Ὁ μῦθος τοῦ «ἐθνάρχου» Lincoln

Ὁ μῦθος τοῦ «ἐθνάρχου» Lincoln1861-65: Ἐξέχων μεταξὺ τῶν μύθων καὶ τῶν ψευδῶν ποὺ γαλούχησαν γενεὲς ἀμερικανοπαίδων, ἦταν ὅτι ὁ ἀμερικανικὸς ἐμφύλιος εἶχε σὰν αἰτία τὸν εὐγενὴ στόχο τῆς καταργήσεως τῆς δουλείας. Στὴν πραγματικότητα, ὁ μέγας ἀπελευθερωτὴς «Great Emancipator», πρόεδρος Abraham Lincoln, ἀποφασιστικὰ ἀπέρριπτε τὶς ἐκκλήσεις τῶν abolitionists (=αὐτοὶ ποὺ ἤθελαν τὴν κατάργηση τῆς δουλείας).

Πρὶν τὴν ἐκλογή του ὁ Lincoln ἔλεγε: Δὲν μπορῶ νὰ διανοηθῶ μεγαλυτέρα καταστροφὴ ἀπὸ τὴν ἐξομοίωση τῶν νέγρων στὴν κοινωνικὴ καὶ πολιτική μας ζωή, σὰν νὰ ἦσαν ἴσοι μὲ ἐμᾶς.

Στὴν ἐναρκτήρια ὁμιλία του, μετὰ τὴν ἐκλογή, ὁ Lincoln έλεγε: δὲν σκοπεύω, ἄμεσα ἢ ἔμμεσα νὰ ἀναμειχθῶ στὸ καθεστὼς τῆς δουλείας, σὲ ὄσες πολιτεῖες αὐτὴ ὑφίσταται. Πιστεύω ὅτι δὲν ἔχω τὸ νόμιμο δικαίωμα νὰ κάνω κάτι τέτοιο.

Τὴν 22η Αὐγούστου τοῦ 1862 ὁ Lin-coln ἔγραφε: Ἂν μποροῦσα νὰ διασώσω τὴν Ἕνωση, χωρὶς νὰ ἐλευθερώσω τοὺς σκλάβους, θὰ τὸ ἔκανα.

Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1862, ὁ Lincoln ἔδωσε στὶς Πολιτεῖες προθεσμία τεσσάρων μηνῶν γιὰ νὰ σταματήσουν τὶς ἐχθροπραξίες, μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι ἂν τὸ ἔκαναν, θὰ διατηροῦσε τὴν δουλεία.

Ἡ πραγματικὴ αἰτία γιὰ τὴν σφαγὴ περισσοτέρων ἀπὸ 600.000 Ἀμερικανῶν στὸν ἐμφύλιο, δὲν διέφερε ἀπὸ τὴν αἰτία γιὰ τὴν ὁποία πάντα γίνονταν καὶ θὰ γίνονται οἱ πόλεμοι, δηλαδὴ ἡ ἀκόρεστη ἀπληστία τῆς κυβερνώσας τάξεως γιὰ ἀκόμη περισσότερο πλοῦτο καὶ ἐξουσία. Τὸ πρόβλημα ὅμως μὲ τις ΗΠΑ, ἦταν ὅτι εἶχαν δημιουργηθῆ δύο κυβερνῶσες τάξεις μὲ διαφορετικὰ συμφέροντα ἡ κάθε μία. Ἡ βόρεια κυβερνώσα τάξις, ποὺ ἀντιπροσώπευε ὁ Lincoln, ζοῦσε μὲ τὸ ὅραμα τῆς εὑρείας κλίμακος ἐκβιομηχανοποιήσεως, ποὺ διεδραματίζετο στὴν Βρεταννία, ἤθελε ἐλευθέρα γῆ, μία μεγάλη δεξαμενὴ φθηνῆς ἐργασίας, μία  κεντρικὴ τράπεζα, ποὺ θὰ ἐξυπηρετοῦσε τὰ συμφέροντά της καὶ μία ἐλευθέρα ἀγορά, μὲ  ὑψηλοὺς δασμούς, ποὺ θὰ προστάτευε τὶς βιομηχανικές της ἐπιχειρήσεις καὶ θὰ μεγιστοποιοῦσε τὸ κέρδος της.
Ἡ νότια κυβερνώσα τάξις,  ποὺ ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση καὶ μετὰ ἤλεγχε τὴν ὁμοσπονδιακὴ κυβέρνηση, ἤθελε ἁπλᾶ διατήρηση τοῦ status quo καὶ ἰδίως δὲν ἤθελε δασμολογικοὺς φραγμούς, ποὺ θὰ ηὔξαιναν τὸ κόστος τῶν εἰσαγωμένων ἀπὸ τὴν Εὐρώπη ἀγαθῶν στὸν νότο, οἱ ὁποῖοι (δασμοί), θὰ ὁδηγοῦσαν ἀναπόφευκτα τὰ ἄλλα κράτη, νὰ ἐπιβάλουν ἀνταποδωτικοὺς δασμοὺς στὰ ἀγροτικὰ προϊόντα ποὺ εἰσήγαγαν ἀπὸ τὸν νότο.
Ἡ χειραφέτησις τῶν σκλάβων, ἤταν μιὰ τακτικὴ ποὺ θὰ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ καστρέψῃ τὴν βάση τῆς δυνάμεως τῆς νοτίου κυβερνώσης τάξεως, ποὺ ἐπήγαζε ἀπὸ τὴν δουλεί, ἐνᾦ  ἐνῶ ἡ ἀπελευθέρωσις ἑκατομμυρίων σκλώβων, θὰ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα φυηνὸ ἐργατικὸ δυναμικὸ γιὰ τὶς βιομηχανίες τοῦ βορρᾶ, ἄσχετα ἂν αὐτὸ θὰ κατέστρεφε ἔναν μεγάλο ἀριθμὸ φτωχῶν λευκῶν, ἀνδρῶν, γυναικῶν καὶ παιδιῶν, ποὺ ἠργάζοντο σὲ φρικτὲς συνθῆκες, γιὰ πολλὲς ὦρες καὶ γιὰ ἀσήμαντη ἀμοιβή.

