Τὸ 1974 δὲν νικηθήκαμε ἀπὸ τοὺς Τούρκους.

Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ μελέτησε ἀπὸ μέσα τὰ γεγονότα τῆς Κύπρου καὶ μιλᾶ μὲ ὀργή, δικαιολογημένη, γιὰ τὴν ἀποσιωποιημένη ἀλήθεια.
Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει χαρακτηριστεῖ ὡς «ἀνεπιθύμητος» ἀπὸ τὸ ψευδοκατοχικὸ καθεστὼς τῆς Βορείου Κύπρου…
Ἕνας ἄνθρωπος, ζωντανὴ ἐγκυκλοπαίδεια, γιὰ ὅσα μᾶς ἀποκρύπτουν… Συνέχεια

Οἱ Κρῆτες ἔφεραν τό καλαμπόκι στήν Εὐρώπη;

Οἱ Κρῆτες ἔφεραν πρῶτοι τὸ καλαμπόκι ἀπὸ τὴν Ἀμερική.

 Ὁ ἱστορικὸς Menzies, σὲ βιβλίο του, δηλώνει ὅτι τὰ πλοῖα τῶν Μινωιτῶν θὰ μποροῦσαν νὰ διασχίσουν τὸν Ἀτλαντικό.
Οἱ Μινωΐτες, μὲ ἔδρα στὴν Κρήτη καὶ τὴν Σαντορίνη, ἔκαναν ἐμπόριο, που ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴν Ἰνδία μέχρι τὴν περιοχὴ τῶν Μεγάλων Λιμνῶν τῆς Βορείου Ἀμερικῆς. Συνέχεια

Τεχνολογία καὶ παράδοσις!

Τεχνολογία καὶ παράδοση!

Ἤ, ὀμαλὴ μετάβαση στὴν σύγχρονη (τότε) ἐποχὴ!
Ἢ, ἀνεπίδεκτος μαθήσεως (ὁδηγήσεως)! Συνέχεια

Ποιός «ἔφερε» τήν δικτατορία τοῦ 1967;

Γιὰ νὰ μαθαίνουν οἱ νεώτεροι περὶ παπανδρεϊσμοῦ καὶ πολιτικάντηδων…

…Ἡ ὑπηρεσιακὴ κυβέρνησις Ἰωάννου Παρασκευοπούλου ὑποβάλλει τὴν παραίτησί της στὶς 30 Μαρτίου 1967 καὶ ὁ Βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ΙΓ΄ ἀρχίζει κύκλο ἐπαφῶν μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἀρχηγούς. Προηγεῖται ὁ Γεώργιος Παπανδρέου στὶς 10:00π.μ. γιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ἄλλοι ἕως τὴ 1:00 μ.μ. Ὁλοι, μὲ πρῶτον καὶ καλύτερο, τὸν «Γέρο τῆς Δημοκρατίας», συμφωνοῦν ὅτι ὁ σχηματισμὸς Οἰκουμενικῆς κυβερνήσεως εἶναι ἡ ἰδανικοτέρα λύσις. Στὶς 1:30μ.μ., λοιπόν, ὁ Κωνσταντῖνος ἀναθέτει στὸν πρέσβυ Μπίτσιο (διευθυντὴ τοῦ πολιτικοῦ γραφείου τοῦ Βασιλέως) νὰ τηλεφωνήσῃ σὲ ὅλους τους ἀρχηγοὺς γιὰ κοινὴ συνάντησι στὶς 6:00 μ.μ. γιὰ νὰ καταλήξουν. Ὁ Βασιλεὺς σηκώνει τὴν δευτέρα τηλεφωνικὴ συσκευὴ (τὸ ἐσυνήθιζε γιὰ νὰ καθοδηγῇ μὲ νεύματα ἢ μὲ ψιθυριστὲς φράσεις τὸν Μπίτσιο ἐὰν ὁ συνομιλητὴς ἔθετε κάποιο ἐρώτημα γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν προετοιμασμένος ὁ πρέσβυς). Κατάπληκτος ὁ Κωνσταντῖνος ἀκούει τὸν Γ. Παπανδρέου νὰ ἐρωτᾷ:: «Τί νὰ ἔλθω νὰ κάνω τὸ ἀπόγευμα;». Συνέχεια

Μάχη τῆς Κρήτης… 20 Μαΐου 1941

 «Τοῦτο τὸ κάστρο, Γερμανέ, ποὺ θέλεις νὰ κουρσέψῃς
πάνω σ’ αἰώνων κόκκαλα εἶναι θεμελιωμένο
καὶ πίνουν τὰ θεμέλια του χιλιάδες χρόνια αἷμα
καὶ τρέφεται μὲ δάκρυα καὶ μὲ καημοὺς θεριεύει,
κι εἶναι ἄπαρτο κι εἶν’ ἄφθαρτο καὶ πάντα στέκει ὁλόρθο
ἀλύγιστο κι ἀσάλευτο τῆς λευτεριᾶς ταμποῦρι.
Συνέχεια