Πρόλογος στὸ βιβλίον «Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης»
τοῦ κου Ἀριστοτέλους Ντοβόρη
Βερμούδα: ἡ νῆσος τῶν Δαιμόνων τῆς φυλακῆς τοῦ Κρόνου
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: βιβλιοπαρουσίασις
Βιβλιο-μελετῶντας τὸ «Κουράγιο Πηνελόπη»…
Πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων ἔγραφα γιὰ τὸ ἐξαιρετικὸ ἔργο (ναί, τὸ εἴπαμε, ἱστορικὸ μυθιστόρημα!!!) «Δέκα χιλιάδες μέλισσες», τοῦ κου Ἄντη Ῥοδίτη. Τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο, ὅπως ἤδη ἀνέφερα, μὲ ἱκανοποίησε βαθύτατα διότι πέραν τῶν πολλῶν ἱστορικῶν λεπτομερειῶν ποὺ παρουσιάζει, γύρω ἀπὸ τὴν Προδοσία τῆς Κύπρου καὶ τὸν Μακάριο (πού, ἀκόμη, ἐντέχνως ἀποσιωπῶνται), μὲ ὑπεχρέωσε νὰ «εἰσέλθω» στὴν ἱστορικὴ στιγμή, τῆς ὁποίας ὁ (ἀληθὴς) πρωταγωνιστὴς εἶναι ἄγνωστος στὸ πλατὺ κοινό. Ἂν καί, σὲ γενικὲς γραμμές, εἶχα ἤδη πρὸ πολλοῦ σχηματίση μίαν εἰκόνα γιὰ τὸν …«ἐθνάρχη», ἐν τούτοις, τὸ βάθος τῆς ἱστορικῆς γνώσεως τοῦ κου Ῥοδίτη μὲ βοήθησε νὰ κατανοήσω καὶ νὰ διακρίνω ἀκόμη περισσότερα. Τοῦ τὸ χρωστῶ καὶ τὸν εὐχαριστῶ ἀπὸ βάθους καρδίας!!!.
Λίγες ἡμέρες ἀργότερα ὁ κος Ῥοδίτης μοῦ προσέφερε ἔνα βιβλίο μὲ τὰ τεκμήρια τῆς ἐρεύνης του. Τὸ «Κουράγιο Πηλενόπη», ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ἁρμός, μπῆκε λοιπὸν στὴν ζωή μου γιὰ νὰ μοῦ δώσῃ, πέραν ἀπὸ τὸ πλούσιο (ἱστορικὸ) ἀποδεικτικὸ ὑλικό, πολὺ πόνο. Πάρα πολὺ πόνο.
Βιβλιοκριτικὴ γιὰ «Τὸ βουνὶ»
Πῆρα πρὶν λίγους μῆνες ἕνα πρόσφατα βραβευμένο μυθιστόρημα πιστεύοντας πὼς δὲν θὰ ἔχανα τὸν καιρό μου καὶ ἄρχισα νὰ διαβάζω κρατώντας, μάλιστα, καὶ σημειώσεις μὲ σκοπὸ νὰ γράψω κάτι γιὰ τὸ ἔργο μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀνάγνωσης. Καθὼς προχωροῦσα βῆμα μὲ βῆμα, σελίδα μὲ σελίδα, ἐνοίωσα ξαφνικὰ ὅτι βρέθηκα ξανὰ σὲ μία παραλία τῆς Ζακύνθου, ὅπου πῆγα γιὰ διακοπὲς πρὶν καμμιὰ εἰκοσαριὰ χρόνια. Γιατί; Διότι ὅταν μπῆκα στὴ θάλασσα νὰ κολυμπήσω μου συνέβη κάτι ποὺ δὲν τὸ περίμενα. Περπατοῦσα μὲν μὲς στὸ νερό, μὰ τὸ νερὸ δὲν ἀνέβαινε καθόλου, οὔτε κἂν μέχρι τὰ γόνατα. Ἐπέμεινα νὰ περπατῶ στὰ ῥηχὰ ψάχνοντας τὸ πολὺ νερὸ μὰ δὲν ὑπῆρχε καὶ στὸ τέλος βαρέθηκα κι ἐπέστρεψα στὴν ἁμμουδιά. Τὸ ἴδιο γινόταν τώρα μὲ τὸ βιβλίο. Τὸ ἄφησα στὴ μπάντα. Ἡ τελευταία σημείωση ποὺ ἔγραψα ἦταν αὐτή, γιὰ τὴν παραλία τῆς Ζακύνθου.
Συνέχεια
Περὶ (ποιητικῆς) Ἀριστοτέλους ὁ λόγος…
Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!
-Μελέτησες Ἀριστοτέλη;
-Ναί, ἔχω διαβάση ὅλα του τὰ ἔργα.
