Σὰν σήμερα τὸ 863.
—Ὁ Ἄραβας ἐμίρης τῆς Μελιτηνῆς Ὀμάρ, εἰσέβαλε σὲ Ἑλληνικὸ ἔδαφος, διέσχισε λεηλατῶντας τὸ θέμα τῶν Ἀρμενιάκων, ἔφθασε στὰ παράλια τοῦ Εὐξείνουν Πόντου καὶ κατέλαβε τὴν Ἀμισό, πόλη ἰδιαιτέρως σημαντικὴ γιὰ τὸ ἐμπόριο μὲ τὴν Μαύρη Θάλασσα καὶ τὴν Ἀνατολή.
Συνέχεια
Γνωρίζουμε πὼς ὁ Κεμὰλ ἦταν …«περιούσιος» ἀπὸ τοὺς πολὺ …«περιουσίους»!!!
Του Henry Laurens*
Το 1916, εν μέσω του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, το Λονδίνο και το Παρίσι διαπραγματεύονταν τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ένα πρώτο προσχέδιο εγκρίθηκε από τους διπλωμάτες Μαρκ Σάικς και Φρανσουά Ζωρζ-Πικό. Τελικά, τα σύνορα της Μέσης Ανατολής που χαράχτηκαν από τους νικητές μετά το τέλος της συρράξεως ήταν διαφορετικά. Όμως αυτή η μοιρασιά θα παραμείνει γνωστή με το όνομα «συμφωνίες Σάικς-Πικό». Συνέχεια
Οἱ νεότουρκοι εἶχαν ὡς στὸχο τους τὸν ἀφανισμὸ ὅλων τῶν «ξένων» ἀπὸ τὴν τουρκία.
Ἄρχισαν νὰ ἐκτοπίζουν τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὶς ἐστίες τους μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀσφάλειας τοῦ κράτους.
Ὅσοι ἄνδρες 20-45 ἐτῶν δὲν κατετάσσοντο στὸν τουρκικὸ στρατό, στέλνονταν στὰ «Ἀμελὲ Ταμπουροῦ», Συνέχεια
Ὁ Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆ (Βερολίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1873 – Μόναχο, 2 Φεβρουαρίου 1950) στὴν εἴσοδο τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σμύρνης. «Οὐδεῖς ἀγεωμέτρητος εἰσίτω».
Αφίσα εποχής
«…Το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας πήρε σάρκα και οστά το 1878, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μετά την λήξη του ρωσσοτουρκικού Πολέμου. Με βάση την Συνθήκη αυτή, η Βουλγαρία πήρε όλη την Μακεδονία, πλην της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, και τμήμα της Ανατολικής Θράκης. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε στην Ρωσσία το κίνημα του Πανσλαυισμού, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσσία έπρεπε να είναι η προστάτιδα χώρα όλων των σλαυοφώνων πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…» Συνέχεια
