Οἱ σπασμωδικὲς ἀντιδράσεις τῶν φιλελέφτ καὶ τῶν ἐκτρωσάκηδων στὶς pro life ἀφίσες ποὺ ἀνηρτήθησαν σὲ χώρους τοῦ μετρὸ -χῶρο δημόσιο καὶ διαθέσιμο σὲ κάθε διαφημιζόμενο ποὺ πληροῖ τὶς προϋποθέσεις τοῦ νόμου- δείχνουν ὅτι φοβοῦνται. Φοβοῦνται διότι γνωρίζουν πὼς οἱ ἰδέες τους δὲν ἔχουν τὴν ἀποδοχὴ ποὺ θὰ ἤθελαν. Ἂν αἰσθάνονταν σίγουροι γιὰ τὸ αὐτονόητο τῶν ἰδεῶν τους, δὲν θὰ φοβοῦντο μερικὲς ἀφίσσες.

Ὅπως ὑποτίθεται ὅτι δὲν φοβᾶται ἡ ἀστικὴ δημοκρατία τὰ ἀναρχικὰ / ἀντιεξουσιαστικὰ γκράφιτι στοὺς τοίχους τῶν πόλεων. Ἐκεῖ ἐπαναλαμβάνουν τὶς γνωστὲς πίπες, «ἡ δημοκρατία μᾶς εἶναι ἀρκετὰ ἰσχυρὴ καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκη νὰ καταπνίγῃ τὴν ἐλευθέρα ἔκφραση».

Μία ἄλλη οἰκτρὴ ἀσυνέπεια τῶν φιλελέφτ ἀφορᾶ στὸ ζήτημα τῆς ἀρνητικῆς διαφημίσεως: εἶναι χυδαῖο, λέν, νὰ ἐμφανίζεται ἡ ἔκτρωσις ὡς φόνος μέσῳ graphic περιεχομένου ὅπως φωτογραφίες διαμελισμένων ἐμβρύων κλπ. Ὅμως μὲ τὶς ἐξ ἴσου φρικαλέες εἰκόνες στὰ πακέττα τῶν τσιγάρων δὲν ἔχουν κάποιο πρόβλημα γιατί, λέν, πρέπει νὰ προστατεύσουμε τὴν ὑγεία τοῦ πληθυσμοῦ. «Προστατεύουμε» ἀπὸ τὸν καρκίνο μέσῳ μίας καταπτύστου κρατικῆς προπαγάνδας τρόμου, ἐνῶ διεκδικοῦμε τὸ ἐλεύθερο νὰ μακελιάζουμε ἀνθρώπινα ὄντα ἐπειδὴ ἡ ὕπαρξίς τους δὲν συνάδει μὲ τὶς «ἐπιλογές» μας.

Τὸ pro life κίνημα εἶναι μία ὄψις ἰδεολογικοῦ μεταπρατισμοῦ. Νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς σὲ αὐτό. Εἰσάγει στὴν δημοσία σφαίρα ἕνα debate ποὺ δὲν ἀνεπτύχθη ὀργανικῶς στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ἡ ὁποία διαχρονικῶς ὑπῆρξε πολὺ ἐλαστικὴ στὸ θέμα τῶν ἀμβλώσεων. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, λόγω τῶν ἱστορικῶν συνθηκῶν ἀλλὰ καὶ τῆς δικῆς της κανονικῆς παραδόσεως ποὺ προκρίνει τὸ «κατ’ οἰκονομίαν» ἔναντι τοῦ «κατ’ ἀκριβείαν», δὲν εἶχε τὰ μέσα νὰ στιγματίσῃ τὴν πράξη τῆς ἀμβλώσεως μὲ τὴν αὐστηρότητα της ῥωμαιοκαθολικής.

Ὅμως αὐτὸ πολὺ λίγη σημασία ἔχει σὲ ἕναν κοινωνικὸ σχηματισμὸ ὅπου ὁ μεταπρατισμὸς δυτικῶν ἰδεῶν εἶναι ὁ κανών. Ἡ «κατηγορία» της μὴ αὐτοχθονίας καὶ τῆς τεχνητῆς μεταφυτεύσεως ἰδεῶν ποὺ ἀνεφύησαν σὲ ψυχρότερα κλίματα ἰσχύει ἐξ ἴσου, ἐὰ ὄχι περισσότερο, γιὰ τὰ λεγόμενα προοδευτικὰ κινήματα τῶν φεμινιστριῶν, τῶν ὁμοφυλοφίλων, τοῦ βηγκανισμοῦ, τῆς ῥιζοσπαστικῆς οἰκολογίας. Ὅλα ἐπείσακτα καὶ μὴ αὐτοφυῆ εἶναι, ἀποτελοῦν ὅμως πλέον ἀναπόσπαστο μέρος τῆς δημοσίου συζητήσες, ἔχοντας προσλάβη ἕνα ἰδιαίτερο ἑλληνικὸ χρῶμα.

