Ἐπίκαιρο μήνυμα (καὶ ὁ νοῶν νοείτω)…
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΖΡΑΗΛ
Σκέφτηκα (κάτι ποὺ τὸ παθαίνω κατὰ καιρούς):
Στὴ μαγεία ὅλοι καλοῦν δαίμονες – εἶναι, τὸ λιγότερο, μιὰ παραδοσιακὴ συνήθεια. Συνεπῶς, ἂν θέλω νὰ τηρήσω τὴν παράδοση, ἂν θέλω νὰ μάθω κάποια ἐπιπλέον μυστικὰ γιὰ τὸ τί συμβαίνει στὴν Ἑλλάδα σὲ αὐτὸ τὸ χῶρο, τί πιὸ φυσικὸ ἀπὸ τὸ νὰ καλέσω ἕνα δαίμονα καὶ νὰ τὸν ρωτήσω σχετικά; Ἄλλωστε, ἂν δὲν μπορεῖς νὰ ἐμπιστευτεῖς ἕνα δαίμονα, ποιόν μπορεῖς νὰ ἐμπιστευτεῖς;
Ἔτσι ἀποφάσισα νὰ καλέσω τον Ἀζραήλ!
Τὸν Ἀζραὴλ τῶν εἶχα γνωρίσει παλιότερα ἀπὸ ἕνα διήγημα φαντασίας του Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ καὶ εἶχα συγκρατήσει τὸ ὄνομά του . Μοῦ ἄρεσε αὐτὸς ὁ δαίμονας, ἢ τὸ διήγημα, ἐν πάσῃ περιπτώσει. Ψάχνοντας νὰ μάθω γιὰ τὸ χαρακτῆρα του ἀνακάλυψα ὅτι εἴχαμε πολλὰ κοινὰ μαζί. Ὁ Ἀζραὴλ εἶναι ἄγγελος ἢ διάβολος, καλὸς ἢ κακὸς ἀνάλογα μὲ τὴ θρησκευτικὴ ἢ μαγικὴ παράδοση ποὺ τὸν ἀποδέχεται, ὅπως κι ἐγὼ εἶμαι καλὸς ἢ κακὸς ἀνάλογα μὲ τὰ κέφια μου. Ἐπιπλέον, Ἀζραὴλ λένε καὶ τὸν γάτο του Δρακουμὲλ στὶς περιπέτειες μὲ τὰ Στρουμφάκια – γεγονὸς ποὺ καταγράφεται στὰ θετικὰ αὐτοῦ τοῦ δαίμονα.
Ἀλλά, πῶς θὰ τὸν καλοῦσα; Σκέφτηκα ἀρχικὰ νὰ τὸ ψάξω στὴ Wikipedia, ἀλλὰ μετὰ θυμήθηκα τὸ πλῆθος τῶν σχετικῶν βιβλίων στὴ βιβλιοθήκη μου – καὶ ἔψαξα ἐκεῖ. Φυσικὰ καὶ βρῆκα, ὄχι ἕναν, ἀλλὰ πολλοὺς τρόπους ἐπίκλησης δαιμόνων.
Ἔτσι, ἤπια μερικὰ οὐίσκι νὰ πάρω θάρρος, σχεδίασα τὸν δέοντα μαγικὸ κύκλο, ἐπρόσφερα τὴ δέουσα θυσία, ἔκανα τὴ δέουσα ἐπίκληση, καὶ μετὰ ἀπὸ τὴ δέουσα ἀγωνιώδη ἀναμονὴ κατάφερα νὰ τὸν πετύχω στὸ κινητό του.
“Ἀζραὴλ ἐδῶ”, εἶπε κοφτά.
