Τὸ βιβλιδάριον, ὅπως τὸ ἀποκαλεῖ ὁ κος Μιχαλόπουλος ποὺ συγγράφει, ἐξεδόθη ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Πελασγὸς τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα μόλις πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων.
Πρόκειται γιὰ μίαν ἔρευνα σὲ βάθος, πάντα βάσει τῶν διασωθέντων στοιχείων, ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ γνωρίσουμε μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες τὸ πῶς ἀκριβῶς ἦσαν τὰ πλοία τῶν παππούδων μας. Συνέχεια
Τῆς Λέλας Βύρωνος Καραγιάννη, ἐγγονῆς τῆς Λέλας.
Ὑπότιτλος: «ἡ θρυλικὴ γιαγιά μου.» Τὸ βιβλίον κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Πελασγὸς τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα.
Τί περισσότερο θά μπορούσαμε νά ποῦμε ἐμεῖς γιά τήν Λέλα Καραγιάννη, ἐφ΄ ὅσον τόσοι καί τόσοι ἔχουν γράψη ἤδη διθυράμβους γιά τό ἔργο της καί τούς ἀγῶνες της;
Κι ὅμως… Ὑπάρχει κάτι πολὺ σημαντικὸ ποὺ δὲν ἔχει πολύ-συζητηθῆ γιὰ ἐκείνην: ὁ ὑπὲρ ἄνω ὅλων τῶν προσωπικῶν παθῶν κι ἐμμονῶν καὶ ὁπτικῶν καὶ συμφερόντων καὶ ἀπόψεων καὶ «ἰδεολογιῶν» πατριωτισμός της. Συνέχεια
Τὸ Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020, στὶς 20:00 (8:00 τὸ βράδυ) θὰ παρουσιασθῆ τὸ βιβλίο τοῦ Μάνου Χατηδάκη «Λαμόγια χωρὶς χακί». 
Τὸ Σάββατο 29 Φεβρουαρίου, στὸ πάντα φιλόξενο Polis Art Cafe.
Ἐπιτέλους ἡ ἀπάντησις στὴν ἱστορικὴ λαθροχειρία. Δὲν πρέπει νὰ λείψη κανείς. Συνέχεια
Ὀ Μάνος Χατζηδάκης ἔχει ἀφιερώση τὴν ζωή του (κυριολεκτικῶς) στὸ νὰ διερευνήσῃ, νὰ ἐμβαθύνῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ τὶς προσωπικότητες, τὸ ἔργον (θετικὸ ἢ ἀρνητικὸ) καὶ τὸ κεντρικὸ πνεῦμα τῶν πρωτεργατῶν τῆς δικτατορίας τῶν Ἀπριλιανῶν. Τὸ κάνει, ὅ,τι κάνει, μὲ σεβασμό, ἐντιμότητα καὶ συνέπεια. Τὸ ἀποτέλεσμα δὲ τῶν ἐρευνῶν του ἀποτυπώνεται στὰ βιβλία του, ἐντὸς τῶν ὁποίων ἕνας ἀνεπηρέαστος ἀναγνώστης, θὰ διακρίνη ἀμέτρητες πληροφορίες, ποὺ θὰ τοῦ «ξεκλειδώσουν» πολλὲς πτυχὲς τῆς ἱστορίας ποὺ ἔχουν ἀποσιωπηθῆ, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ αἴτια πολλῶν καταστάσεων τοῦ συγχρόνου βίου μας.
Συνέχεια
Εἰσάγετε τὸν συνθηματικό σας κωδικὸ γιὰ νὰ δεῖτε σχόλια.
