Τὸ 1847 ἡ τότε (ἂς ποῦμε) ἑλληνικὴ κυβέρνησις ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἀπαγορευθῇ ἡ καύσις τοῦ Ἰούδα τὴν Μεγάλη Παρασκευή, διότι ὁ Τζέημς Μάγιερ Ῥοθτσάιλντ, μαζὺ μὲ τοὺς τοκογλυφικούς του δανεισμούς, θὰ ἐπεσκέπτετο τὴν χώρα καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ γίνῃ μάρτυς ἐνὸς ἀντί-ἑβραϊκοῦ ἐθίμου. Βέβαια ἡ καύσις τοῦ Ἰούδα, γιὰ πολλοὺς αἰῶνες, δὲν ἀντιμετωπίζετο ὡς «ἀντί-ἑβραϊσμός», παρὰ μόνον σὰν ὑπέρμετρος χριστιανισμός, ποὺ τιμωροῦσε (ναί, μὲ αὐτὸν τὸν ἀκραῖο τρόπο) τὸν Ἰούδα.
Ἐν τούτοις, εἰδικῶς ἐκείνην τὴν περίοδο, ποὺ περιμέναμε τὰ μπικικίνια τῶν Rothschild, μέσῳ τῶν ὁποίων θὰ μᾶς ἁλυσόδεναν γιὰ (τοὐλάχιστον ἀκόμη) δύο αἰῶνες, ἦταν, γιὰ τοὺς τύπους, ἀναγκαία. Καί, τελικῶς, ἡ κυβέρνησις ἀπεφάσισε νὰ ἀποσιωπήσῃ (ἢ ἴσως καὶ νὰ ἀκυρώσῃ) τὴν ἀναπαραγωγὴ τοῦ ἐν λόγῳ ἐθίμου. Κι ἔτσι ἀκριβῶς συνέβη. Ἡ ἐντολὴ ἦταν σαφής: ἀπηγορεύθη ἡ καύσις τοῦ Ἰούδα γενικῶς στὴν Ἀττική. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: τραπεζικὴ δικτατορία
Θά μᾶς …«σώση» ἤ θά μᾶς ἀποτελειώση τό κούλλλιιι;;;
Ἀκόμη καὶ τώρα, σχεδὸν δύο μῆνες μετὰ τὶς ἐκλογές, ὑπάρχουν ἀκόμη ἀρκετοὶ ποὺ ἐλπίζουν στὸ κούλλλιιι, ἀδυνατῶντας νὰ ἐννοήσουν πὼς ἕνας βενιζελικὸς ἀπόγονος οὐδὲ ἕναν ἄλλον ῥόλο δύνανται νὰ παίξῃ, πλὴν τοῦ νὰ μᾶς μεγαλώνῃ τὸ μέγεθος τῶν δεσμῶν καὶ τῶν δεινῶν μας. 
Γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο ἐγεννήθη, γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο ἐκπαιδεύθη καὶ γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο προεβλήθη ὡς …«σωτήρ» μας καὶ ὡς «μοναδική μας διέξοδος». Δὲν θὰ χαλάση αὐτὸ τὸ ἄτομον παραδόσεις δεκαετιῶν. Οὔτε θὰ παύση νὰ ἐξυπηρετῇ καὶ νὰ ἐξυπηρετεῖται γιὰ ἴδιόν του ὄφελος. Συνέχεια
Βλέπουμε τί στοχοποιοῦν γιὰ νὰ καταλάβουμε τί πρέπει νὰ κάνουμε
Ἂς ξεκινήσουμε, γιὰ ἀρχή, ἀπὸ τὴν κάθε ἐκδοχῆς καὶ ἀπόψεως καὶ ἐπιπέδων «δημοκρατικότητα» καὶ «ἀριστεροσύνη» καὶ «σοσιαλιστικότητα» τῶν κοινωνιῶν μας, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὅσο περισσότερο μᾶς ὠθοῦν πρὸς τὰ ἐκεῖ, τόσο περισσότερο μᾶς ἐξουσιάζουν μὲ τὴν δική μας συναίνεσιν!!!
