Καί, ξαφνικά, μετὰ ἀπὸ δεκαετίες πλερίου ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας, εὑρισκόμεθα πρὸ δηλώσεων προπαραμονῆς πολέμου.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐπιβίωσις
Ὅ,τι μᾶς κάνει καλὸ πρέπει νὰ ἀπαγορευθῇ.
Γνωρίζουμε πὼς ἐδῶ καὶ χρόνια, πολλὰ πολλὰ χρόνια, ἡ τροφή μας, μὰ κυρίως ἡ διατροφικὴ αὐτάρκειά μας ἔχει παύση. Τὰ συσκευασμένα τρόφιμα πού, ἐνίοτε, γιὰ νὰ μὴν …μαμουνιάζουν (λέει!!!) συνήθως, ἀκτινοβολῶνται, ἔχουν καταντήση πλέον ὄχι κάτι ποὺ μᾶς διατρέφει ἀλλὰ κάτι ποὺ μᾶς χορταίνει μόνον. Κι ἔτσι τὰ συμπληρώματα διατροφῆς βασιλεύουν, ἐνᾦ ἡ ἀβιταμίνωσίς μας εἶναι μία μόνιμος κατάστασις.
Στὴν Ἀμερική, γιὰ παράδειγμα, πρὸ ἐτῶν, ἀπηγορεύθησαν ἀκόμη καὶ τὰ …ἀμύγδαλα, ἀπὸ τὴν ἐλευθέρα ἀγορά, καθὼς ἐπίσης κι ὁ Ζαμποῦκος, τὸ κατσικίσιο γάλα ἀλλὰ κι ὅλοι οἱ ξηροὶ καρποί, τὰ πρωτογενῆ προϊόντα καὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ βοηθοῦν στὸ νὰ ἔχουμε μία καλὴ ὑγεία.
Ὑπό τήν ἀπειλή (καί) αὐτοσχεδίων ὅπλων;
Σόκ!!!
Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἑλλάδα συλλαμβάνεται Ἀλβανὸς μὲ αὐτοσχέδια ὅπλα (μὲ τρεῖς κάνες τὸ κάθε ἕνα!!!)!!!
Τεράστιος κίνδυνος γιὰ τὴν δημοσία ἀσφάλεια!!!!!!!!
Χαλάει (καί) ὁ καιρός…
Προσοχή!
Ὁ καιρὸς χαλᾶ…!
…ἀλλὰ ἐκτὸς ἀπὸ τὶς κλιματολογικὲς συνθῆκες, μία μεγάλη φυσικὴ καταστροφὴ (π.χ. πλημμύρα, σεισμὸς κλπ…), διακοπὲς ῥεύματος, ἕνα σοβαρὸ ἀτύχημα στὸ σπίτι ἢ μὲ τὸ αὐτοκίνητο, μπορεῖ νὰ συμβοῦν ὁποιανδήποτε στιγμή!
Πικροὶ σπόροι
Η αφίσα των «Πικρών Σπόρων».
Ένα ντοκιμαντέρ που αληθινά μας συγκλόνισε στην πρεμιέρα του στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης υπήρξε το «Πικροί Σπόροι» του Μίτσα Εξ Πέλεντ. Πρόκειται για το τελευταίο μέρος της «Τριλογίας της Παγκοσμιοποιήσεως», που συμπεριλαμβάνει τα «Store Wars» για την Wal Mart και το «China Blue» για τα εργοστάσια-κάτεργα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου (sweatshops).
H καινούργια ταινία μιλάει για το πρόβλημα των μεταλλαγμένων της «Μονσάντο», μέσα από την τραγωδία της «επιδημίας αυτοκτονίας» των Ινδών αγροτών. Συνέχεια
Νὰ σώσουμε τὶς ντόπιες ποικιλίες.
Τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης..
Να σώσουμε τις ντόπιες ποικιλίες
.Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που οι καλλιεργητές, «κατ’ επάγγελμα» ή κατ’ οίκον, φύτευαν κάθε χρόνο αποκλειστικά τους σπόρους που είχαν φροντίσει να φυλάξουν από τις προηγούμενες σοδειές. Και αν τους έλειπε κάτι, το αντάλλασσαν ή το ζητούσαν από κάποιο γείτονα ή συντοπίτη τους. Ήταν εκείνες οι εποχές που αρέσει στους παλιότερους να τις θυμούνται γιατί «τα φρούτα και τα λαχανικά είχαν άρωμα και γεύση» και το κάθε τι τρωγόταν στον καιρό του: οι ντομάτες το καλοκαίρι, τα λάχανα το χειμώνα και ούτω καθ’ εξής… Συνέχεια