Περιορίζομαι στὰ λεγόμενα «νέα κοινωνικὰ κινήματα», γιατί ἐὰν πιάσουμε τὶς μεταφορὲς καὶ τὶς ἀπομιμήσεις στὸ πεδίο τῆς «σκληρῆς» πολιτικῆς ἰδεολογίας οὐδέποτε θὰ τελειώσουμε· ἐνδεικτικῶς μόνον ἀναφέρω τὴν διαχρονικὴ σαγήνη τῆς ἀριστερᾶς μὲ τὰ κινήματα ἀπελευθερώσεως τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς ἢ τὴν σχεδὸν τοτεμικὴ λατρεία ποὺ ἔχουν μερικοὶ δεξιάρες γιὰ τὴ Θάτσερ καὶ τὸν Ῥῆήγκαν.

Ἔστω καὶ μὲ τὸ αὐταρχικὸ κατέβασμα τῆς pro life ἀφίσσας, κίνησις ποὺ παραπέμπει σὲ τριτοκοσμικὴ μπανανία, ἡ συζήτησις ἄνοιξε καὶ οἱ ἐξορκισμοὶ τῶν φιλελέφτ «τὸ ζήτημα ἔχει λήξη ὁριστικῶς» εἶναι ἀστεῖοι καὶ αὐτοαναιρούμενοι. Ἂν ἦταν τόσο ὁριστικῶς καὶ ἀμετακλήτως λῆξαν τὸ θέμα, ἐὰν τὸ ἐκτρωσιακὸ κεκτημένο εἶναι τόσο πανίσχυρο καὶ ἀδιαμφισβήτητο, δὲν θὰ ἔχαναν τόσο εὔκολα τὴν ψυχραιμία τους μὲ μία ψωροαφίσσα οὔτε θὰ κατενάλωναν πολύτιμο χρόνο καὶ κιλομπάιτ γιὰ νὰ πείσουν ἐμένα καὶ ἀρκετοὺς ἄλλους ποὺ δὲν ψήνονται μὲ τὸ δικαιωματίστικο παραμύθι «my body my choice» ὅτι ἔχουμε τόσο τραγικὰ λάθος.
Τόσο ἁπλᾶ…

Ἐξοργισμένος Ἕλλην

Σημειώσεις καὶ προτάσεις λοιπὸν γιὰ τὸ πῶς νὰ «πετσοκόβετε» ἐκτρωσάκηδες:

α. Σύντομες ὁδηγίες πῶς νὰ πετσοκόβετε τοὺς ἐκτρωσάκηδες

Λὲν οἱ ἐκτρωσάκηδες: ἀνεπιθύμητος ἐγκυμοσύνη πρέπει νὰ τερματίζεται διότι ὁδηγεῖ σὲ ἀνεπιθύμητο γέννα.
Αὐτὸ ποῦ διαφεύγει στοὺς ἐκτρωσάκηδες εἶναι πῶς κάθε γέννησις εἶναι ἀνεπιθύμητος· οὐδεὶς μᾶς ἐρώτησε γιὰ νὰ μᾶς φέρῃ στὸν κόσμο· οὐδεὶς ἐζήτησε τὴν συγκατάθεσή μας γιὰ νὰ μᾶς γεννήσῃ. Ἄλλοι ἀπεφάσισαν νὰ ζήσουμε καὶ ἐμεῖς τὸ ὑποστήκαμε. Δὲν εἴχαμε ἐπιλογή.

Ἀφοῦ λοιπόν, ἐκτρωσάκηδες, κόπτεστε τόσο πολὺ γιὰ τὸ «δικαίωμα στὴν ἐπιλογή», ἀφῆστε ὅλα τὰ ἔμβρυα νὰ γεννηθοῦν, νὰ ἀναπτύξουν συνείδηση καὶ νὰ κρίνουν μόνα τους ἐὰν θέλουν νὰ ζήσουν ἢ νὰ σαλτάρουν ἀπὸ τὸ μπαλκόνι. Ναί; Ναί.