Ο Lincoln εἶναι ἀκόμη μία ἀμερικανικὴ φούσκα, ἕνα τεχνητὰ διογκωμένο κατασκεύασμα, ποὺ δὲν ἀντέχει σὲ ὁποιανδήποτε κριτική. Ὁ μέγας ἀπελευθερωτὴς ἤταν ἀντίθετος μὲ τὶς σεξουαλικὲς σχέσεις καὶ τὶς ἐπιμειξίες μὲ τοὺς μαύρους καὶ ποτὲ δὲν ἐσκέφθη νὰ τοὺς ἐνσωματώσῃ στὴν ἀμερικανικὴ κοινωνία καὶ νὰ τοὺς χορηγήσῃ πλήρη νομικὰ καὶ πολιτικὰ δικαιώματα. Ἀπεναντίας, πρὶν καὶ μετὰ τὸν ἐμφύλιο, ὑπεστήριζε ὅτι ὅλοι οἱ μαῦροι θὰ πρέπη νὰ μεταφερθοῦν στὴν Ἀφρικὴ ἢ στὶς δυτικὲς Ἰνδίες. Γι’  αὐτὸ ἄλλωστε ὁ Lincoln ὑπεστήριζε:

«Δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἐπιτύχουμε τὴν ἰδανικὴ ἕνωση ποὺ ὀραματίσθησαν οἱ πρόγονοί μας, μὲ ἑκατομμύρια μιᾶς ξένης καὶ κατωτέρας φυλῆς ἀνάμεσά μας, τῆς ὁποίας ἡ ἐνσωμάτωσις δὲν εἶναι οὔτε δυνατή, οὔτε ἐπιθυμητή.»

«We cannot attain the ideal union our Fathers dreamed, with millions of an alien, inferior race among us, whose assimilation is neither possible or desirable».

Ὁ στρατὸς τοῦ Lincoln διέπραξε ἀναρίθμητα ἐγκλήματα πολέμου καὶ φρικαλεότητες, καίγοντας καὶ λεηλατώντας περιουσίες πολιτῶν, καταστρέφοντας ὁλόκληρες πόλεις καὶ ἀχρηστεύοντας τεράστιες ἐκτάσεις στὴν ἐπαρχία. Ο Lincoln ἐπέβαλε ἕνα φασιστικὸ καθεστώς, καταστρατηγώντας κάθε ἔννοια τοῦ Συντάγματος. Τὸ καθεστώς του συνέλαβε χιλιάδες ποὺ ἀσκοῦσαν κριτικὴ στὴν πολεμικὴ πολιτική του, ἰδίως ἐκδότες ἐφημερίδων καὶ βιβλίων, ἐπεβλήθη λογοκρισία στὸν τύπο καὶ στὴν ἀλληλογραφία καὶ ἀνεστάλη τὸ habeas corpus, θεμελιῶδες χαρακτηριστικὸ κάθε δημοκρατικῆς κοινωνίας.