Κι ἔτσι, μὲ τὸ σχετικῶς πρόσφατο παράδειγμα τῶν ἐκλογῶν, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὡς λαὸς καταντήσαμε (ναί, καταντήσαμε ἀγαπητοί μου!!!) τόσο κομμουνιστο-σκεπτόμενοι, ποὺ οὐδόλως μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ γεγονὸς τῆς (ἂς ποῦμε, χάριν τοῦ διαλόγου) κομμουνιστο-ἐξουσίας ἐπάνω μας, τῆς ἀνυπαρξίας ἀντιλόγου καί, καταληκτικῶς, τῆς κοινῶς διεπιστωμένης κατρακύλας μας.
Συνέχεια
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὰ Καραμανλή(δικα)
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ νέο βιβλίο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τίτλο: «Ἑλλάδα καὶ διεθνεῖς ἐξελίξεις, 1944-1974» (ἐκδόσεις Παπαζήση), τὸ ὁποῖον καὶ μελέτησα ἀμέσως.
(Στοιχεία γιὰ τὸ βιβλίο μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ.)
Ὅπως φυσικὰ θὰ γνωρίζετε ἐγὼ μὲ τὰ τῶν καραμανλήδων, γενικῶς καὶ εἰδικῶς, συμπάθειες δὲν …(ἐκ)τρέφω. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἔκανα, γιὰ λόγους καθαρὰ ἱστορικούς, «τὴν καρδιά μου πέτρα» καὶ τὸ ξεκίνησα, γιὰ νὰ ἀνακαλύψω πὼς καὶ πάλι ὁ κος Μιχαλόπουλος μπορεῖ νὰ μᾶς ξαφνιάσῃ εὐχάριστα μὲ τὴν συγγραφή του καὶ τὴν διεισδυτικὴ ἱστορική του ἔρευνα. Μία ἔρευνα πού, ἂν καὶ δημοσιεύεται μία εἰκοσαετία καὶ κάτι μετὰ τὸν θάνατο τοῦ «ἐθνάρχου», ἐν τούτοις παραμένει ἀκόμη ἐπίκαιρος, ἐφ΄ ὅσον ὁ Ἱστορικός μας ἐπιχειρεῖ νὰ φωτίσῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, τὴν προσωπικότητα τοῦ «ἐθνάρχου». Συνέχεια
Λὲς κι ἔχουμε κάποιον ἄλλον δρόμο νὰ διανύσουμε…
Ἀκοῦν λέξεις ὅπως «Πατρίς», «Πατριῶτες», «Ἔθνος» καὶ ἀνατριχιάζουν… Βλέπουν κάποιους νὰ ἐπιχειροῦν ἑνωτικὲς κινήσεις καὶ τοὺς πολεμοῦν ὡς …«φασίστες». Σηκώνουν σημαῖες κόκκινες καὶ πράσινες καὶ μαῦρες καὶ πορτοκαλὶ καὶ ὅ,τι νἆναι γιὰ νὰ πολεμήσουν τὴν μία σημαία ποὺ ὅλοι μας ἀναγνωρίζουμε καί, ἐν δυνάμει, μᾶς ἑνώνει…
Συνέχεια
Ἴσοι ὅλοι πλὴν κάποιων περισσότερο …ἴσων!!!
Μετὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ gdpr ποὺ ἐπιβάλλει καὶ ἀπομάκρυνση καμερῶν ἀπὸ δημοσίους χώρους, καταστήματα κλπ, ξαφνικὰ διαπιστώσαμε πὼς αὐτὸ δὲν εἶναι ἐφικτὸ νὰ γίνῃ, διότι οἱ πολυαγαπημένες μας τράπεζες θὰ μείνουν ἄνευ προστασίας καὶ δυνατότητος καταγραφῆς ληστῶν.
