Ἀρνοῦμαι νὰ δεκτῷ τὴν ἰδέα ὅτι ἡ ἀνθρωπότης εἶναι τόσο τραγικὰ περιορισμένη στὰ μαῦρα μεσάνυκτα τοῦ ῥατσισμοῦ καὶ τοῦ πολέμου ποὺ ἡ φωτεινὴ ἡμέρα τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀδελφότητος δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ ποτὲ πραγματικότης
Martin Luther King,

Δὲν ξέρω ἐὰν τὸ ἔχετε ἀντιληφθεῖ, ἀλλὰ τελικῶς ὅλοι αὐτοὶ οἱ φερόμενοι ὡς «ἀντιῤῥατιστές», δὲν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπὸ ῥατσιστὲς τοῦ κερατᾶ. Εἶτε καλοπληρωμένοι (ὀνόματα καὶ μὴ χωριά…), εἶτε φανατικὰ ἄσκεπτοι ὀπαδοί, εἶτε σκέτο ἀνόητοι ποὺ ἀναπαράγουν ὅσα τοὺς ὑπαγορεύσουν κι ἀβούλως εὑρίσκονται εἶτε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἑνὸς ἄκρου εἶτε ἀπὸ τὴν ἄλλην… «Τυχαίως»… (Ναί, κι αὐτὸ συμβαίνει… Ἔχω δεῖ ἀνθρώπους νὰ πηγαίνουν ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο στὸ ἄλλο, διότι μία φράσις ἤ μία εἰκόνα τοὺς ἄλλαξε τὰ μυαλά… Πάντα παραλόγως κι ἄνευ ἐπιχειρημάτων…!!!) Συνέχεια →