Ψῆφος στό κούλλιιι ἤ στό ἀλεξέι;;
Ψῆφος στά μικρά ἤ στά μεγάλα (καὶ ἀποδεδειγμένως μνημονιακὰ) κόμματα;
Ψῆφος ἤ ἀποχή;
Προεκλογικὲς συγκεντρώσεις, λόγια παχειὰ καὶ ὑποσχέσεις στὴν ἀποικία τῶν τοκογλύφων, ἀπὸ τὰ σαπρόφυτα-δεσμοφύλακες, πρὸ κειμένου νὰ αὐξήσουν τὰ ποσοστά τους στὶς ἐκλογὲς τῆς Κυριακῆς.
Μά, τελικῶς, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀμφισβητεῖ τὸ αὐτονόητον: τὸ «χρέος».
Γιὰ τὴν ΝουΔουλάρα τοῦ κούλλλιιι δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφέρουμε κάτι. Ἦσαν καὶ παραμένουν πιστοὶ ὑπηρέτες τῆς θεωρίας τοῦ «χρέους» καὶ πρὸς τοῦτον ἀκριβῶς, ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα, ὡς οἰκογένεια, «βασιλεύουν» στὰ τῶν πολιτικῶν δρωμένων τῆς χώρας μας.
Ὅλο αὐτὸ τὸ παραμύθι τὸ τελευταῖο διάστημα, τὸ στημένο θέατρο τοῦ «φεύγω, δὲν φεύγω», οἱ πολιτικὲς καντρίλιες, ἡ ἐμπλοκὴ στὰ Σκόπια μὲ τὸν Ζάεφ ποὺ δὲν εὕρισκε τοὺς 80 βουλευτὲς (σιγὰ μὴν δὲν τοὺς εὕρισκε! Ἀνέβηκε λίγο τὸ …κασέ… Πῆραν ἀπὸ δύο μύρια… Ἂς εἶναι καλὰ ὁ θεῖος George καὶ τέζα ὁ καμπούρης)…