Ο Lincoln, ἐξέδωσε τὴν διακήρυξη γιὰ τὴν κατάργηση τῆς δουλείας, μόνον ὅταν τὰ ὁμοσπονδιακὰ κράτη ἀπέῤῥιψαν τὴν πρότασή του νὰ διατηρήσῃ τὴν δουλεία, μὲ τὸν ὅρο ὅτι θὰ ἐγκατέλειπαν τὶς ἐχθροπραξίες. Ὡστόσο μὲ τὴν διακήρυξη, ἐλευθερώθηκαν οἱ σκλάβοι, μόνον σὲ ὅσες πολιτεῖες δὴν ἤλεγχε ἡ Ἕνωσις τῶν Βορείων. Ἀντίθετα στὶς πολιτεῖες ποὺ ἤλεγχε ὁ Lincoln, ἡ δουλεία διετηρήθη. Καὶ ὅπως ἔλεγε ὁ William Seward, Ὑπ. Ἐξ. τοῦ Lincoln:

«…δείξαμε τὴν συμπάθειά μας στοὺς σκλάβους, μὲ τὸ νὰ ἀπελευθερώσουμε τοὺς σκλάβους ὅπου δὲν μπορούσαμε νὰ τοὺς φθάσουμε, ἐνῶ τοὺς διατηρήσαμε σκλάβους, ὅπου μπορούσαμε να τοὺς ἀπελευθερώσουμε.»

«We show our sympathy with slavery by emancipating slaves where we cannot reach them and holding them in bondage where we can set them free».

Ο Abraham Lincoln, ἀποφασίζει τὴν ὑποχρεωτικὴ στρατολόγηση, γιὰ νὰ βρῇ  στρατιῶτες γιὰ τὸν ἐμφύλιο. Οἱ ἄνδρες μεταξὺ 18 καὶ 35, ὑποχρεοῦντο  σὲ τριετὴ θητεία, μὲ ἐξαίρεση φυσικὰ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς γόνους τους, ποὺ μποροῦν νὰ ἐξαγοράσουν τὴν ὑποχρέωσή τους μὲ $ 300, ἀκριβῶς ὅπως καὶ μὲ τὸν πόλεμο τῆς ἀνεξαρτησίας. Οἱ ἀντιρρησίες τῆς ἐπιστρατεύσεως τῶν φτωχῶν, περιγράφουν τὸν ἐμφύλιο σὰν τὸν πόλεμο τῶν πλουσίων μὲ τὸ αἷμα τῶν φτωχῶν, «the rich man’s war and the poor man’s fight».

Διαδήλωσις ἐναντίον τῆς ἐπιστρατεύσεως, στο Buffalo, New York, ποὺ ἀκολουθεῖται ἀπὸ μεγαλυτέρα διαδήλωση μὲ νεκρούς, στὴν New York City. Οἱ ἐργάτες ξεσποῦν τὴν μανία τους στοὺς μαύρους, ποὺ τοὺς βλέπουν νὰ παίρνουν τὶς δουλειές τους καὶ καθὼς τοὺς θεωροῦν αἰτία τοῦ ἐμφυλίου. Οἱ μαῦροι βασανίζονται καὶ δέρνονται, ἐνῶ κάποιοι ἀπαγχονίζονται καὶ ἄλλοι πυρπολοῦνται ζωντανοί. Οἱ νεκροὶ μαῦροι, ξεπέρασαν τοὺς 100 καὶ οἱ τραυματίες τοὺς 300, ἐνῶ πυρπολοῦνται 50 κτίρια.

