«Θὰ μείνω δίπλα της ἔως τὸ τέλος…»

Σήμερα άκουσα μια συγκλονιστική κουβέντα από έναν ηλικιωμένο άνδρα.

Έχει τη γυναίκα του με Αλτσχάιμερ τέσσερα χρόνια τώρα, και τον τελευταίο καιρό είναι κατάκοιτη.
Τις περισσότερες ώρες είναι κοντά της (τον βοηθάει και μια κοπέλα).
Αυτός την ταΐζει, αυτός την πλένει, αυτός της χαϊδεύει το πρόσωπο.
Ήμουν εκεί και το είδα. Είδα μια γυναίκα – όχι μεγάλη, γύρω στα 70 – χωρίς βλέμμα.

«Την βλέπεις;» μου λέει κάποια στιγμή. «Την είχα βασίλισσα 50 χρόνια. Και πού δεν πήγε. Και πού δεν διασκέδασε. Δεν της χάλασα ποτέ χατίρι. Και όμως, ένα «ευχαριστώ» δεν είπε ποτέ. Και επιπλέον, πάντα κάτι την ενοχλούσε. Ποτέ δεν την είδα ευχαριστημένη».
– Ποτέ; Είναι δυνατόν;
– Ναι, ποτέ. Εκτός… Εκτός από τα τελευταία φρικτά χρόνια. Έρχονται στιγμές που με κοιτάει στα μάτια προσπαθώντας να μου πει «σ’ ευχαριστώ». Όχι πάντα, όταν μπορεί, και όπως μπορεί. Και μετά βυθίζεται στον κόσμο της πάλι.
Θα μείνω δίπλα της μέχρι το τέλος.

Δημήτρης Ἀλικάκος

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply