Κάτι μὲ (ξανά)-ἔπιασε αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ποὺ δὲν πολύ-ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν ἐπικαιρότητα. Ταξινομῶ σκέψεις, ἀρχεία καὶ δημοσιεύματα, προσπαθώντας νὰ τὰ χωρίσω σὲ ἑνότητες τέτοιες, ποὺ νὰ εἶναι διαχειρίσιμα καὶ νὰ παραμένουν ἐντὸς συγκεκριμένων κατηγοριῶν. Μά, τελικῶς, ξανά-διαβάζω κείμενα ἐπὶ κειμένων, κατὰ κάποιον τρόπο λησμονημένα, μὰ διαρκῶς ἐπίκαιρα, γιὰ νὰ ἐπαναφέρω καταληκτικῶς στὴν μνήμη μου τὰ πολὺ ἁπλᾶ ποὺ καθημερινῶς λησμονοῦμε… Τὰ ἁπλούστερα…
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀφιερώματα
Δημιουργία «Γερμανίας» μέσα ἀπὸ μίαν γαλλικὴ ἧττα…
Τὸ 1870 ἡ Γαλλία ἡττήθη κατὰ κράτος ἀπὸ τοὺς Πρώσσους ποὺ ἡγοῦντο συνασπισμὸ γερμανικῶν κρατιδίων. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ᾠδήγησε στὴν δημιουργία τῆς κρατικῆς ὀντότητος «Γερμανία» μὲ τὸν τίτλο «Β΄ Ῥάιχ» καὶ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν βασιλέα τῆς Πρωσσίας, Γουλιέλμο Α΄, ὡς αὐτοκράτορα.
Ἡ ἀποφασιστικὴ μάχη τοῦ γαλλο-πρωσσικοῦ πολέμου ἐδόθη στὴν Σεντᾶν τῆς βορείου Γαλλίας. Ἐκεῖ ἡ ἥττα τῶν Γάλλων ὑπῆρξε συντριπτική. Περισσότεροι ἀπὸ 100.000 στρατιῶτες μαζὺ μὲ τὸν αὐτοκράτορά τους, Ναπολέοντα Γ΄ Βοναπάρτη, ἔπεσαν στὰ χέρια τῶν Γερμανῶν.
Χρόνια σωφρονισμοῦ…
Ὑπέροχο ἀπὸ τὸν φίλο Ἀπόστολο:
Χαζεύοντας γιὰ πολλοστὴ φορὰ τὴν ταινία τοῦ Γιάννη Δαλιανίδου «Νόμος 4000», στάθηκα ἄφωνος, σκεπτικὸς καὶ ψιλοβούρκωσα στὴν σκηνὴ ποὺ ἡ Ἀλίκη Ζωγράφου (μητέρα τοῦ Εὐαγγέλου ποὺ γιαούρτωσε τὸν καθηγητή του) ἐκλιπαρεῖ γιὰ ἐπιείκεια τὸν παθόντα Β. Διαμαντόπουλο… Συνέχεια
Ὁ μύθος τῶν Χριστουγέννων
Ὁ μύθος τῶν Χριστουγέννων κρατιέται μὲ τὴν βία ἀπ’ τὰ παράθυρα καὶ ἀπὸ τὶς πόρτες, κρεμασμένος σὲ πανύψηλα κι ἀφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπὰ κτίρια. Τὸν συντηροῦν οἱ δραστηριότητες τῆς ἀγορᾶς, τὰ συμφέροντα τῶν ἐμπόρων, οἱ ἀνελεύθερες κυβερνήσεις καὶ οἱ ἀκόμη πιὸ ἀνελεύθερες θρησκευτικὲς ὀργανώσεις, τέλος, οἱ ἀστοὶ καὶ οἱ ἐργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στὴν ἀστικὴ τάξη, ποὺ κατ’ οὐσίαν κυβερνοῦν τὸν κόσμο μας, καὶ ποὺ ἐπιθυμοῦν θρησκευτικὲς αἰτιολογίες καὶ παραδόσεις γιὰ διασκέδαση, ἀπόλαυση κι’ ἀμεριμνησία. Συνέχεια
Διακριτὰ καὶ (ἀκόμη!!!) ἐν ἰσχύι πανάρχαια παγανιστικὰ ἔθιμα
Ἐμμανουὴλ Ῥοΐδου: «ἡ ἑορτὴ τοῦ γαϊδάρου τὸν Μεσαίωνα».
Ὁ Ἐμμανουὴλ Ῥοΐδης, ὡς δαιμόνιος μελετητὴς τῶν μεσαιωνικῶν χειρογράφων, μας ἀποκαλύπτει τὴν συνήθεια τῶν, βιαίως, ἐκχριστιανισμένων λαῶν τῆς Βοῤῥείου Εὐρώπης, νὰ ἐγκαταλείπουν εὐκαιριακῶς τὴν αὐστηρότητα τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος, ὅπως τοὺς εἶχε ἐπιβληθῆ ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, καὶ νὰ ἐπιδίδονται σὲ παγανιστικὰ ὄργια μέσα στοὺς ἰδίους τους χριστιανικοὺς ναούς, μὲ τὴν ἐνθουσιώδη μάλιστα συμμετοχὴ τῶν χριστιανῶν ἱερέων καὶ ἀρχιερέων.
Συνέχεια
Διαταγὴ (ἐξακολουθήσεως τῆς) παρακολουθήσεως Καποδιστρίου
Ἔτος 1830. Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἀγγλίας, διέταξε τὴν παρακολούθηση τοῦ Καποδιστρίου
Ἀντίγραφο ἐπιστολῆς τοῦ Δούκα τοῦ Οὐέλινγκτον, πρὸς τὸν Σὲρ Τζῶρτζ Μάῤῥευ, ὑπουργὸ πολέμου καὶ ἀποικιῶν, τῆς 10ης Φεβρουάριου 1830.
(Κωδικὸς ἐγγράφου Wp1/1098/21) Συνέχεια