Συζήτηση με Έλληνα μετανάστη
(Δεν χρειάζεται κόπο για να επιβληθεί το δίκαιο, αποδίδεται συμπαντικά. Αυτός που την έκανε από την χώρα και δεν βίωσε τον ορυμαγδό ζει στα παλιά. Η ιστορία δεν κάθεται να περιμένει, όποιος μείνει πίσω τον προσπερνά.)
Γ.Π.: Δουλεύω εκτός Ελλάδος εδώ και 2 χρόνια, επειδή 1.200.000 καλοπερνάγανε στις πλάτες του ιδιωτικού τομέα.
Δεν συμμετείχα σε καμία μάσα ποτέ και τώρα πρέπει να δουλεύω στους διαόλου τη μάνα για άλλους που καλοπερνάγανε ψηφίζοντας κατουρημένες ποδιές
Σ.Λ.: Η δική μου η ζωή είναι δική μου ευθύνη, σε κανέναν δεν ρίχνω κανένα βάρος. 
Γ.Π.: Γι’ αυτό επέλεξα να μην συμμετέχω στη μιζέρια που δεν δημιούργησα εγώ με τις πράξεις μου
Σ.Λ.: φεύγοντας;;;
Γ.Π.: Ακριβώς… Βλέπω και τι καταφέρανε οι Έλληνες πολίτες προσωποποιώντας τις ελπίδες τους σε κόμματα χρώματα και πρόσωπα
Σ.Λ.: έφυγες; λιποτάκτης (ο καθένας μας κρίνεται για τις δικές του πράξεις, άσε τους άλλους τι κάνουν, εσύ κρίνεσαι γι’ αυτό που εσύ έκανες)
Γ.Π.: Θα βγει ο σύριζα ή όποιος άλλος σωτήρας και θα παίξει το playback του «παραλάβαμε χάος»
Σ.Λ.: τη χώρα σου ποιος περιμένεις να την φτιάξει;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
απάντα
Γ.Π.: Εγώ πάντως όχι.. Γιατί να γαμηθώ εγώ και να ζω με δανεικά για να παλέψω μήπως και φύγουν αυτοί που λυμαίνονταν τη χώρα ανέκαθεν; 
Σ.Λ.: μάθαμε να ρίχνουμε τα βάρη για όλες τις κουραδοπράξεις μας στους άλλους!!! Στη ζωή που τα ‘φερε έτσι, στον κόσμο που είναι κακός, ΕΜΕΙΣ επιλέγουμε πως θα ζήσουμε. ΕΜΕΙΣ!!!! Δεν σου έβαλε κανείς το μαχαίρι στο λαιμό, ΕΣΥ αποφάσισες να την κάνεις. Δική σου επιλογή. Να καμαρώνεις
Γ.Π.: Πας σε πορείες στο κέντρο και αντί να κατεβαίνει ο κόσμος κάτω από μία σημαία κατεβαίνουνε με σημαίες παμε κκε νδ κλπ, παρόλο που το αγγούρι είναι κοινό. ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ μια χαρά το πάνε το παιχνίδι, και ο λαός παθητικός, παρατηρητής περιμένοντας έναν σωτήρα από την βουλή
Σ.Λ.: δεν τιμάς τα παντελόνια που φοράς αν για τη ζωή σου, γι’ αυτά που επιλέγεις, ευθύνονται οι άλλοι. Οι άντρες επιλέγουν στη ζωή τους, δεν είναι έρμαια των συνθηκών
Γ.Π.: είναι ατέρμονη η κουβέντα και δεν είμαι εχθρός σου
Σ.Λ.: κάτσε και κλάψε, δεν χρειάζεται να μιλάμε. Εγώ κάνω το χρέος μου, κι εσύ το δικό σου. Κλάψε για την μοίρα που σε αδίκησε!!!
Γ.Π.: δεν κλαίω για την μοίρα μου, ούτε για τίποτα άλλο, απλά έπρεπε να βρω δουλειά να μην χρειάζεται να δανείζομαι για να ζήσω
Σ.Λ.: εμείς εδώ;;;;;; πώς το βλέπεις, πέφτουν λεφτά από τον ουρανό;;;; εμείς γιατί χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά πολεμάμε;;;;;;;;;;;;;; και γιατί εσύ που λάκισες να έχεις δικαίωμα να μιλάς;;;;;;;;;
δεν σου επιτρέπεται!!!!!!!!!!!!!! κάτσε κλάψε για την πατρίδα σου, με την φυγή σου την πρόδωσες, την εγκατέλειψες, είσαι άπατρις
Γ.Π.: πιστεύεις ότι θα κερδίσεις υστεροφημία ότι στάθηκες στην Ελλάδα; Δηλαδή οι Έλληνες που φύγανε μετά τον 2ο παγκόσμιο είναι λιποτάκτες;
Σ.Λ.: δεν σου λέει κάτι το ότι μένω για να αγωνιστώ για να την ελευθερώσω; Αυτό σαν στάση ζωής δεν υπάρχει στις θεωρίες σου, στις αξίες σου, στις αρχές σου;
τι ψάχνεις να βρεις τώρα, μια χαρά τα έχεις φτιάξει στο κεφάλι σου για να δικαιολογείς στη συνείδησή σου την ανανδρία σου. Μείνε σ’ αυτά που πιστεύεις. Στην Ελλάδα δεν θα ξαναπατήσεις το πόδι σου, όταν ελευθερωθεί. Δεν το αξίζεις. Τέλος
ρίψασπις!!!!!!!!! Αυτό είσαι. Χειρότερος από προδότης είναι ο ρίψασπις, αυτός που παραδίδει τα όπλα
Γ.Π.: γνωρίζω ελληνικά. Η ζωή είναι μικρή για ηρωισμούς. Πριν 2500 χρόνια όλα αυτά που πρεσβεύεις ήταν εφαρμόσιμα πλέον όχι.
Άρα όλοι οι μετανάστες που φύγανε το 50 για Καναδά Αμερική κλπ επειδή δεν είχαν να φάνε είναι οι μαλάκες…
Σ.Λ.: απάτριδες είναι
Γ.Π.: μην περιμένεις να βρεις ανταπόκριση από την στάση ζωής που διάλεξες πάντως. Και αν εσύ είσαι πατριώτισσα επί 10 σε σχέση με τους υπόλοιπους μακάρι να δικαιωθείς στο εύχομαι εγώ ο ρίψασπις άπατρις και όλα τα υπόλοιπα κοσμητικά
Σ.Λ.: φυσικά και θα δικαιωθώ!!!! Αγώνας χαμένος είναι ΜΟΝΟΝ αυτός που ποτέ δεν δόθηκε!!!!!!!!!!!!!!!!