Ἀφοῦ τὸν χαιρέτησα μὲ τὸν δέοντα σεβασμὸ καὶ μὲ τὶς δέουσες κολακίες, τοῦ ἔθεσα τὴν πρώτη μου ἐρώτηση στὸ δέον δημοσιογραφικὸ στύλ:
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλὰ ὑψηλὰ ἱστάμενα πρόσωπα στὴν Ἑλλάδα –πρωθυπουργοί, ὑπουργοί, ἀρχιεπίσκοποι, βουλευτές, ἀρχιδικαστές, μεγαλοεπιχειρηματίες καὶ ἄλλοι μεγαλόσχημοι τοῦ εἴδους διεξήγαγαν καὶ διεξάγουν μαγικὲς τελετές, ἰδίως σεξουαλικοῦ περιεχομένου;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι εἴχαμε ἀκόμη καὶ Κόκκινες Γυναῖκες στὶς ἴδιες ὑψηλὲς θέσεις, ὅπως σὲ ὑπουργικοὺς θώκους καὶ τὰ παρόμοια;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὶς τελετές, κάποιες φορές, συμμετέχουν καὶ παιδιά, ἀκόμη καὶ τὰ δικά τους;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι παράλληλα μὲ τὶς μαγικὲς δραστηριότητες ἢ πίσω ἀπὸ αὐτὲς ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ποὺ ἀφοροῦν σὲ λαθρεμπόριο ναρκωτικῶν, σωματεμπορία, ἐμπόριο ὅπλων, καὶ ἄλλα παρόμοια – ὅλα σὲ ἕνα πακέτο, μὲ τὸ περιτύλιγμα νὰ ἀλλάζει ἀνάλογα μὲ τὴν περίπτωση;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πίσω ἀπὸ κάποιες τρομοκρατικὲς ὀργανώσεις κρύβονται μαγικὲς ἀδελφότητες, καὶ πίσω ἀπὸ κάποιες μαγικὲς ἀδελφότητες κρύβονται τρομοκρατικὲς ὀργανώσεις – καὶ ὅτι συχνὰ τὰ ὀνόματα, οἱ ὁρολογίες, καὶ τὰ σύμβολά τους τὸ δείχνουν αὐτό;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζουν πολλὰ ΜΜΕ καὶ δημοσιογράφοι, ἀλλὰ δὲν μιλοῦν γιατί εἶναι μέσα στὸ κόλπο ἢ φοβοῦνται;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δὲν θὰ δίσταζαν μπροστὰ σὲ τίποτε;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Εἶναι ἀλήθεια ὅτι, ἐσύ, ὁ Ἀζραήλ, τιμωρεῖς μὲ τὸν τρόπο σου κάποιους ἀπὸ αὐτούς – δημιουργῶντας τὶς φυσικὲς ροές, ἢ τὰ κανάλια, ὅπου θὰ τοὺς ἀκολουθήσει καὶ θὰ τοὺς βρεῖ ἡ ὅποια τιμωρία;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Αὐτὲς οἱ ροές, ἢ τὰ κανάλια, διακλαδίζονται ἔτσι ὥστε μπορεῖ νὰ τὰ περιγράψει κανεὶς σὰν ἕνα δίκτυο ἢ πεδίο δυνάμεων;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Ἐννοεῖς, ἀναπόφευκτα – ὅπως ἡ μᾶζα ἑνὸς πλανήτη ἢ ἑνὸς ἄστρου κυλᾶ ἢ ρέει στὴν καμπύλη τοῦ βαρυτικοῦ του πεδίου;”
“Ναί”, ἀπάντησε ὁ Ἀζραήλ.
“Ὅλο σκέτα ‘ναι’ ἀκούω”, διαμαρτυρήθηκα τότε, “ἀλλὰ δὲν μοῦ λὲς τίποτε τὸ συγκεκριμένο. Μπορεῖς νὰ μοῦ δώσεις κάποια πιὸ χειροπιαστὰ στοιχεῖα;”
“Ὄχι”, εἶπε ὁ Σαμαήλ, “καὶ κλείνω γιατί μοῦ τελειώνουν οἱ μπαταρίες.”
Τί νὰ κάνω, τὸν ἀπέπεμψα μὲ τὶς δέουσες εὐχαριστίες καὶ τὰ δέοντα μαγικὰ λόγια.
“Καὶ κοίτα νὰ δεῖς”, μοῦ εἶπε, ἐνῶ ἡ φωνή του ἔσβηνε πέρα. “Μὴ μὲ ξανακαλέσεις, γιατί παρακολουθοῦν τὸ κινητό μου…”
Τάδε ἔφη Ἀζραήλ.
Φυσικά, ὅποιος θέλει τὸν πιστεύει.
Ἔτσι κι ἀλλιῶς, δὲν μοῦ εἶπε καὶ πολλά, οὔτε τεκμηρίωσε τίποτε, ἀλλὰ ἔχω ἐμπιστοσύνη στὸν Ἀζραήλ. Εἴπαμε, ἂν δὲν μπορεῖς νὰ ἐμπιστευτεῖς ἕνα δαίμονα, ποιόν νὰ ἐμπιστευτεῖς;
Ἐξάλλου –ξέχασα νά σας τὸ πῶ!– ὁ Ἀζραὴλ εἶναι ὁ Δαίμονας τοῦ Θανάτου.