Γράφαμε λοιπὸν γιὰ τὸν «μεγάλο» Ἀνδρέα Παπανδρέου.

Ἀνδρέας Παπανδρέου, τραπεζίτης Κυριάκος Βαρβαρέσος καὶ Ἀθανάσιος Σμπαρούνης
Γράφαμε λοιπὸν γιὰ τὸν «μεγάλο» Ἀνδρέα Παπανδρέου.
Ἀνδρέας Παπανδρέου, τραπεζίτης Κυριάκος Βαρβαρέσος καὶ Ἀθανάσιος Σμπαρούνης
Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας, Αντιστράτηγος ε.α.
Την 4η Ιουνίου 1878 υπογράφτηκε, μεταξύ Βρετανίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη μυστική συνθήκη για την Κύπρο, η οποία προνοούσε Βρετανική βοήθεια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εάν η Ρωσία, μετά τον Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο του 1877, διατηρούσε τα κεκτημένα του πολέμου ή προχωρούσε σε κατάληψη και άλλων εδαφών της.
Σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών αυτών παρεχωρείτο η Κύπρος στην Βρετανία και στις 22 Ιουλίου ολοκληρωνόταν η κατάληψή της με την άφιξη του πρώτου Αρμοστή, του υποστρατήγου Garnet Wolseley. Με την Συνθήκη της Λωζάννης [1923] η Τουρκία ανεγνώρισε την προσάρτηση της Κύπρου στην Βρετανία και το 1925 η Κύπρος ανακηρύχθηκε αποικία του Αγγλικού στέμματος.
1η Ἀπριλίου σήμερα, ὅπως τὸ 1955.
Τιμοῦμε τὴν μνήμη ὅλων αὐτῶν ποὺ πολέμησαν ἤ καὶ βασανίσθηκαν, ἤ ἀκόμη δολοφονήθηκαν, κατὰ τὴν ἐπὶ τέσσερα χρόνια προσπάθειά τους νὰ ἀπελευθερώσουν τὴν Κύπρο ἀπὸ τὸν κατακτητὴ Ἄγγλο. Συνέχεια
Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.
Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.
Ο στρατηγός Ν. Ντερτιλής που πέθανε χθές, πολέμησε ως ταγματάρχης στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των τουρκικών θυλάκων το 1963-64 στην Κύπρο και κατέλαβε με ελάχιστους άνδρες, σε επίθεση εφ’όπλου λόγχης, το τουρκοκυπριακό προγεφύρωμα της Μασούρας αφήνοντας πίσω του δεκάδες Τούρκους πράκτορες και τουρκοκύπριους εξτρεμιστές, νεκρούς..
Στην κατοχή, αξιωματικός του Στρατού, γιος αντιστρατήγου, σε ηλικία 21 ετών, ο Ν.Ντερτιλής, μετέχει ενεργά στην εθνική αντίσταση, συλλαμβάνεται και κρατείται από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι. Δραπετεύει και εντάσσεται στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις. Από το 1946, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες του ανταρτοπολέμου, υπηρετώντας στις ειδικές δυνάμεις του Στρατού.
Το 1950 γίνεται εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων, λίγο αργότερα, δηλώνει ότι επιθυμεί εθελοντικά να μεταβεί με το Εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα, όπου παρασημοφορείται για την ανδρεία του. Το 1964, ενώ οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να δημιουργούν προβλήματα στην Κύπρο μεταβαίνει εθελοντικά πάλι, με ψεύτικο διαβατήριο, ως ταγματάρχης, στο νησί και οργανώνει τις ειδικές μονάδες της ΕΛΔΥΚ.
Στην κρίσιμη μάχη της Μασούρας και ενώ οι Τούρκοι απειλούν να βομβαρδίσουν το νησί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Γρίβα ο ταγματάρχης Ντερτιλής, Συνέχεια
Ἡ περίπτωσις τοῦ στρατηγοῦ Ντερτιλῆ Φιλονόη, εἶναι τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη τῶν “Ἀπριλιανῶν” οἱ ὁποῖοι εἶναι (ἦσαν μᾶλλον) ἔγκλειστοι διὰ λόγους πολιτικούς, ἦσαν ἄρα πολιτικοὶ κρατούμενοι. Ὁ στρατηγὸς εἶναι ἔγκλειστος συνεπείᾳ καταδίκης του διὰ φόνον τὸν ὁποῖον ΔΕΝ διέπραξε. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, ἄρα ἄνθρωπος τῆς τιμῆς καὶ τοῦ καθήκοντος, οὐδὲποτε θὰ ἐξέλθη τῶν φυλακῶν μὲ τὴν θέλησίν του ἐὰν πρῶτα ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ψευδῶς τὸν ἐκατηγόρησαν καὶ ἀδίκως τὸν κατεδίκασαν δὲν ζητήσουν δημοσίως συγγνώμην.