Στὴν κοσμάρα τους τότε, στὴν κοσμάρα τους τώρα…

Εἶναι τά θύματα θύματα; Εἶναι ἄτυχα; Ἔπαθαν ὅσα ἔπαθαν διότι βρέθηκε κάπου ἐμπρός τους τό κάθαρμα; Εἶναι σκέτο ἀνόητα;  

Ξέρετε ἀπό ποῦ εἶναι τραβηγμένες αὐτές οἱ φωτογραφίες;
Στὸ γκέτο τῆς Βαρσοβίας ἀπὸ τὸν  Hugo Jaeger, ἀγαπημένο φωτογράφο τοῦ Χίτλερ. Μάλιστα ὁ Χίτλερ ἐθαύμασε τόσο πολὺ τὴν ἔγχρωμη εἰκόνα, ποὺ ἀνεφώνησε πὼς τὸ μέλλον ἀνήκει στὴν ἔγχρωμο φωτογραφία. 

Αὐτὲς οἱ κοπέλλες, καθῶς ἐπίσης καὶ πάρα πάρα πολλοὶ ἄλλοι, ἄν καὶ κατὰ βάθος ἐγνώριζαν τὸ μέλλον τους, συμπεριεφέροντο σὰν νὰ μὴ συνέβαινε κάτι σοβαρό. Τὸ μαλλί, τὸ γουνάκι, τὸ τακουνάκι…
Χαμόγελα, νάζια, σκέρτσα… Ὅ,τι δῆλα δὴ κάνει σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς, κάθε νέος ἄνθρωπος ποὺ σέβεται τὶς ὁρμές του. 

Ὅμως κυρίως ἦσαν Ἑβραῖοι. Οἱ Ἑβραῖοι στὸ συγκεκριμένο γκέτο ἀντέδρασαν καὶ κατὰ τὶς ἐκτιμήσεις ἐσώθησαν περίπου 10.000. Οἱ ὑπόλοιποι ἔως τίς 300.000 (ἤ κατ’ ἄλους ὤς τὶς 400.000) κατέληξαν στὸ Ἄουσβιτς…
Οὐσιαστικῶς ξέρετε τό τί ἔκαναν; Ἀντιμετώπιζαν τόν κίνδυνο ποὺ τοὺς ἀπειλοῦσε ὥς κάτι μακρυνό, κάτι ποὺ δὲν τοὺς ἀφορᾶ… Ἤ ἀκόμη χειρότερα σὰν κάτι ποὺ θὰ ἐνοχλήσῃ ἄλλους… Ὄχι αὐτούς. Μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα.

Ὅ,τι ἀκριβῶς συνέβαινε καὶ στὴν Βαρσοβία.
Ἐγκλωβισμένοι οἱ τότε, ἐγκλωβισμένοι καὶ οἱ τώρα…
Οὔτε οἱ τότε τὸ ἀντιλαμβάνονταν, ἀλλὰ οὔτε οἱ τώρα τὸ ἀντιλαμβάνονται….

Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν περάσουν πρῶτα ἀπὸ τὸ κομμωτήριον, 

φορέσουν τὰ πιὸ ἐξεζητημένα ῥοῦχα τους, τότε θὰ βγοῦν γιὰ ψώνια, γιὰ καφέ, γιὰ πλάκα….
Κι ἄς πεθαίνουν ἀπὸ τὸ κρύο κάποιοι δίπλα τους… Ἤ ἀπὸ τὴν πείνα….

 

Ναί, σαφῶς καὶ δὲν εἶναι ὅλοι ἔτσι. Οὔτε θέλω νὰ στιγματίσω πρόσωπα. Δὲν μὲ ἐνδιαφέρουν τὰ πρόσωπα. Μὲ ἐνδιαφέρει ἡ διαιώνησις τῆς βλακείας, σὰν νὰ μὴ συμβαίνῃ τίποτα. Σὰν ὅλα νὰ πηγαίνουν θαυμάσια…

Φυσικὴ ἀνάγκη εἶναι νὰ γεμίσῃ πρῶτα ἡ κατσαρόλα.
Ἀμέσως ἐπομένη εἶναι νὰ καλυφθῇ ἡ στέγη.
Ὅταν ὅμως ἀφ΄ ἑνὸς τὰ τσοντοκάναλα προβάλουν διαρκῶς πρότυπα σὰν τὰ παραπάνω, τότε ναί, ἔχουμε πρόβλημα. Διότι ἀν τί νὰ κλείσουμε τοὺς δέκτες μας, ἀκόμη, ἀκόμη καὶ τώρα, ποὺ ἔχουμε ἤδη περάσῃ τὴν πύλη, προβάλλουν τέτοια νούμερα. 

Ναί, τὸ ξέρω πὼς θὰ τὰ καταφέρουμε στὸ τέλος. Δὲν ἔχουμε ἄλλον δρόμο. 
Ἀλλὰ μὲ πονᾶ αὐτὸ ποὺ βλέπω γύρω μου. Κάποιοι, ἀρκετοί, αὐτοὶ ποὺ ἔχουν νοιώσῃ ἤδη τὸν πόνο καὶ τὴν βία τῆς φτώχειας, ἀντιδροῦν. Κάποιοι ἄλλοι ὅμως ὄχι. 
Βλέπω μητέρες νὰ ἀγοράζουν δεκαπέντε διαφορετικὰ εἴδη παπουτσιῶν στὰ παιδιά τους, τῶν ὁποίων τὸ πόδι μεγαλώνει διαρκῶς, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ μὴ «μείνουν» πίσω.
Βλέπω νέους ἀνθρώπους νὰ «σκίζονται» γιὰ μίαν ὁμάδα ἤ γιὰ ἕναν ἀγώνα αὐτοκινήτων ἤ γιὰ τὸ ἐὰν ἡ τάδε γκόμενα ἔχει προσθέσῃ σιλικόνη στὸ στῆθος. 
Βλέπω ἠλιθίους νὰ περιφέρουν τὰ ἄχρηστα σαρκία τους, δεξιὰ κι ἀριστερά, μόνον γιὰ νὰ προβληθοῦν οἱ ἴδιοι…
Ὑπάρχουν ἀκόμη… Δυστυχῶς… 

Ἡ τελευταῖα φωτογραφία ἔως ἐπισφράγισμα τῶν παραπάνω. Ὁ ἕνας εἶναι ἤδη στὴν φυλακή. Ὁ ἄλλος ἑτοιμάζεται νὰ τον συνοδεύσῃ. Οἱ λοιποί…
Καὶ μόνον ἡ ὕπαρξίς των, καθῶς καὶ ἡ ἐνασχόλησίς μας μαζύ τους, συνιστᾷ Ὕβρι.

Φιλονόη.

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply