Καί, εἰδικῶς εἰς τὰ Εὐρώπας μας, ὅπου, μεταξὺ ἄλλων, προωθεῖται ἡ διάσπασις κρατῶν ἐπὶ κρατῶν…
Πάει καιρὸς τώρα ποὺ ἔγραφα πὼς τὸ ἐπόμενον, πολιτικοκοινωνικὸ στάδιον, ποὺ θὰ κληθοῦμε νὰ ὑπηρετήσουμε εἶναι τὸ ἐθνικιστικό. Τὸ ἀκραία (φερόμενον ὡς) ἐθνικιστικό. Καί, δυστυχῶς μας, θέλουμε δὲν θέλουμε, θὰ τὸ ὑπηρετήσουμε αὐτὸ τὸ μοντέλο, κατὰ πῶς φαίνεται, ὅλοι μας, μέ, πολὺ φοβᾶμαι, δυσάρεστα ἀποτελέσματα γιὰ τὸν πλανήτη μας.
«Εἶμαι μπουρδελοαράπης… Ἔτσι αὐτοπροσδιορίζομαι…» Συνέχεια
Γιατὶ ὁ ῥόλος της εἶναι ἀκριβῶς αὐτός: νὰ συγκεντρώνῃ ἐπάνω της ὅλα τὰ βλέμματα γιὰ τὰ κακῶς κείμενα, γιὰ τοὺς τραμπουκισμοὺς ἢ ἀκόμη καὶ γιὰ ἐγκλήματα, πρὸ κειμένου νὰ τρομοκρατεῖται ὁ μέσος πολίτης, ποὺ πράγματι εἶναι πατριώτης καὶ νὰ συνδέῃ τὸν πατριωτισμὸ μὲ τὸν τραμπουκισμό.
Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ λειτουργεῖ στὴν πραγματικότητα ὡς ἀπαγορευτικὴ ἀσπὶς γιὰ νὰ συνενωθοῦμε, μὲ ἀπολύτως πατριωτικὰ κριτήρια.
Τὸ ἔχω ξαναγράψη καὶ ἂς μὲ χαρακτηρίζουν κάποιοι ὡς γραφική. Σὲ θέματα ἐθνικὰ δὲν ἀναμένουμε ἀπὸ τοὺς β(ο)υλευτὲς νὰ κραυγάζουν, ἀλλὰ νὰ δροῦν. Κι ἐφ΄ ὅσον, κατὰ δήλωσίν τους, τὸ «μοναδικὸ πατριωτικὸ κόμμα» τοῦ ἑλληνοκαφριστικοῦ κΥνοβουλίου (τους) εἶναι ἡ χρυσῆ αὐγή, τί περιμένουμε περισσότερο ἀπό τό νά ὑπερασπισθῇ τά ῥημάδια τά ἐθνικά μας θέματα;
Καί πῶς θά μποροῦσε νά κάνῃ κάτι τέτοιο ἐμπράκτως, ἐάν μή τί ἄλλο ἀπό τό νά παραιτηθῇ; Συνέχεια
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ὑπάρχει μία ἐνορχηστρωμένη προσπάθεια ἀπὸ φιλοϊσραηλινὲς ὁμάδες καὶ σελίδες ἀλλὰ καὶ ὀπαδοὺς – φίλους τοῦ Ἰσραηλινοῦ κράτους καὶ τῶν μεθόδων του, στὸ νὰ συνδέσουν εἰδεχθῆ ἐγκλήματα τοῦ Γερμανικοῦ στρατοῦ κατοχῆς στὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς Παλαιστινίους καὶ συγκεκριμένα τὴν σφαγὴ τοῦ Διστόμου.
Οἱ Χρυσαυγίτες ποὺ κάνουν τὸ ἕνα, οἱ Χρυσαυγίτες ποὺ κάνουν τὸ ἄλλο, οἱ Χρυσαυγίτες ποὺ κάνουν τὸ παρ’ ἄλλο.
Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἁπλοϊκὴ ἐξήγησις γιὰ τὴν ἑρμηνεία ὅσων γίνονται καὶ δὲν μᾶς ἀρέσουν στὸν δημόσιο χῶρο. Καὶ ὄσο πιὸ ἁπλοϊκὴ εἶναι μία ἑρμηνεία, τόσο πιὸ ἐπικίνδυνη. Συνέχεια
Ὅλα σας… Δίχως ἐξαιρέσεις…
Ἐάν, ὅπως ἰσχυρίζεσθε, εἶσθε πατριῶτες. Ἐάν… ἀλλὰ δὲν νομίζω….
Λοιπόν… ἐπαναλαμβάνομαι καὶ πάλι, γιὰ νὰ σᾶς γίνω ἐκ νέου ἀντιπαθής.
Ἔχουμε ἕνα Σύνταγμα κι ἕναν ἐκλογικὸ νόμο, ποὺ τὰ γνωρίζετε καλῶς καὶ ὀφείλετε τώρα νὰ τὰ ξαναμελετήσετε.
Αὐτὸ τὸ Σύνταγμα καὶ αὐτὸς ὁ ἐκλογικὸς νόμος ἀναφέρουν σαφῶς πὼς ἡ βο(υ)λή σας δὲν γίνεται νὰ λειτουργήσῃ μὲ κάτω ἀπὸ 300 (ἐπὶ τοῦ παρόντος) βο(υ)λευτές. Μέσα σὲ αὐτὰ λοιπὸν τὰ (ἀπὸ ἐσᾶς) συμφωνηθέντα ἀναφέρεται σαφῶς πὼς ἐὰν κάποιος βουλευτὴς παραιτηθῇ, τελευτήσῃ, μετακινηθῇ ὀφείλει ἄμεσα τὸ βουλευτικὸ σῶμα νὰ τὸν ἀντικαταστήσῃ.
Ἐὰν αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατόν, τότε ὁδηγούμεθα, ἐκ τῶν πραγμάτων σὲ ἐκλογές.
Ἐπεὶ δὴ ὅμως ὅλοι ἐκεῖ μέσα παραμένετε συμμορία, φροντίζετε νὰ ἀντικαταστήσετε ἄμεσα κάθε πρόσωπο ποὺ θὰ ἀκυρώση, συνταγματικῶς, τὴν ἰσχὺ τῆς ὑπαρχούσης βουλῆς. Ἔτσι δέν εἶναι;
Συνέχεια
