Θὰ γράψω σήμερα γιὰ τὴν εὐθύνη μας ὡς πολίτες.
Νὰ κάνετε ὅμως ἕναν κόπο γιὰ νὰ διαβάσετε τὴν σημείωσή μου ἔως τὸ τέλος.
Ἀφορᾶ ἄμεσα στοὺς περισσοτέρους καὶ κυρίους σὲ χρῆστες τοῦ facebook. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: γκρέμισέ το τὸ ῥημάδι
Ἑβδομάδες τῶν (πραγματικῶν καὶ μεγάλων) παθῶν
Τὸ παρακάτω κείμενον ἀπευθύνεται μόνον σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀκόμη στέκονται ὄρθιοι καὶ πολεμοῦν, ἀρνούμενοι νὰ σκύψουν ἐμπρὸς στοὺς δυνάστες μας. Γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους εἶναι μᾶλλον ἐπικίνδυνο!!!
Ἑβδομὰς τῶν (πραγματικῶν καὶ μεγάλων) παθῶν γιὰ τοὺς Ἕλληνες αὐτὴ ποὺ διανύουμε…
Καί, θέλουμε δὲν θέλουμε, στὸ πέρας αὐτῶν, τῶν τελευταίων ἑβδομάδων, ἀναμένει ἡ σταύρωσίς μας.
Μία σταύρωσις καὶ κάθαρσις μαζύ, ποὺ θὰ τὴν ὑποσθοῦμε, ἐφ΄ ὅσον, ἐδῶ ποὺ φθάσαμε, μεγαλυτέρα εἶναι ἡ ἡττοπάθειά μας, παρὰ ἡ πίστις μας. Γιὰ νὰ ἐπιιβιώσῃ ὅμως ὁ ἄνθρωπος καί, πολὺ περισσότερο, ἕνας λαός, ἀπαιτεῖται νὰ (ξανά)μάθῃ νὰ ἀγωνίζεται καὶ νὰ παλεύῃ μὲ κάθε εἴδους ἐχθρό, ἐσωτερικὸ καὶ ἐξωτερικό. Συνέχεια
Λυκουρέζου παγίδευσις καί τιμωρία;
Ὁ γνωστὸς λυκουρέζος, ὁ πολὺ γνωστός, ποὺ προσφάτως ἀπεκαλύφθη πὼς ἐμπλέκεται μὲ διάφορα (παρά)δικαστικὰ ζητηματάκια εἶναι ἕνα σεβαστὸ καὶ ἀπολύτως ἀντιπροσωπευτικὸ ἄτομο, τῆς κρατούσης τάξεως. Διάσημος, πανταχοῦ παρῶν καὶ κυρίως χρήσιμος. Ἀφῆστε δὲ πού, κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέν, ἔχει κάθε λογῆς ἐμπλοκὴ σὲ ὅ,τι πιὸ …περίεργο… Ἐὰν ὅμως ἰσχύῃ κάτι τέτοιο, τότε κι αὐτὸς δὲν θὰ σταυρώση τὰ χέρια. Θὰ …πιέση καταστάσεις γιὰ νὰ μὴν πάρῃ κι ἄλλους μαζύ του στὴν κατρακύλα.
Ἐμεῖς τί κάνουμε;
Ἡ Ἑλλὰς ποὺ φεύγει
Βρίσκομαι στὴν ἀνάγκη νὰ ἀρχίσω μιλώντας γιὰ τὸν ἑαυτό μου: Μεγάλωσα σὲ ἕνα κομμάτι τῆς Ἑλλάδος, στὸ ὁποῖο ὁ ἀπόηχος τῶν γεγονότων τοῦ 1821 παρέμενε ἰσχυρὸς καὶ ἐπεσκίαζε ὁποιανδήποτε ἄλλη ἱστορικὴ ἀνάμνηση. Μιλώ, βέβαια, ὄχι μόνο γιὰ τὴν Ἀττικὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς ἀνατολικὲς ἀκτὲς τοῦ Μοριᾶ μας καὶ -κυρίως- γιὰ αὐτὰ τὰ μοναδικά, ὑπέροχα στὴν παράδοξη καὶ κάποτε ἄγρια ὀμορφιά τους, μικρόνησα τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ. Ἐκεῖ λοιπόν, μέχρι καὶ τὰ μέσα τοῦ Κ΄ αἰώνα ἐπικρατοῦσαν τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων ποὺ σφυρηλάτησαν τὴν ναυτικὴ παράδοση τῆς Νεωτέρας καὶ Συγχρόνου Ἑλλάδος. Στὸ σπίτι, πράγματι, ὅπου περνοῦσα τὰ καλοκαίρια ἤταν χαραγμένη ἡ χρονολογία ἀνεγέρσεώς του: 1829. «Γιατί τὸ 1829;» ῥωτοῦσα μικρὸς ἐγώ. «Ἐπειδὴ τότε ἐλευθερώθηκε ὁ τόπος μας καὶ οἱ πρόγονοί μας μπόρεσαν νὰ κατεβοῦν ἀπὸ τὸ βουνὸ κοντὰ στὴν θάλασσα», ἔπεφτε τσεκουράτη ἡ ἀπάντησις. Καὶ ἀκολουθοῦσε ἀκόμη πιὸ κοφτὴ ἡ σύστασις: «Χώνεψέ το αὐτὸ καὶ μὴ ξαναρωτᾶς!» Συνέχεια
Δὲν παλεύεται ἡ ἄσκοπος ὑπέρ-παρα-πληροφόρησις
Μὲ τὰ τηλεοπτικὰ προγράμματα εἰδικῶς, μὰ καὶ μὲ ὅλα τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξημερώσεως γενικῶς, ἔχω διακόψη κάθε εἴδους σχέσεως ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο δεκαετίες. Ἐνημερώνομαι πλέον μόνον ἀπὸ τοὺς …τίτλους τῶν εἰδήσεων καὶ ἀναζητῶντας, ὅσο τὸ δυνατόν, περισσότερες πληροφορίες γιὰ τὸ κάθε θέμα ξεχωριστά, δίχως νὰ μένω στὶς ἐπιφάνειες καὶ τὶς ἐπιδερμικότητες. Συνέχεια
Ῥαστώνη λέγεται τὸ πρόβλημά μας
Περὶ καταστολῆς τῶν πολιτῶν.
Ἄρθρον 275, παράγραφος 1, Κώδιξ Ποινικῆς Δικονομίας
Πέραν τῶν διωκτικῶν ἀρχῶν, οἱοσδήποτε πολίτης μπορεῖ νὰ συνδράμῃ στὴν σύλληψη φυσικῶν αὐτουργῶν ἐκνόμων πράξεων.
Τηρῶντας τὶς κείμενες διατάξεις τοῦ Συντάγματος παράλληλα μὲ τὸ 279 Κώδικος Ποινικῆς Δικονομίας, γιὰ ἀρωγὴ τῶν πολιτῶν στὸ ἔργο τῆς ἀστυνομίας, ὥστε νὰ παραπέμπονται οἱ δράστες στὸν Εἰσαγγελέα μὲ τὴν αὐτόφωροη διαδικασία.
