Εἶμαι καὶ παραμένω τῆς πεποιθήσεως ὅτι:
– οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὶς ὑποκειμενικὲς τους ἀλήθειες, μέχρι ἐδῶ καλά
– ἡ ἀπόπειρα μετατροπῆς μίας ὑποκειμενικῆς ἀλήθειας σὲ ἀπόλυτη ἀντικειμενικότητα εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς Ὕβρεως.
Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ ἔχει πάει πολὺ στραβὰ στὴν ἐποχή μας. Ὀρδὲς ὑβριστῶν, ποὺ ἐπιμένουν νὰ ἐπιβάλουν τὴν ἄποψή τους παντοῦ. Ἄλλο τὸ νὰ μὴ καπνίζῃς, ἄλλο τὸ νὰ προσπαθῇς νὰ ἐπιβάλῃς καπνοαπαγόρευση στοὺς πάντες. Ἄλλο τὸ νὰ εἶσαι χορτοφάγος, ἄλλο τὸ νὰ προσπαθῇς νὰ ἀπαγορεύσῃς τὸ κυνήγι γιὰ τοὺς πάντες. Ἄλλο τὸ νὰ ἔχῃς τὶς θρησκευτικὲς σου ἀντιλήψεις καὶ ἄλλο τὸ νὰ Συνέχεια