Ὅταν κάποιοι, πρὸ πολλῶν ἐτῶν, ζοῦσαν σὲ αὐτὴν τὴν ἤπειρο, κάπου κατοικοῦσαν.
Αὐτὲς λοιπὸν οἱ κατοικίες ἴσως θὰ πρέπῃ νὰ συνειδητοποιήσουμε πόσες διαφορὲς εἶχαν ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμεθα σήμερα ὡς κατοικία.

Βέβαια, κάποιοι ζοῦσαν ὡς ἄνθρωποι καὶ κάποιοι ἄλλοι ὡς κτήνη…
Καμμία διαφορά… Καὶ σήμερα τὰ ἴδια συμβαίνουν, ἀλλὰ γιὰ ἄλλους λόγους…

Συνέχεια →

Ἂς πᾶμε ὅμως στὸ ΠΑΥΣΑΝΙΑ, καὶ συγκεκριμένα στὰ Ἀρκαδικά, 10, 1 διαβάζουμε:

«Ἀπηγόρευσαν τὴν εἴσοδο τῶν ἀνθρώπων στὸ ἱερό, χωρὶς νὰ ὑψώσουν ἐμπόδιο στὴν πόρτα, ἀλλὰ τεντώνοντας ἐκεῖ νῆμα μάλλινο, ἐπειδὴ ἴσως ἐπίστευαν πὼς κι αὐτὸ θὰ προξενοῦσε φόβο στοὺς τότε ἀνθρώπους ποὺ ἐτιμοῦσαν τὰ θεῖα, ἴσως ὅμως ὑπῆρχε καὶ κάποια δύναμις στὸ νῆμα.
Ὁ Αἴπυτος, ὁ υἱός του Ἱπποθόου ποὺ εἰσῆλθε στὸ ἱερό, εἶναι φανερὸ πὼς δὲν ἐπήδηξε ἐπάνω ἀπὸ τὸ νῆμα οὔτε ἐπέρασε ἀπὸ κάτω, ἀλλὰ τὸ ἔκοψε! Ἡ πράξις του ἦταν ἀνόσιος καὶ γι’ αὐτὸ ἔπεσε τὸ νῆμα στὰ μάτια του καὶ τὸν ἐτύφλωσε καὶ εὐθὺς ἀπέθανε».

Τὸ ἐδῶ ἀναφερόμενο «μάλλινο νῆμα» ποὺ προεστάτευε τὴν εἴσοδο τοῦ ἱεροῦ τοῦ Ποσειδῶνος, ἴσως πράγματι εἶχε «κάποιαν δύναμιν», ὅπως σκέπτεται καὶ ὁ ἴδιος ὁ Παυσανίας. Στὸ ἀρχαῖο κείμενο τὸ ὀνομάζει μῖτο….

Ἀναρωτῶμαι ἂν οἱ ἴδιοι αὐτοὶ ἄνθρωποι ποὺ δροῦσαν σὲ αὐτὰ τὰ ἱερᾶ εἶχαν ἀνακαλύψει τὸν ἠλεκτρισμὸ ἢ κάτι σχετικό, καὶ ἴσως αὐτὸ τὸ «μάλλινο νῆμα» ποὺ «ἐτύφλωσε» καὶ «ἐφόνευσε» τὸν «βέβηλο» μήπως ἦταν ἁπλὰ καλώδιο! Μήπως δηλαδὴ αὐτὸ τὸ νῆμα ἦταν μάλλινο ἀπ’ ἔξω γιὰ νὰ μή περνᾷ ὁ ἠλεκτρισμός, ἀλλὰ ἐάν κάποιος προσπαθοῦσε νὰ τὸ κόψῃ, θά ἐκαίγετο γιατί μέσα θὰ ἦταν σύρμα. Ὅπως περίπου καὶ τὰ παλαιὰ «πάνινα» καλώδια.
Ἐπάνω το ἱερό του Ἰππίου Ποσειδῶνος στὴν Μαντίνεια ποὺ συνέβη τὸ περιστατικό. 

Σὲ ὅλους τοὺς ναούς, ποὺ ἀναφέρει ὁ Παυσανίας, ἔχουμε «θαλασσινὸ νερὸ» ποὺ φθάνει μέχρι τὸν ναό. Δηλαδὴ ἔχουμε ἁλατισμένο νερό. Ἂν αὐτὸ ἐρχόταν ἀπὸ τὴν θάλασσα ἢ εἶχε δημιουργηθεῖ ῥίχνοντας μιὰ ποσότητα ἅλατος σὲ μιὰ δεξαμενὴ νεροῦ εἶναι ἕνα ἄλλο θέμα. Κρατᾶμε πὼς τὸ νερὸ αὐτὸ ἦταν ἁλατισμένο.

Τὸ 1800 ὁ Βόλτα (Alessandro Volta) ἀπέδειξε ὅτι ὁ ἠλεκτρισμὸς μπορεῖ νὰ παραχθῇ ἀπὸ τήν
ἐπαφὴ δύο μετάλλων.
Κατεσκεύασε τὸ  «βολταϊκὸ στοιχεῖο». Αὐτὸ ἦταν μιὰ συσκευὴ ποὺ εἶχε διαδοχικὰ στρώματα χαλκοῦ, ψευδαργύρου καὶ χαρτονιοῦ βυθισμένα σὲ ἁλατισμένο νερό.
Λόγῳ τῆς χημικῆς ἀντιδράσεως τῶν δύο μετάλλων δημιουργεῖται μιὰ μόνιμος ἠλεκτρικὴ πηγή.
Τὸ «βολταϊκὸ στοιχεῖο» εἶναι ὁ συσσωρευτής-μπαταρία. Χαλκὸ ξέρουμε ὅτι εἶχαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀπὸ τὰ ὅπλα τους κλπ. ἀλλὰ ψευδάργυρο ποὺ χρειάζοντο γιὰ νὰ γίνῃ ὁ συσσωρευτής ποῦ τόν εὑρῆκαν;
Ὅλα τὰ βιβλία μᾶς λὲν πὼς ὁ ψευδάργυρος ἦταν ἄγνωστος στὴν ἀρχαιότητα. Αὐτὰ λὲν οἱ πάνσοφοι ἀρχαιολόγοι τοῦ κατεστημένου. Δὲν ἦταν ὅμως ἄγνωστος ὁ ψευδάργυρος…
Ὑπῆρχε στὴν Ἑλλάδα, καὶ κάποιοι τὸν ἐγνώριζαν καὶ αὐτοὶ ἦσαν οἱ ἱερεῖς.
Ἀπόδειξις;
(Γιατί μπορεῖ μερικοὶ νὰ μὲ ἐξυβρίσουν.) Στὸ Λαύριο εὑρίσκεται ἕνα ὀρυκτὸ ποὺ ὀνομάζεται ἀδαμίνης. Ὁ ὁρισμός του Ἀδαμίνου εἶναι ὁ ἑξῆς:
Ἀδαμίνης: ὀρυκτὸν σπάνιον, ἔνυδρος ἀρσενικὸς ψευδάργυρος, εἰς ῥομβικοὺς κρυστάλλους, εὑρισκόμενος συχνὰ ἐν Λαυρίῳ!!!
(Λεξικὸ Ἐλευθερουδάκη).
Ἐπάνω σκλάβοι στὸ Λαύριο.