Γιὰ μίαν Μακεδονία ἔως τὸν …Πηνειὸ δουλεύουν οἱ Σκοπιανοὶ καὶ στὸν Καναδᾶ

2 Φεβρουαρίου 2019
Οἱ Σκοπιανοὶ τοῦ Τορόντο ἑόρτασαν τὰ 147 χρόνια ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Βουλγάρου Γκότσε Ντέλσεφ

Τὸ μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον ἔχουν οἱ φωτογραφίες καὶ ὁ χάρτης τῆς Μακεδονίας στὸν τοῖχο τῆς ἐκδηλώσεως.

«Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου» ἔως τὸν …Πηνειό!!!

Ὁ Γκότσε Ντέλτσεφ, γεννήθηκε στὸ Κιλκὶς τὸ 1872 καὶ ὑπῆρξε ἀπὸ τὰ ἰδρυτικὰ μέλη τῆς Ἐσωτερικῆς Μακεδονικῆς Ἐπαναστατικῆς Ὀργανώσεως (ΕΜΕΟ) καὶ σκληρὸς κομιτατζής. Σκοτώθηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1903 ἀπὸ τοὺς Τούρκους στὸ χωριὸ Καρυὲς (Μπάνιτσα) τῶν Σεῤῥῶν ἐνῶ προετοίμαζε τὴν ἐξέγερση τοῦ Ἴλιντεν. Ὁ Ντέλτσεφ θεωρεῖται ἐθνικὸς ἥρως στὴν Βουλγαρία καὶ στὰ Σκόπια.

Ὅμως, ἀπὸ τὴν φωτογραφία τῶν ἐπιγραφῶν δρόμων ἀπὸ τὸ χωριὸ Μπελογιάννης τῆς Οὐγγαρίας, φαίνεται ὅτι ὁ Ντέλτσεφ ἔχει θαυμαστὲς καὶ μεταξὺ τῶν κομμουνιστῶν ἐξ Ἑλλάδος!

Στὸ χωριὸ Μπελογιάννης

Ἰωάννης Μπουγᾶς

Ξεχνᾶμε τὴν γενοκτονία τοῦ Μελιγαλᾶ

Μελιγαλάς, 16 Σεπτεμβρίου 2012. Ἡ ὁμιλία μου στὸ μνημόσυνο στὴν 68η Ἐπέτειο τῆς Γενοκτονίας τοῦ Μελιγαλᾶ

Τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας μου:

«Τὰ τελευταῖα χρόνια πρωθυπουργοὶ τῆς Ἑλλάδος ἔχουν ἐπισκεφθῇ τὸν Ἄη Στράτη καὶ (πιστεύω) καὶ τὴν Μακρόνησο, τόπους ἐξορίας καὶ φυλακίσεως ἀριστερῶν τὴν περίοδο τῆς Κομμουνιστικῆς Ἐξεγέρσεως τοῦ 1946-49.. Παρ’ ὅ,τι πιστεύω ὅτι τὰ δύο θέματα δὲν σχετίζονται διόλου οὔτε ἐπιδέχονται συμψηφισμό, μὲ λύπη μου σημειώνω ὅτι οὐδεἲς ἀπὸ αὐτούς, οὔτε πιστεύω καὶ κάποιος ἄλλος πρωθυπουργός, ἐπεσκέφθη τὴν Πηγάδα. Ἐλπίζω κάποτε αὐτὸ νὰ γίνῃ καί, μάλιστα, νὰ προσκαλέσουν νὰ ἔλθουν μαζύ τους καὶ οἱ ἠγέτες τῆς ἀριστερᾶς. Αὐτὸ θὰ βοηθήσῃ καὶ τοὺς ἀριστεροὺς νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ λάθος τους καὶ τὴν ἠθικὴ ὀφειλή τους στὰ θύματα, καὶ νὰ προσέλθουν σὲ μίαν μελλοντικὴ ἐκδήλωση μνήμης στὴν Πηγάδα! Τότε μόνον θὰ ἔχῃ ἀρχίσῃ νὰ κλείνῃ ὁ κύκλος τῆς ἀντιπαραθέσεως! Θέλω νὰ ἐλπίζω ὅτι τὸ ἴδιο θὰ κάνουν καὶ οἱ ὑπεύθυνες κρατικὲς ἀρχές. Θὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ἀθῳώτητα τῶν θυμάτων, καὶ θὰ ἑνώσουν καὶ τὶς δικές τους εὐχὲς μὲ τὶς δικές μας, γιά: Αἰωνία τους ἡ Μνήμη!» Συνέχεια

Λεπτομέρειες ποὺ προδιέγραψαν τὸ τέλος τοῦ Δ.Σ.Ε.

Νύκτα τῆς 5ης πρὸς 6ης Σεπτεμβρίου 1948.
Ἔγινε ἕνα κομβικὸ γεγονὸς ποὺ προεξόφλησε τὸ τέλος τῆς Κομμουνιστικῆς Ἀνταρσίας στὴν Πελοπόννησο.

Ἀντάρτισσες τῆς Πελοποννήσου

Τὸ καΐκι «Νίκη», ποὺ εἶχε ξεκινήσῃ στὶς 29 Αὐγούστου 1948 ἀπὸ τὸ Δυῤῥάχιον Ἀλβανίας, μὲ φορτίο ὅπλων καὶ πυρομαχικῶν ἄνω τῶν 100 τόννων καὶ μὲ πλήρωμα πέντε (5) Ἕλληνες καὶ τὸν Ἀλβανὸ λοχαγὸ Κότσιο Καζάντζι, προσήραξε σὲ ὄρμο κοντὰ στὸ Λεωνίδιο Κυνουρίας κι ἐπαγιδεύθη.
Τὸ πρωί, ποὺ ἔγινε ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὸ ναρκαλιευτικὸ «Πολεμιστής» (1943-1973, ναυπηγημένο στὸ Τορόντο) τοῦ Ἑλληνικοῦ Βασιλικοῦ Ναυτικοῦ καὶ ὅταν ἠρνήθησαν ἐκ τοῦ πλοιαρίου τὸν ἔλεγχο, ἐβυθίσθη!!!

Συνέχεια

Ξενοκίνητος ἀνταρσία ἤ ἐμφύλιος;

Ἀντηχεῖ ὁ Γράμμος ἀπὸ τὰ τραγούδια!!!

29 Αὐγούστου 1949.
Νίκη τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ἐπὶ τῶν κομμουνιστῶν στὸν Γράμμο. Τέλος τοῦ τριετοῦς Ἐφιάλτου!

Τὸ τρίτο καὶ τελευταῖο μέρος τῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ἐναντίον τοῦ λεγομένου ΔΣΕ, ὁ ΠΥΡΣΟΣ Γ’, μὲ ἀντικειμενικὸ σκοπὸ τὴν κατάληψη τοῦ τελευταίου ὀχυροὺ τῶν ἀνταρτῶν, τὶς ὀροσειρὲς τοῦ Γράμμου, ἄρχισε μὲ πολὺ καλοὺς οἰωνοὺς καὶ ἀρίστη προετοιμασία για τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ στὶς 25 Αὐγούστου. Οἱ ἡμέρες ἡσυχίας ποῦ ἐπηκολούθησαν τῆς Νίκης στὸ Βίτσι, στὶς 17 Αὐγούστου, εἶχαν ὅμως δώσῃ τὴν εὐκαιρία καὶ στοὺς ἀντάρτες νὰ προετοιμασθοῦν καὶ νὰ ἀναμένουν τὸν ἀντίπαλο μὲ ὑψηλὸ ἠθικό. Μάλιστα, ὁ Ζαχαριάδης σὲ μήνυμα ποὺ ἔστειλε πρὸς τοὺς μαχητὲς τοῦ ΔΣΕ στὶς Συνέχεια

Διαφαινόμενον τέλος τῆς κομμουνιστικῆς προδοσίας

Αὔγουστος 1949. Γράφεται τὸ τέλος τῆς Κομμουνιστικῆς Ἀνταρσίας.

17 Αὐγούστου, καταλαμβάνεται τὸ Βίτσι. Ἀπομένει ὁ Γράμμος Συνέχεια

Διασωθέντες τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Δ.Σ.Ε.

Ἡ ἱστορία τῆς ἀπανθρώπου μεταχειρίσεως τῶν αἰχμαλώτων στρατιωτῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ τὸ 1946-49 ἀπὸ τὸ ΚΚΕ!

Ἄλλη μία πτυχὴ τοῦ «ἠθικοῦ πλεονεκτήματος» τῆς Ἀριστερᾶς!

Μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια αἰχμαλωσίας καὶ καταναγκαστικῶν ἔργων στὴν Ἀλβανία οἱ Ἕλληνες φιλοῦν τὸ χῶμα τῆς πατρίδος, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσή τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἄγνωστη ἱστορία τους

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπανόδου τῶν πρώτων αἰχαμαλώτων ἀπὸ τὴν Ἀλβανία τὴν 24ην Αὐγούστου 1956 (ἰδὲ φωτογραφία στὴν προβλῆτα τοῦ Πειραιῶς, ποὺ φιλοῦν τὸ χῶμα τῆς πατρίδος).
Σχετικὸ κείμενο γιὰ αὐτὸ τὸ δραματικὸ γεγονὸς στὸ πέρας τῆς δημοσιεύσεως.
Συνέχεια