντιληπτός, ὅτι ἐνόμιζεν τοὺς δούλους νὰ εἶναι μιᾶς διαφορετικῆς φύσεως, καὶ πολλὰ κατωτέρας ἱκανότητος ἀπὸ τοὺς ἐλευθέρους. Τόσον δὲ ἀναγκαίαν τὴν ἐλευθερίαν ἔκρινε εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὅπου χωρὶς αὐτὴν δὲν μποροῦσε νὰ ὀνομασθῇ ἄνθρωπος. Συνέχεια
Περὶ Ἀρτέμιδος καὶ Ἀπόλλωνος…
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ:
Συνέχεια τῆς ζωῆς τῆς Ἀρτέμιδος καί τοῦ Ἀπόλλωνος.
Ἄρτεμις κτείνει δέ μετ᾿ οὐ πολύ καί Τιτυόν, ὅς ἦν Διός υἱός καί τῆς Ὀρχομενοῦ θυγατρός Ἐλάρης, ἥν Ζεύς, ἐπειδή συνῆλθε, δείσας Ἥραν ὑπό γῆν ἔκρυψε, καί τόν κυοφορηθέντα παῖδα Τιτυόν ὑπερμεγέθη εἰς τό φῶς ἀνήγαγεν. Οὗτος ἐρχομένην εἰς Πυθώ Λητῶ θεωρήσας, πόθῳ κατασχεθείς ἐπισπᾶται· ἡ δέ τούς παῖδας ἐπικαλεῖται καί κατατοξεύουν αὐτόν. Κολάζεται δέ καί μετά θάνατον· γῦπες γάρ αὐτοῦ τήν καρδίαν ἐν Ἅιδου ἐσθίουσιν.
Ἀπέκτεινε δέ Ἀπόλλων καί τόν Ὀλύμπου παῖδα Μαρσύαν. Οὗτος γάρ εὑρών αὐλούς, οὕς ἔρριψεν Ἀθηνᾷ διά τό τήν ὄψιν αὐτῆς ποιεῖν ἄμορφον, ἦλθεν εἰς ἔριν περί μουσικῆς Ἀπόλλωνι. Συνθεμένων δέ αὐτῷν ἵνα ὁ νικήσας ὅ βούλεται διαθῇ τόν ἡττημένον, τῆς κρίσεως γινομένης τήν κιθάραν στρέψας ἠγωνίζετο ὁ Ἀπόλλων, καί ταὐτό ποεῖν ἐκέλευε τόν Μαρσύαν· τοῦ δέ ἀδυνατοῦντος εὑρεθεῖς κρείσσον ὁ Ἀπόλλων, κρεμάσας τόν Μαρσύαν ἐκ τινός ὑπερτενοῦς πίτυος, ἐκτεμών τό δέρμα οὕτως διέφθειρεν.
Ὠρίωνα δέ Ἄρτεμις ἀπέκτεινεν ἐν Δήλῳ. Τοῦτον γηγενῆ λέγουσιν ὑπερμεγέθ
Ἡ Θέμις- Αἱ Ὧραι – Αἱ Χάριται – Ἡ Ἵρις – Ὁ Γανυμήδης – Ἡ Ἥβη
(ἀπό τήν Ἑλληνικήν μυθολογίαν)
Ἡ ζωή τῷν θεῶν εἰς τήν κορυφήν τοῦ Ὀλύμπου, εἶναι εἰς τον Ὅμηρον, ἡ ἰδανική εἰκόνα τοῦ τρόπου ζωῆς πού ἔχουν εἰς τά ἀνάκτορά των οἱ ἀρχηγοί τῶν λαῶν κατά τήν ἠρωϊκήν ἐποχήν. Ὅπως αὐτοί ἔχουν μίαν ἀκολουθίαν ἀπό ἡπηρέτας, οἱ μεγάλοι θεοί τοῦ οὐρανοῦ ἔχουν μίαν ἀκολουθίαν ἐκ δευτερευουσῶν θεοτήτων, ἐπιφορτισμένας νά ἐκτελοῦν τάς διαταγάς των, νὰ ἑτοιμάζουν τὰ συμπόσιά των, νὰ προσφέρουν τὸ Νέκταρ καὶ τὴν Ἀμβροσίαν, καὶ νὰ διασκεδάζουν μετὰ μουσικῆς καὶ χοροῦ τὴν ἀθανασίαν των. Συνέχεια
Ἀριστοκρατία – Ἀρισταρχία
(Καί ἐνδεχομένως μέ δικτατορικό τρόπο, ἀφοῦ ὁ μέσος ἄνθρωπος δέν εἶναι ἱκανός νά μοιράσῃ ἄχυρο σέ δύο Γαϊδούρια)
«ΚΟΙΝΩΝΙΑ=Σύνολον ἀνθρώπων πού ἐνεργοῦν ὡς ὀργανική ὁλότης.
