-
- Λευτεράκης Βενιζέλος ἐγέννησε Κλῆ, Γιῶργο Παπανδρέα Α’, Πάγκαλο, Πλαστῆρα καὶ Κονδύλη.
- Γιῶργος Παπανδρέας Α’ ἐγέννησε Ἀνδρέα Παπανδρέα τὸν ἄσωτο καὶ Κώστα Μητσοτακη τὸν λιροσυλλέκτη. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Παπανδρέου Ἀνδρέας
Ἱστορικὲς λοβοτομὲς
Θά ἔπρεπε νὰ θυμώμαστε ὅλοι, πὼς ὅταν ἦλθε στήν ἐξουσία, τὸ 1981, τὶ ΠΑΣΟΚ, (ἐπειδὴ ἤμασταν καὶ τότε ἀφελεῖς καὶ εὔπιστοι ψηφοφόροι) ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἔσπευσε νὰ ἀναλάβῃ, πέραν τῆς πρωθυπουργίας καὶ τό ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἀμύνης, ἔκανε δύο πρῶτες κινήσεις, χωρὶς καμμία καθυστέρησι. (Ἔγραφαν τότε σκωπτικά, ὅτι τὸ «πῆρε» τὸ ὑπουργεῖο, γιὰ νὰ κάνῃ τελικῶς τὴν θητεία του, ἀφοῦ τὴν εἶχε κοπανήση τὸ 1939 στὶς ΗΠΑ, ὅπου ὑπηρέτησε, ὡς βοηθητικὸς νοσοκόμος στὸ Ἀμερικανικό Ναυτικό, λόγῳ μυωπίας, στρώνοντας σεντόνια καὶ ἀλλάζοντας… «πάπιες»!)
Συνέχεια
Διατὶ κι ὁ Παπανδρέου ὑπόπτους ῥόλους ἔπαιξε…
Ἡ ἀθέατος πλευρὰ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, ὁ ῥόλος του στὴν συμφωνία τοῦ Bretton Woods καὶ ἡ ἐφαρμογή του στὰ χρόνια διακυβερνήσεώς του.
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὰ Καραμανλή(δικα)
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ νέο βιβλίο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τίτλο: «Ἑλλάδα καὶ διεθνεῖς ἐξελίξεις, 1944-1974» (ἐκδόσεις Παπαζήση), τὸ ὁποῖον καὶ μελέτησα ἀμέσως.
(Στοιχεία γιὰ τὸ βιβλίο μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ.)
Ὅπως φυσικὰ θὰ γνωρίζετε ἐγὼ μὲ τὰ τῶν καραμανλήδων, γενικῶς καὶ εἰδικῶς, συμπάθειες δὲν …(ἐκ)τρέφω. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἔκανα, γιὰ λόγους καθαρὰ ἱστορικούς, «τὴν καρδιά μου πέτρα» καὶ τὸ ξεκίνησα, γιὰ νὰ ἀνακαλύψω πὼς καὶ πάλι ὁ κος Μιχαλόπουλος μπορεῖ νὰ μᾶς ξαφνιάσῃ εὐχάριστα μὲ τὴν συγγραφή του καὶ τὴν διεισδυτικὴ ἱστορική του ἔρευνα. Μία ἔρευνα πού, ἂν καὶ δημοσιεύεται μία εἰκοσαετία καὶ κάτι μετὰ τὸν θάνατο τοῦ «ἐθνάρχου», ἐν τούτοις παραμένει ἀκόμη ἐπίκαιρος, ἐφ΄ ὅσον ὁ Ἱστορικός μας ἐπιχειρεῖ νὰ φωτίσῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, τὴν προσωπικότητα τοῦ «ἐθνάρχου». Συνέχεια
Θὰ πληρώση τὰ σπασμένα (του) ὁ Τσίπρας
Ένα βράδυ, στην διετία 1988-90 που δούλευα ως ελεύθερος ρεπόρτερ στην ΠΡΩΤΗ, που την εξέδιδε τότε ο Καλογρίτσας με λεφτά του ΚΚΕ, κτύπησε το τηλέφωνο.
Το κύριο Ρούσση, άκουσα μια αλλοδαπή φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής να με ρωτά.
Ναι, το κύριο Ρούσση, απάντησα γελώντας. Εσύ ποιό κύριο είσαι;
Αυτό ντεν έχει προς το παρόν τσιμασία, είπε η αλλοδαπή φωνή.
Άνοιξε την ταχυδρομική σου θυρίδα και θα βρείς κάτι πολύ ενδιαφέρον, θα σε τηλεφωνήσω αύριο, μου είπε και μου το έκλεισε.
Ὑπὸ τόν ἔλεγχο τῶν …στοῶν τίθεται καί ὁ πατριωτισμός μας;
Κάθε λογῆς καὶ φύσεως στοῶν…
Κάθε ἐκδοχῆς καὶ «φιλοσοφίας»…
Κάθε μορφῆς στοῶν καὶ -μὲ ἀνθρωπιζτικὸ- ἐνίοτε προσωπεῖο λεσχῶν καὶ «κοινωφελῶν ἱδρυμάτων» συνήθως, ἀλλὰ καὶ συλλόγων, κινημάτων, Μ.Κ.Ο…
… ποὺ ἐμφανίζονται οἱ ψευδο-σωτῆρες μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀποτελειώσουν.
Δὲν …«μασσᾶμε» ὅμως πλέον, διότι, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο ἀπὸ ἐμᾶς, ἔχουμε ξεκινήση νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὰ παιχνιδάκια τους καὶ νὰ τοὺς ἀποῤῥίπτουμε καθολικῶς. (Πάντα φυσικὰ μὲ τὶς σχετικὲς ἐξαιρέσεις κάποιων, ποὺ ἐμμένουν, γιὰ τοὺς δικούς τους -ὀποίους- λόγους, νὰ ἐθελοτυφλοῦν…!!!)
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἔχουμε ἀντιληφθῆ πὼς πρόκεται γιὰ τὶς ἴδιες οἰκογένειες, ποὺ μὲ τὴν τακτική τους νὰ ἀλλάζουν ὀνόματα, ἐξακολουθοῦν (ἐπισήμως) ἐδῶ κι ἔναν αἰῶνα νὰ μᾶς καταστρέφουν, ἀπολαμβάνοντας πέραν τῆς ἀσυλίας του, ἐπὶ πλέον καὶ τὴν ἐπιτυχῆ τους διαδοχή, ἀπὸ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους.