Εἶναι λίγες ἡμέρες τώρα, ποὺ ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ τελευταῖον ἔργο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τὸν (κάπως …περίεργο) τίτλο: «τὸ DNA τοῦ ΠΑΣΟΚ». (Ἀθῆναι 2019, ἐκδόσεις «ΛΟΓΧΗ».)
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: νομιμοποίησις τοκογλυφίας
Λαὸς ὅμηρος…
Κι ἐνᾦ σύσσωμος ἡ χώρα, λίγο-λίγο, ξεκίνησε νὰ ἀνησυχῇ (ἐπὶ τέλους!!!) γιὰ τὰ ὅσα (ἐπὶ τέλους) διαπιστώνονται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πὼς ἔχουν δρομολογηθῆ εἰς βάρος τους, τὰ κουδουνισμένα ἀνοίγουν δρόμους καὶ στρατόπεδα καὶ πόλεις γιὰ νὰ παγιωθῇ καὶ νὰ ἐπεκταθῇ, ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο, ὁ ἐποικισμός. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς τὸ θέλει ὁ ΟΗΕ, τὸ διαφημίζει ἡ Ὑπάτη Ἁρμοστεία καὶ τὸ προπαγανδίζουν τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, ἐνᾦ ἅπαντα τὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας κερδοσκοποῦν (καὶ) μὲ τὸν ἐποικισμό, ὅπως ἐπίσης καὶ μὲ ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἐγγίζουν.
Γιατί νά μήν κερδίσουν κι αὐτά τό κάτι τους ἄλλως τέ;
Ξεκόβουμε ὁριστικῶς ἀπὸ τὶ …κόττες τοῦ κόσμου μας!!!
Οἱ κοινωνίες μας συγκροτῶνται, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἀπὸ ἄτομα πού, συνήθως, χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὸ …ὀλίγον. Μά, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ στὴν Φύσιν δὲν ὑπάρχει ὀλίγον (ἔγκυος, γιὰ παράδειγμα), φθάσαμε ἐπὶ τέλους στὸ σημεῖον – καμπή, ποὺ ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε τὸν ῥόλο μας σαφῶς, θὰ μᾶς …καταπιῆ τὸ ποτάμι τοῦ κοττο-πλήθους στὸν ἀφανισμό του.
Συνέχεια
Ὑπάρχει …«Φῶς» κάπου στό μέλλον;
Σήμερα λοιπὸν θὰ σταθῶ σὲ κάποια, σημαντικὰ κατ’ ἐμέ, γεγονότα, ποὺ (πάντα κατ’ ἐμὲ) κάτι σηματοδοτοῦν. Τὸ τί ὅμως εἶναι αὐτὰ καὶ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ τὰ …ἐρμηνεύσουμε καὶ νὰ τὰ ἀξιολογήσουμε καὶ νὰ τὰ συνδέσουμε μὲ τὰ ὑπόλοιπα (κατ’ οὐσίαν μελλούμενα!!!), εἶναι μία ἄλλη ὑπόθεσις. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς προφῆτες δὲν δηλώνουμε, παρὰ μόνον παρατηρητὲς πού, συνδυαστικὰ μὲ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα, ἐπιχειροῦμε νὰ κατανοήσουμε τὸ ποῦ ὁδηγεῖται συνολικῶς ἡ Ἀνθρωπότης μα, ἰδίως, ἡ χώρα μας.
Συνέχεια
Ὑπάρχει καὶ ἡ …«εὐρωπαϊκὴ ἀλληλεγγύη» ὅμως!!!
Καὶ μέσα σὲ ὅλα τὰ ἄλλα, ποὺ καθημερινῶς διαπιστώνουμε πὼς μᾶς ἔχουν κατασπαράξη τὶς σάρκες, ἀνακαλύπτουμε καὶ τὸ «Εὐρωπαϊκὸ Σῶμα Ἀλληλεγγύης», ποὺ συγκεντρώνει ἐθελοντὲς νέους (ἀπὸ 17 ἔως 30 ἐτῶν) γιὰ νὰ συγκροτήσῃ ὁμάδες προσφορᾶς. 
Ὥρα τῶν Κούρδων;
Μεγάλη ἀνησυχία κατατρώγει ἅπαντες ὅσους ἔχουν μικρὲς ἢ μεγάλες ἐξαρτήσεις ἀπὸ τὶς τουρκοκουρδικὲς συγκρούσεις. Ὅσα ἁπλῶς οἱ Κοῦρδοι ἦσαν «γενναῖοι πολεμιστὲς» ποὺ ἀπασχολοῦσαν τοὺς Τούρκους, τόσο ὅμως ὅσο νὰ μποροῦν οἱ Τοῦρκοι νὰ ἐξοπλίζονται καὶ νὰ προετοιμάζονται γιὰ ἄλλες ἐπιχειρήσεις τους, ὅλα ἦσαν καλά. Τώρα ποὺ «ξυπνᾶ τὸ θηρίον» τῆς νεο-ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἅπαντες αἰσθάνονται πὼς δὲν καλοκάθονται καλὰ στὶς καρέκλες τους. Καὶ πολὺ καλὰ κάνουν ποὺ δὲν καλοκάθονται, ἀλλὰ γιὰ διαφορετικοὺς λόγους ἀπὸ αὐτοὺς πού, ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνονται.
Συνέχεια