Ἂς πάρουμε ὅμως ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν ἱστορία, γιὰ νὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι τὸ καταλαβαίνουμε:
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: προπαγάνδα ἀνθελληνισμοῦ
ΝουΔουλικὸς τραγέλαφος
Ἡ ὁμιλία Σαμαρὰ ἀπασχολεῖ τὰ κοινωνικὰ δίκτυα τὶς τελευταῖες ἡμέρες.
Δύο παρατηρήσεις.
Ἐὰν ὁ Κυριακούλης Μητσοτάκης ἔχει κοινὸ νοῦ θὰ τὸν προέτεινε γιὰ πρόεδρο δημοκρατίας, ἀλλὰ αὐτὸς καὶ τὰ κολλητάρια του εἶναι τόσο ἰδεολογικὰ ἀφομοιωμένοι ποὺ θὰ προτείνουν κάποιαν ἀπὸ τὴν κλίκα τους (ἐπιμένω σὲ Ἄννα Διαμαντοπούλου).
Συνέχεια
Γέφυρες Νεοφιλελευθερισμοῦ
Ὁ Νίκος Μουζέλης εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ 31 μέλη τῆς περιφήμου Ἐπιτροπῆς «Ἑλλάδα 2021» τῶν Μητσοτάκη-Ἀγγελοπούλου, ποὺ φιλοδοξεῖ νὰ μᾶς διδάξῃ τὴν «Νέα Πατριδογνωσία».
Πρὶν τὶς ἐκλογὲς ὁ κ. καθηγητὴς καὶ ἀρθρογράφος ἐκτιμοῦσε ὅτι ὁ Τσίπρας «τὸν Μητσοτάκη τὸν τρώει γιὰ μπρέκφαστ» καὶ ὅτι ὁ ταλαντοῦχος Ἀλέξης «θὰ εἶναι κύριος παίκτης τοῦ πολιτικοῦ συστήματος γιὰ πολλὰ χρόνια».
Είναι ὁ ἴδιος ἄνθρωπος ποὺ συμμετέχει σὲ βαρύγδουπες πρωτοβουλίες πολιτῶν, ὅπως ἡ «ΓΕΦΥΡΑ», ποὺ θὰ φτιάξη «ἕναν ἰσχυρὸ προοδευτικὸ χῶρο (μὲ τὸν ΣΥΡΙΖΑ) ποὺ θὰ φράξη τὸν δρόμο στὸ δεξιὸ/ἀκροδεξιὸ μπλόκ».
Συνέχεια
Δὲν …ἐμπατριώθησαν ἐξ αἴφνης οἱ καναλάρχες!!!
Διότι, ἀπὸ τὴν ἀρχή, τὸ σχέδιον ἦταν ὁ ἐποικισμός-πολυφυλετισμὸς τῆς Εὐρώπης, ὡς προστάδιον τῆς μίξεως τῶν φυλῶν καί, κατ’ ἐπέκτασιν τῆς δημιουργίας τοῦ νέου ἀνθρωπίνου εἴδους.
Τὰ προσχήματα μπορεῖ νὰ ἀλλάζουν (ἀληθὲς ἢ ψευδὲς προσφυγικό, κλιματικὴ ἀλλαγή, οἰκονομικὴ μετανάστευσις, ἐξισλαμισμὸς κοινωνιῶν-προάγγελος πανθρησκείας, «ἀνθρωπιζμός», πολυπολιτισμικότης κλπ κλπ κλπ), ἀλλὰ ὁ σκοπός τους, σιγά-σγιά, μὰ σταθερά, ἐπιτυγχάνεται.
Φαντάσματα τοῦ παρελθόντος
Κάποιοι, στὴν τελευταία «Σοβιετία τῆς Εὐρώπης», ὀνειρεύονται ἀκόμη τείχη…
«Τὸ τεῖχος τοῦ Βερολινου εἶχε ἀνεγερθῆ ἀπὸ τὴν Λαοκρατικὴ Δημοκρατία τῆς Γερμανιας ὡς ἀπάντηση στὴν ἐπιθετικότητα τῶν ἰμπεριαλιστῶν.»
Αὐτὸ λέει σὲ πρόσφατο ἀνακοίνωσή της ἡ ΚΝΕ καὶ διῳργάνωσε, πρὸ ἡμερῶν, ἐκδήλωση κατὰ τῆς πτώσεως τοῦ τείχους!
Συνέχεια
Ἔρχεται «νέος» διχασμός;
Ὁ διευθυντὴς τῆς «Καθημερινῆς» Ἀλέξης Παπαχελᾶς ἀνησυχεῖ μήπως ἡ χώρα ξαναζήσῃ αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο σὰν ἔθνος εἴμαστε «πολὺ ἐπιῤῥεπεῖς»*. Ἕναν νέο διχασμό. Αὐτὴ τὴ φορὰ γιὰ τὴν ἐπέτειο ἀπὸ τὰ 200 χρόνια της ἐθνικῆς μας ἀνεξαρτησίας – καὶ μάλιστα μέσα σὲ περιβάλλον «ἀφόρητα τοξικό».
Συνέχεια