Κι ὄχι κτῆνος!
Διότι στὴν χώρα μας ἔχουμε εἰλικρινεῖς φιλοζώους, ἀλλὰ ἔχουμε καὶ μίαν ἀφθονία κτηνῶν τόση, ποὺ μποροῦμε νὰ τροφοδοτήσουμε ὅλον τὸν πλανήτη…
Τέτοιες εἰκόνες ὅμως μὲ ἀνακουφίζουν.
Αὐτοὶ οἱ «βάρβαροι» τοῦ βορρᾶ ἔχουν μεγαλυτέρα αἴσθησι τοῦ τὶ εἶναι φυσιολογικὸ καὶ τὶ ὄχι.
Ἐὰν φυσικὰ συνυπολογίσουμε τὸ ὅ,τι ἔχουμε κυριολεκτικῶς ἀφανίσῃ τὸν φυσικὸ χῶρο τῶν ζώων, εἶναι τὸ ἐλάχιστον ποὺ μποροῦν νὰ κάνουν. 

Ἕνας σκύλος λοιπὸν κοιμᾶται στὸ κάθισμα τῶν ἀνθρώπων, στὴν ζεστασιὰ ἑνὸς βαγονιοῦ, ἑνὸς τραίνου στὴν Ῥωσσία.
Κανένας ὁδηγὸς καὶ κανένας εἰσπράκτορας δὲν ἐμφανίζεται γιὰ νὰ τὸν διώξῃ μὲ τὶς κλωτσιὲς, ἐπεὶ δὴ τόλμησε νὰ ξαπλώσῃ καὶ νὰ «λερώσῃ» τὸ κάθισμα τῶν ἀνθρώπων.
Κανένας ἐπιβάτης δὲν διαμαρτυρήθηκε κοιτάζοντάς τον μὲ ἀηδία…

Χαμογελοῦν. Δὲν ἐνοχλοῦνται.
Ἀπολαμβάνουν. Δὲν ἐκνευρίζονται.
Αἰσθάνονται χαλαρά, δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ ἀρχίσουν τὶς κλωτσιὲς στὸ ἀδέσποτο, κι ἄς τοὺς λέρωσε τὸ κάθισμα…

Καὶ μετὰ σοῦ λέει πὼς θέλει νὰ ἐλευθερωθῇ…
Ποιός νά ἐλευθερωθῇ κι ἀπό τί; Ἀπό τόν ἑαυτόν του ἤ ἀπό τούς ἄλλους;
Μὰ ὁ πραγματικός του δυνάστης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός του. Καὶ γιὰ τὸν ἴδιον ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους…

Φιλονόη

φωτογραφία καὶ σχόλιο ἀπὸ ἀδέσποτες κουβέντες