Πῶς νὰ πετσοκόβετε ἐκτρωσάκηδες part 2

Τὸ ἐπιχείρημα τῶν ἐκτρωσάκηδων ὅταν τοὺς σωθοῦν ὅλα τὰ ἄλλα, τὸ ultimum refugium, εἶναι τὸ ντεμὲκ πραγματιστικό: «ἀκόμη καὶ ἐὰνν ἀπαγορεύσετε τὶς ἐκτρώσεις ἡ γυναῖκα ποὺ θέλει νὰ τὸ ρῥίξῃ θὰ εὕρη τὸν τρόπο ἔστω καὶ παράνομα»

Πρόκειται γιὰ ῥομαντικὴ γραφικότητα ἀνάλογη μὲ αὐτὰ ποὺ λέγονταν γιὰ τὴν ἀπαγόρευση τοῦ τσιγάρου. Ὅτι τάχα μου ὁ Ἕλλην δὲ χαμπαριάζει ἀπὸ νόμους καὶ φιρμάνια καὶ θὰ εὕρη τὸν τρόπο (ἀπόγονός του πολυμηχάνου Ὀδυσσέως ἀφοῦ) νὰ καταστρατηγήσῃ τὴν ἀπαγόρευση. Ἡ γνωστὴ «ἀντιστασιακὴ ὀντολογία» ποὺ ἐκλαϊκεύεται σὲ αὐτοαποθεωτικὰ τσιτάτα τύπου «τοῦ Ἕλληνος ὁ τράχηλος ζυγὸ δὲν ὑπομένει».

Ἡ μαύρη ἀλήθεια εἶναι ὅτι εἴμαστε ἀπὸ τοὺς πιὸ πειθηνίους καὶ ὑποτακτικοὺς στὴν ἐξουσία λαούς. Εἶναι ἀπολύτως γελοῖο νὰ ἀποδίδῃς εὔσημα ἀντιστασιακοῦ στὸν λαὸ ποὺ ἔκανε γαργάρα τρεῖς (3) μνημονιάρες, ποὺ ἀπεδέχθη στωικῶς δώδεκα (12) διαδοχικὲς μειώσεις μισθῶν καὶ συντάξεων, ποὺ εἶδε τὸ ΑΕΠ νὰ πέφτῃ μὲ ῥυθμοὺς πολεμικῆς συῤῥάξεως, ποὺ κατάπιε ἀμάσητο τὸν ΕΝΦΙΑ καὶ τὴν δήμευση τῆς ἀκινήτου περιουσίας του, ποὺ πληρώνει ἀγόγγυστα τὰ ἀκριβότερα διόδια καὶ τὰ ἀκριβότερα καύσιμα στὴν Εὐρώπη, ποὺ προσηρμόσθη σὲ χρόνο μηδὲν στὶς ἠλεκτρονικὲς πληρωμὲς καὶ τὴν ποινικοποίηση τῶν συναλλαγῶν μὲ μετρητά. Τὰ παραδείγματα ἄπειρα.

Αὐτὸς λοιπὸν ὁ κλασομπανιέρας λαὸς θὰ ἀψηφήση, λὲν οἱ ἐκτρωσάκηδες, μία ἐνδεχόμενο πλήρη ἀπαγόρευση τῶν ἐκτρώσεων, δίδοντας «γροθιὰ» στὰ μοῦτρα τῶν συντηρητικῶν καὶ τῶν χριστιανοταλιμπᾶν ποὺ «θέλουν νὰ τὸν ξαναφέρουν στὸν μεσαίωνα». Κλαίω (ἀπὸ τὰ γέλια). Τὸ κράτος εἶναι πανίσχυρο. Ἀδιανόητα πανίσχυρο. Ὅταν ἔχῃ τὴν πολιτικὴ βούληση (μετάφρασις: ὅταν κρίνῃ πὼς συμφέρει τὶς ἀστικὲς ἐλὶτ) μπορεῖ νὰ ἐφαρμόσῃ σχεδὸν ὁποιανδήποτε ἀπαγόρευση μέσα σὲ μία νύκτα. Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε ὅταν ὁ Μητσοτάκης ἀπεφάσισε νὰ μᾶς κόψῃ τὸ τσιγάρο.

Σταματῆστε λοιπὸν νὰ ἀναμασᾶτε ἠλίθιες θεωρίες συγκοινωνούντων δοχείων, ὅτι ἂν ἀπαγορεύσῃς μίαν συμπεριφορὰ αὐτὴ θὰ καταφύγη ἀλώβητος στὴν παρανομία καὶ δὲν θὰ ἀλλάξη κάτι. Τὶς περισσότερες φορὲς ὅταν κάτι ἀπαγορεύεται, ἁπλῶς σταματᾶ νὰ συμβαίνῃ. Σβήνει. Ψοφάει. That simple.