Ἔχουμε ἀκούσει μέχρι ἀηδίας, ὅτι ὁ ἐμφύλιος πόλεμος τερμάτισε τὴν δουλεία, ἂν καὶ τὸ προϊόν, ἁπλᾶ ἐπανασυσκευάσθηκε. Σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ αἰῶνος ποὺ ἀκολούθησε τὴν λήξη τοῦ ἐμφυλίου, ἐξακολουθούσαν στὸν νότο νὰ ὑπάρχουν τόσοι νόμοι, ποὺ περιόριζαν τὴν ἐλευθερία τῶν μαύρων, ὥστε ἦταν σχεδὸν ἀδύνατον γιὰ ἕναν μαῦρο, νὰ μὴν εἶναι ἔνοχος γιὰ κάτι.
Ἡ ἄσκοπη περιπλάνησις καὶ ἡ ἀλλαγὴ ἐπαγγέλματος, χωρὶς τὴν συναίνεση τοῦ προηγουμένου ἐργοδότου, ἤταν ἀπὸ τὶς συνήθεις κατηγορίες, μὲ τὶς ὁποῖες ἔνας μαῦρος κατέληγε στὴν φυλακή.
Μία μορφὴ δουλείας, ποὺ ἐπεφυλάχθη  ἀπὸ τὸ ποινικὸ σύστημα, ἀποκλειστικὰ γιὰ τοὺς μαύρους, ἦταν ἡ ἔκτισις τῆς ποινῆς σὲ φυλακὲς καταναγκαστικῶν ἔργων, πρὸς ὄφελος τοῦ κράτους καὶ τῶν τοπικῶν κυβερνήσεων, ἀλλὰ καὶ τῶν μεγαλογαιοκτημόνων καὶ τῶν ἐπιχειρηματιῶν.
Μεταξὺ τῶν ἐταιρεῶν ποὺ ἐπωφελήθησαν ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση σὲ καταναγκαστικὴ ἐργασία, σύμφωνα μὲ τὸ ποινικὸ σύστημα τοῦ νότου, ἦταν ἡ βιομηχανί χάλυβος τῆς α χάλυβα τῆς J.P. Morgan.

Στὶς πολιτεῖες τοῦ νότου, εἰσάγονται οἱ «Black Codes», ποὺ υἱοθετοῦν  αὐστηρὲς ἀπαγορεύσεις στὰ δικαιώματα τῶν ἀπελευθέρων σκλάβων. Οἱ νόμοι παραλλάσσουν ἀπὸ πολιτεία σὲ πολιτεία, ἀλλὰ ὅλοι θέτουν παραπλησίους περιορισμοὺς στὴν ἐλευθερία. Τυπικὰ οἱ κώδικες συμπεριφορᾶς, ὑποχρεώνουν τοὺς ἀπελευθέρους σκλάβους νὰ ἐργάζονται. Σὲ πολλὲς πολιτεῖες, οἱ σκλώβοι ποὺ δὲν ἐργάζονται, συλλαμβάνονται γιὰ ἀλητεία. Οἱ κώδικες συχνά, ἀρνοῦνται τὸ δικαίωμα στοὺς σκλάβους νὰ ἐπιλέξουν τὸν τρόπο ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν καὶ τοὺς ὑποχρεώνουν να ἐργασθοῦν σὰν ἀγρότες, ἢ σὰν ὑπηρετικὸ προσωπικὸ γιὰ τοὺς λευκούς. Οἱ κώδικες ἀποτρέπουν τοὺς ἀπελευθέρους ἀπὸ τὸ νὰ ἔχουν δικό τους χωράφι, ἤ, σὲ κάποιες πολιτεῖες, νὰ ἐκμισθώνουν γῆ. Εἶναι ἀπηγορευμένο γιὰ τοὺς μαύρους νὰ εἰσέρχονται σὲ πόλεις, χωρὶς ἄδεια. Τὸ να κατοικῇ ὁ μαῦρος στὴν πόλη, ἐπιτρέπεται, μόνον ὅταν ὁ λευκὸς ἐργοδότης του ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη για τὶς πράξεις του. Καὶ ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Fernando Wood, δήμαρχος τῆς New York City:

«…ὁ Παντοδύναμος ἔχει ῥυθμίσει τὴν διάκριση τῶν φυλῶν. Ὁ Παντοδύναμος ἔχει κάνει τοὺς μαύρους, κατωτέρους καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἐξαλείψῃς αὐτὴν τὴν διάκριση, οὔτε μὲ τὴν νομοθεσία, οὔτε μὲ τὴν στρατιωτικὴ δύναμη.»

«The Almighty has fixed the distinction of the races; the Almighty has made the black man inferior, and, sir, by no legislation, by no military power, can you wipe out this distinction».

Πολυζωΐδης Θανάσης

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply