Reza «Arash» Hampay.
Ἰρανὸς ἐθνικιστὴς μέχρι τὸ κόκκαλο, «προστάτης» καὶ «ἡγέτης» τῶν λαθρομεταναστῶν, ποὺ ἔχει βγάλη ἀπὸ τὴν λαθρομετανάστευση καὶ τὴν καθοδήγηση ἴσαμε τρία κάρα χρῆμα. Ὅσοι διαφωνοῦν μὲ τὶς μεθόδους του εἶναι – ὁπωσδήποτε – «φασίστες», συμπεριλαμβανόμενων καὶ τῶν Ἑλληνικῶν ἀρχῶν καὶ τῆς Ἑλληνικῆς κυβερνήσεως ποὺ δὲν τοῦ ἐπιτρέπει – πλέον – νὰ ἁλωνίζῃ ἐλεύθερος καὶ τὸν ἐλέγχει. Ὁ ἴδιος λέει ὅτι ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἰραν γιὰ νὰ γλυτωσῃ τὴν φυλακή, ἀλλὰ εὑρίσκει τὴν Εὐρώπη …χειροτέρα!!!
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μ.Κ.Ο. δουλεμπόρων
Δουλεμπόριον ἤ ἀκτιβισμός;
Οὐδεὶς ἀκτιβισμός!
Στεγνὸ δουλεμπόριο ὅπως καὶ ὁ ἔμπορος σκλάβων καὶ ὅπλων πά-τέρας της, ὁ ὁποῖος ἔχει καταδικασθῆ τρεῖς (3) φορές, στὴν Γερμανία παρακαλῶ…
Συνέχεια
Νομίζετε πώς θά σᾶς ἀφήσουμε νά καταστρέψετε ὄ,τι ἀγαπᾶμε;
Τί ἐννοεῖ ὁ «ποιητής»;;
Ἂς ποῦμε ὅτι πάη στὸν διάλο ἡ οἰκογένεια, σὲ ἕνα ὑποθετικὸ σενάριο δηλαδή. Οὐδεὶς θὰ κάνη παιδιὰ μὲ οὐδέναν. Πῶς ὅμως θά ἀναπαράξει παιδιά ὁ «ποιητής» ὥστε νά ἀκολουθήσουν τά «σοφά» βήματά του;;; Συνέχεια
Δημοκρατία καὶ ξερὸ ψωμί…
Τί λέγαμε λοιπόν γιά τήν δημοκρατία μας; Ὅλα καλά; Ὅλα ἀνθηρά;
Ναί, βεβαίως κι ὅλα πηγαίνουν καλῶς. Μόνον ποὺ τὸ «καλῶς» ξεκινᾶ καὶ τελειώνει σὲ αὐτοὺς ποὺ τὴν διαχειρίζονται καὶ οὐδέποτε σὲ ἐμᾶς. Ἐμεῖς εἴμαστε τὰ χαχολάκια, οἱ χειροκροτητές, οἱ «yes men» ῥὲ φίλε.
Εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ θὰ πεθάνουμε γιὰ νὰ τὴν περιφρουρήσουμε, δίχως ὅμως καὶ νὰ ἐννοοῦμε τὰ ἀληθῆ αἴτια τοῦ θανάτου μας. Διότι, ὡς γνωστόν, γιὰ μίαν δημοκρατία ἀγωνίζονται ἅπαντες στὸν πλανήτη μά, κυρίως, ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα, οἱ παγκόσμιοι τοκογλύφοι καὶ τὰ τσιράκια τους.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ μία «σκέτο» δημοκρατία δὲν ἐξυπηρετεῖ πλήρως, σιγὰ σιγὰ τὴν «μετουσιώνουν» σὲ κάτι πιὸ χρήσιμο καὶ κάτι πιὸ διαχειρίσιμον. Ἀμέτρητοι «ἐθνοσωτῆρες», σοσιαλιστικοῦ τύπου, κάθε λογῆς «ἰδεολογίας» καὶ κομματικῆς γραμμῆς, υἱοθετοῦν τὴν ἐν λόγῳ σαχλαμπούχλα, ἀποκρύβοντας, ἐντέχνως, βεβαίως βεβαίως, πὼς ὅλοι τους ἀποτελοῦν ἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐκδοχὲς τῆς ἰδίας δικτατορίας.
Θρησκευτικοί πόλεμοι ἐν τῇ γενέσει τους;
Τὴν ὥρα ποὺ μία νέα θρησκεία δομεῖται σὲ ἐπίπεδον καθαρὰ πεποιθησιακό, μὰ ἀκόμη (συνειδητῶς) ἐν ἀγνοίᾳ μας, ἡ Εὐρώπη βάλλεται ἀνοικτὰ ἀπὸ τὸν ἰσλαμισμό, ποὺ τὸν ἐπιβάλλουν οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες της. Καὶ βάλλεται ὄχι τόσο γιὰ νὰ προσβληθῇ τὸ θρησκευτικό μας αἴσθημα, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀλλοιωθῇ πλήρως τὸ γηγενὲς στοιχεῖο.
Ὅλα αὐτὰ θὰ μποροῦσαν νὰ μὴ μᾶς ἐγγίξουν, ἐμᾶς, τοὺς ἀδόξους ἀπογόνους ἐνδόξων προγόνων, ἐφ΄ ὅσον στὴν χώρα τῆς φαιδρᾶς πορτοκαλέως ἐξακολουθοῦμε νὰ συμπεριφερόμεθα ὡς ἀπόγονοι τῆς Ψωρο-Κώσταινας, ἀναπολῶντας περασμένα μεγαλεία καὶ ἐλπίζοντες σὲ ἐξόδους ἐκ τῆς «κρίσεως», μὲ κάθε λογῆς «ἐθνοσωτῆρες». 
Συνέχεια
Ὑποτεταγμένες πλήρως εἶναι οἱ διχασμένες κοινωνίες
Ἕνα ἀκόμη διχαστικὸ «αὐγὸ τοῦ φιδιοῦ», ἀπειλεῖ τὴν Ἐλευθερία… 
«…Ἀποτέλεσμα, ἡ ἐταιρεία νὰ ὑποκύψῃ στὸν ἐκβιασμὸ ἀπολύοντας τὴν ὑπεύθυνο ὑπάλληλο ποὺ ὡστόσο ἔκανε τὴν δουλειά της.
Καὶ ἔτσι ἕνας ὡραῖος διχασμὸς γεννιέται ἀπὸ τὰ …«θύματα» ποὺ ἔρχονται ἁπλῶς γιὰ …«μίαν καλλιτέρα ζωὴ» ἀλλὰ μετατρέπονται σὲ θύτες….»
Συνέχεια