Ἀρχεῖα ἐτικέττας: κοινὴ λογική!

Ὥρα νὰ …«σκοτώσουμε» τὸν μέσα μας «Κώστα»!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Στὴν γειτονιά μου, ἐκεῖ ποὺ πέρασα ἀρκετὰ χρόνια τῆς ζωῆς μου, ὑπάρχουν πολλοὶ γείτονες, μὲ διαφορετικοὺς χαρακτῆρες, ἀπόψεις ἢ ἀκόμη καὶ ἰδεολογίες. Κατὰ περίπτωσιν λοιπόν, ἰδίως σὲ προεκλογικὲς περιόδους, ἕνας γενικὸς ἀναβρασμὸς ἐπικρατεῖ, ἐφ΄ ὅσον οἱ μέν, θεωρώντας ὡς ἀντιπάλους τους τοὺς δέ, ἀναμένουν διαρκῶς εὐκαιρίες γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν -ἐπὶ τοῦ παρόντος λεκτικῶς- καὶ νὰ κατακρίνουν τοὺς -φερομένους ὡς- ἀντιπάλους τους, πρὸ κειμένου νὰ ἀποδείξουν κάτι. (Τὸ τί εἶναι προσωπική τους ὑπόθεσις…!!!) Συνέχεια →

Θά μᾶς …ἐξαφανίσουν λοιπόν;

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Εἶναι καιρὸς (ἐπὶ τέλους) τώρα πιὰ ποὺ διαβάζουμε εἰδήσεις περὶ τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ ἐποικισμοῦ, περὶ τῆς ἀπειλῆς τῆς ἐξακολουθήσεως τῆς φυλῆς μας, περὶ τῆς ἐπικειμένου καταποντισμοῦ τῆς χώρας καὶ ἄλλα, πλήρη ὑπερβολῶν (ἢ καὶ ὄχι) ἐνδιαφέροντα σενάρια. Ἡ ἀλήθεια ὅμως, ὄπως πάντα, εὑρίσκεται κάπου ἀνάμεσα στὸν …τρόμο καὶ στὴν (λησμονημένη καὶ περιθωριοποιημένη καὶ  ἀναγκαία πλέον!!!) συνειδητότητα.

Συνέχεια →

Κάθε «-ισμός» εἶναι περιορισμός…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Λές, γιὰ παράδειγμα, ἑλληνισμός, ἀλλὰ δὲν ἀντιλαμβάνεσαι πὼς περιορίζεις, στὰ ὅρια τῆς ἀνυπαρξίας, τὴν Ἑλλάδα.
Μὰ ἔτσι μᾶς ἐκπαίδευσαν νὰ λέμε καὶ ἔτσι λέμε, δίχως νὰ ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Ἑλλάδος καταντήσαμε ἐμεῖς.

Λὲς ἐθνικισμὸς καὶ περιορίζεις τὴν ἐννοίαν τοῦ Ἔθνους σὲ κάτι τόσο μικρό, ποὺ εὔκολα ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς ἐπαγγελματίες τοῦ εἴδους. Κι ἔτσι ἔχουμε ὑπευθύνους γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς διασπορᾶς, ποὺ ἐπιτυγχάνουν, διαχρονικῶς, νὰ ἐξαφανίζουν ἀπὸ προσώπου γῆς τοὺς Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς. Συνέχεια →

Δέν ὑπάρχει λοιπόν ἡ Βόρειος Ἤπειρος;

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἐρώτησις κρίσεως. Τὴν διάβασα κάπου καὶ τὴν μεταφέρω αὐτούσια: Συνέχεια →

Ῥίγος καί ἐθνική ὑπερηφάνεια ἀπό τίς μπάντες τοῦ …καμμένου;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Νὰ βλέπῃς καὶ νὰ ἀκοῦς τὶς μπάντες τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων νὰ παιανίζουν τὸ «Μακεδονία Ξακουστή» καὶ νὰ σὲ πιάνῃ ῥίγος…
Συνέχεια →

Θά γινόταν νά μήν ἐμπλακοῦμε στόν πόλεμο τοῦ 1940;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ ἐρώτημα ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ στὴν 28η Ὀκτωβρίου, κάθε χρόνο, εἶναι ἂν καὶ μὲ ποιὸν τρόπο θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε ἀποφευχθῆ ἡ ἐμπλοκὴ τῆς Ἑλλάδος στὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μὲ ὅλα τὰ συνεπακόλουθά του: Κατοχή, ΕΑΜοκρατία, ἐμφύλιος. Ἂν ὄχι συνολικά, νὰ εἶχε ἀποφευχθῆ ἔστω ὁ ἑλληνογερμανικὸς πόλεμος τοῦ ’41.

Στὴν ἀνακοίνωσή του πρὸς τοὺς δημοσιογράφους τοῦ ἀθηναϊκοὺ Τύπου, στὶς 30 Ὀκτωβρίου 1940, ὁ Μεταξᾶς παρέχει ἐκτεταμένες διευκρινίσεις. Ὁμολογεῖ ὅτι βολιδοσκόπησε τὸ Βερολίνο, μὲ τὸ ἐρώτημα τὶ νὰ κάνῃ γιὰ νὰ μᾶς ἀφήσουν ἡσύχους οἱ Ἰταλοί. Ἡ ἀπάντησις τῆς γερμανικῆς πλευρᾶς ἦταν φυσικὰ ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἔπρεπε νὰ προσχωρήσῃ στὴν «Νέα Τάξη» τῆς Εὐρώπης, γεγονὸς ποὺ ἐσήμαινε διευθέτηση ὅλων τῶν ἐκκρεμοτήτων μὲ τοὺς γείτονές της. Συνέχεια →