Ὁ ἀπὸ χρόνια φίλος Κωνσταντῖνος Δημητριάδης εἶναι ἕνα πρόσωπο ποὺ ἔχει ἀφιερώση (κυριολεκτικῶς!!!) τὴν ζωή του στὴν ἔρευνα γιὰ τὴν Κύπρο. Κατέχει δὲ τόσο καλὰ καὶ τόσο πλήρως τὸ θέμα, πού, κατ’ ἐμέ, τὸν καθιστοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα, πλέον, πρόσωπα, ποὺ γνωρίζουν σὲ τόσο βάθος τὸ κάθε τί, γιὰ ἐκείνην τὴν περίοδο, καθὼς καὶ τὴν ἔκτασιν τῆς προδοσίας τὸ 1974. Ἡ δὲ ἀποστασιοποιημένη του ματιά, συνδυαστικῶς μὲ τὶς πολλαπλῶς τεκμηριωμένες του καταγραφές, ποὺ πατοῦν μόνον σὲ διεσταυρωμένες ἀφηγήσεις καὶ ἀποδεικτικὸ ὑλικό, τὸν «μετουσιώνουν» σὲ ἕναν ἀπὸ τὶς ἐλαχίστους καθαροὺς καὶ ἀμεολήπτους ἐρευνητές.
Ἐφ’ ὅσον ὁ Κωνσταντῖνος Δημητριάδης γιὰ ὁλόκληρες δεκαετίες, σχολαστικῶς, καὶ μὲ ἐπιμονή, μὴ φειδόμενος κόπου καὶ χρόνου, συνεκέντρωνε μαρτυρίες, ἔγγραφα καὶ λοιπὸ ἀποδεικτικὸ ὑλικό, ἐπέτυχε νὰ τὰ καταγράψη ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ μᾶς τὰ παρουσιάσῃ μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία του. Βιβλία-σταθμοὺς τῆς ἱστορικῆς ἐρεύνης καὶ τῆς ἀληθείας, ἰδίως γιὰ τὴν Κύπρο μας, ποὺ τόσοι καὶ τόσοι «μεγάλοι πολιτικοὶ» καὶ «ἐθνάρχες» καὶ «μπατριώταροι στρατιωτικοὶ» συνέπραξαν στὸ νὰ κομματιασθῇ, μεταθέτοντας ἀορίστως τὶς …εὐθύνες αὐτῆς τῆς Ἐθνικῆς προδοσίας καὶ Ἐθνικῆς τραγῳδίας κι αὐτοῦ τοῦ κομματιάσματος ἀκόμη στοὺς (ὁποιουσήποτε!!!) …ἄλλους!!!
Γιὰ ὅσους λοιπὸν ἔχουν διαβάση τὰ τρία βιβλία τοῦ Κωνσταντίνου, ποὺ πραγματεύονται τὴν ἔρευνα γιὰ τὴν προδοσία τῆς Κύπρου, θὰ γνωρίζουν ἢδη πόσο ἀξιόλογα καὶ ἀποκαλυπτικὰ εἶναι. Θὰ γνωρίζουν ἐπίσης πὼς ἐπέτυχε μὲ τὴν ἐπιμονή του καὶ τὴν ἐπιμέλειά του, νὰ «βουλώσῃ» στόματα ῥιψάσπιδων καὶ νὰ «ξεγυμνώσῃ» ἀπὸ τὴν (πλαστή τους) αἴγλη κάθε «ἐθνοσωτῆρα», ἐνῶ ἐπίσης κατάφερε νὰ παρουσιάσῃ, μὲ σεβασμὸ στὴν μνήμη τους, ὅλους τοὺς πραγματικούς, μὰ καὶ ἀφανεῖς, ἥρωες ἐκείνης τῆς περιόδου.
Ὅλη αὐτὴ λοιπὸν ἡ βαθειὰ γνῶσις τοῦ φίλου μας, «ἐμέστωσε» πλέον καὶ ὁ Κωνσταντῖνος, αὐτὴν τὴν «μεστωμένη» πιὰ γνῶσιν, τὴν «μετουσίωσε» σὲ «μῦθο», μὲ τέτοιον τρόπο ὅμως, ποὺ πλέον νὰ μπορῇ νὰ γίνῃ κτῆμα ὅλων μας.