Στεφανία Λυγεροῦ.

Τὸ πόσο ἀπήλαυσα τὸν διάλογο τῆς Στεφανίας δὲν λέγεται!
Ναί, ἄπατρις! Ἄπατρις! Ὅπως ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἐγκαταλείπουν τοὺς τόπους τους, τάχα μου γιὰ νὰ ζήσουν.
Καί τίς πατρίδες τους μωρέ ποιός θά τίς φτιάξῃ; Αὐτοί πού τίς κατεπάτησαν;
Ναί, πείνα, κόπος, θάνατος συνοδεύουν τὴν παραμονή. 
Ἀλλὰ καὶ ἡ προσμονὴ τῆς λευτεριᾶς… Ποὺ ἔρχεται.
Ποιός θά τήν χαρῇ περισσότερο τήν λευτεριά πού θά ἔλθῃ; 
Αὐτοί πού ἔφυγαν ἤ αὐτοί πού ἔμειναν;

Γειά σου βρὲ Στεφανία. Ἔτσι… χῶνε γερά! Κρᾶτα γερά!
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐσὺ ἀπὸ ἄλλον πλανήτη μᾶς ἔφθασες… Ὅπως καὶ κάποιοι ἄλλοι… Λιγοστοί. Ἀλλὰ αὐτὴν τὴν Πατρίδα δὲν τὴν ἀφήνουμε στὰ νύχια τῶν προσκυνημένων.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Πονοῦσα πολὺ γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν. Κι ἀκόμη πονῶ. Τόσοι καὶ τόσοι φίλοι… Ἀλλὰ ἔχει δίκαιον ἡ Στεφανία. Δὲν τοὺς ἀξίζει ἡ λευτεριά!

φωτογραφία