Ὅσο βαρὺ κι ἐὰν ἀκούγεται κάτι τέτοιο, ἰδίως στὶς ἡμέρες μας, ποὺ σχεδὸν ὅλα «τὰ σκιάζει ἡ φοβέρα καὶ ἡ σκλαβιά», τελικῶς ναί, ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι. Κι αὐτὴ ἡ διαπίστωσις δὲν εἶναι δική μου, μὰ προέρχεται ἐκ τῆς παρατηρήσεως τῶν ἱστορικῶν γεγονότων καὶ μόνον. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: μαζάνθρωποι
Φθάνουμε λοιπὸν στὸ τέλος…
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν εἴδαμε νὰ διακινῇ τὸ «The Economist» (τῶν Rothschild) αὐτὴν τὴν εἰκόνα…
…χαρακτηρίζοντάς την ὡς «φωτογραφία τῆς δεκαετίας». Συνέχεια
Λίγο-λίγο θὰ χάσουμε καὶ τὰ ταξειδάκια μας
Λίγα μόλις χρόνια πρὶν ἕνας πολὺ μικρὸς ἀριθμὸς ἀνθρώπων μποροῦσε νὰ ταξειδεύσῃ μὲ ἀεροπλάνο.
Ἐννοῶ πρὶν ἀπὸ (ὄχι περισσότερα ἀπὸ) 30-40 χρόνια.
Οἱ τιμὲς τῶν ἀεροπορικῶν εἰσιτηρίων ἦσαν ἀπαγορευτικές.
Ἕνα ταξείδι μὲ ἐπιστροφὴ Ἀθήνα Νέα Ὑόρκη, ἐκόστιζε, τὸ 1979, 1200 δολλάρια.
Μὲ σημερινὴ ἀξία τοῦ δολλαρίου αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ σὲ 4000 δολλάρια σήμερα ἢ κοντὰ στὰ 3600 εὐρῶ.
Συνέχεια
Φωτιὲς πάλι ἀνάβουν στὴν Μέση Ἀνατολὴ οἱ Η.Π.Α.
Βάζουν πάλι φωτιὰ στὴν Μέση Ἀνατολὴ οἱ Η.Π.Α..
Νέα διεθνὴς ἀλητεία ἀπὸ τὸν Τρᾶμπ…
Χρῆμα ἐγγυᾶται (καὶ) τὸν …«ἀνθρωπιζμό»!!!
Αὐτὰ εἶναι γνωστότατα πλέον, ἀκόμη καὶ στοὺς πλέον δυσπίστους ἀλλά, ἐν εἴδει «ἐπαναλήψεως», λόγῳ τῶν τελευταίων ἡμερῶν ποὺ διανύουμε μέσα στὸ 2019, ἂς τὰ συνοψίσουμε. Στὴν χώρα μας, ἀποδεδειγμένως, ἐὰν δὲν ῥέῃ τὸ χρῆμα, γιὰ νὰ …μπουκώνῃ ξελιγωμένους, δὲν γίνεται νὰ προχωρήσῃ κάτι, πολλῷ δὲ μᾶλλον κάθε μορφῆς «ἀλληλεγγύης» καὶ ἀνθρωπιζμοῦ». Κι ἐμεῖς, οἱ λοιποὶ ἰθαγενεῖς αὐτοῦ τοῦ τόπου, ποὺ ἀκόμη δὲν τὸν πάθαμε αὐτὸν τὸν καλὰ χρηματοδοτούμενον «ἀνθρωπιζμὸ» εἶναι διότι δὲν …«τσιμπήσαμε» τὸ κάτι μας…
Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἀντιλαμβανόμεθα θαυμάσια πλέον πὼς εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ ὑποκύψουν, ἀκόμη καὶ γιὰ ψίχουλα, πρὸ κειμένου νὰ προλάβουν κάτι νὰ ἁρπάξουν. Συνέχεια
Θά ἀλλάξη κάτι μέ τήν νέα χρονιά;
Χορτάσαμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἀπὸ μπολιτισμό… Καί τί μπολιτισμό; Παρὰ φύσιν ὑπέρ-πολυ-μπολιτισμό!!! Ὅμως γιὰ νὰ ἐννοήσουμε τὸν μπολιτισμό, ποὺ τώρα μᾶς σερβίρουν, καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἀποφασίσουμε νὰ κρίνουμε τὸ ἐὰν ἐμεῖς πράγματι ἔχουμε ἔως σήμερα πολιτισμό.
Ἔχουμε ἤ νομίζουμε πώς ἔχουμε; Ὑπάρχει κάτι ἄξιον λόγου τελικῶς πού ὀφείλουμε νά ὑπερασπισθοῦμε, ἀκόμη καί μέ τίς ζωές μας, ἤ ὄχι; Κι ἐάν ὄχι, τότε τί πταίει;
Γιὰ ἀρχὴ ὅμως ἂς δοῦμε τὸ τί μᾶς ἔρχεται ἤ, γιὰ τὴν ἀκρίβεια, τὸ τί ἤδη ἀπολαμβάνουμε…
Τί ἰσχύει λοιπόν σήμερα μά, κυρίως, πόσο ἀνεξάρτητο εἶναι αὐτό πού ἰσχύει, ἀπό ὅλα ὅσα ἔως σήμερα συνέβησαν στόν πλανήτη μας; Συνέχεια