-Σὲ θαυμάζω! Ἀλήθεια, τά καταλαβαίνεις;
-Πλάκα μοῦ κάνεις; Ὁ Ἀριστοτέλης εἶναι γιὰ μικρὰ παιδιά…
Ἕνας τέτοιος διάλογος πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, μὲ γνωστὸ πρόσωπο τῆς πολιτικοκομματικῆς καθημερινῆς ἐπικαιρότητος τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν, μὲ ὁδήγησε στὸ νὰ ἀντιληφθῶ τὸ πασιφανές: ἐὰν αὐτός, μὰ καὶ ὄλοι οἱ ἄλλοι σὰν κι αὐτον, εἶχαν διαβάση (ὄχι μελετήση) ἀριστοτελικὰ κείμενα (μὰ καὶ κείμενα Ἑλλήνων κλασσικῶν γενικότερα) γιὰ καιρὸ καὶ τὰ εἶχαν -κάπως καὶ σὲ γενικὲς γραμμὲς κατανοήση (ἀκόμη καὶ μόλις στὸ 10% αὐτῶν), ὁ κόσμος μας θὰ ἦταν καλλίτερος σήμερα. Κατ’ ἐπέκτασιν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἀρέσκονται νὰ νομίζουν πὼς μᾶς κυβερνοῦν, ὄχι μόνον δὲν διαβάζουν (πολὺ περισσότερο δὲν μελετοῦν) μὰ οὔτε καὶ κατανοοῦν στὸ ἐλάχιστον τὰ ἀρχαία ἑλληνικὰ κείμενα (πολλῷ δὲ μᾶλλον τὰ ἀριστοτελικά), διότι δὲν τοὺς χρειάζεται. Εἴμαστε ἤδη ἄλογα ὄντα, ὡς λαὸς καὶ μᾶς ἄγουν εὐκολότατα δίχως αὐτά… (Μά, ἐπὶ πλέον εἶναι κι ἀναίσχυντοι συκοφάντες τους, ἐφ΄ ὄσον ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα πράττουν.) Συνέχεια
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Δέκα χιλιάδες μέλισσες»
Τὸν Ἄντη Ῥοδίτη τὸν ἀγνοοῦσα ἔως τὴν στιγμὴ ἐκείνη ποὺ ὁ φίλος Κωνσταντῖνος Δημητριάδης μοῦ τὸν …«συνέστησε» διαδικτυακῶς. Ἔσπευσα λοιπὸν νὰ προμηθευθῶ τὸ βιβλίο του καὶ νὰ ξεκινήσω τὴν μελέτη, ἀλλὰ μὲ πολλὲς καὶ μεγάλες ἐπιφυλάξεις.
Γιατί ἐπιφυλάξεις; Μά, διότι, τὸ ἐν λόγῳ πόνημα εἶναι μυθιστόρημα καὶ ἐγὼ μὲ τὴν λογοτεχνία ἔχω κρατήση τὰ τελευταία χρόνια πολὺ μεγάλες ἀποστάσεις. Βλέπετε προσπαθῶ, ὅσο τὸ δυνατόν, νὰ μελετῶ ἱστορία, φυσικὲς ἐπιστῆμες καὶ Ἕλληνες κλασσικούς. Τί δουλειά λοιπόν ἔχει ἕνα λογοτεχνικό πόνημα μέσα σέ ὅλα αὐτά; Τὰ λογοτεχνικὰ πονήματα, εἶναι χρήσιμα γιὰ τὴν …παραλία κι ὄχι γιὰ μελέτη. Ἔτσι ἔλεγα, διότι ἔτσι πίστευα κι ἔτσι ἔπραττα. Ἔως τῆς στιγμῆς ἐκείνης βεβαίως ποὺ ὁ Ἄντης Ῥοδίτης εὑρέθη στὸν δρόμο μου καὶ ἔπιασα στὰ χέρια μου τὸ «Δέκα χιλιάδες μέλισσες».
Συνέχεια
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὴν «διαχρονικὴ τραγῳδία τῆς Βορείου Ἠπείρου»
Σήμερα δὲν θὰ βιβλιοπαρουσιάσω ἀκριβῶς ἀλλὰ …μερικῶς, διότι δὲν γίνεται νὰ καταπιασθῇς μὲ ἕνα τόσο σημαντικὸ βιβλίο καὶ νὰ ἀρχίσῃς τὶς …περιλήψεις. Πρόκειται γιὰ τὸ βιβλίο «Ἠ διαχρονικὴ τραγῳδία τῆς Βορείου Ἠπείρου», ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα, ποὺ ὑπογράφει ὁ Κώστας Κυριακοῦ.
