Λοιπόν, ἔχω ἐνστάσεις κύριε Νικολαΐδη μας.

Καλὰ τὰ γράφεις τὰ παρακάτω, ἀλλά κάπου τὰ ἔχεις μπερδέψει λίγο.

Βρέθηκε πράγματι στὴν Μικρά Ἀσία ὁ Ἑλληνικός στρατός, ὡς ἐλευθερωτής καὶ δίχως ἐρωτηματικά. Ἡ ἀπόφασις ἦταν συλλογική. Κι ὄχι «συμμαχική».
Τὸ ἐὰν πίσω ἀπὸ τὶς …διαπλοκὲς καὶ τὰ βαρίδια βενιζέλου ἐνυπῆρχαν τέτοιου εἴδους ἀγκυλώσεις, ποσῶς μὲ ἐνδιαφέρει, διότι κυττῶ τὸ (λαϊκὸ) κίνητρον καὶ τὸν (λαϊκὸ) σκοπό.

Δὲν μᾶς «πήγαν» λοιπόν. Πήγαμε!

Ἐπὶ πλέον. Ναὶ μὲν οἱ «σύμμαχοι» μᾶς τὴν ἔστησαν, γιὰ τὰ δικά τους συμφέροντα καὶ τοὺς δικούς των λόγους (γνωστὰ κι αὐτά), ἀλλὰ παρὰ λίγο νὰ τὴν πατήσουν. Κι ὅταν κατάλαβαν τὶ πᾶμε νὰ φτιάξουμε στὴν «Τουρκία», ἔκαναν νὰ ἀδύνατα δυνατά νὰ μᾶς σταματήσουν, χρηματοδοτῶντας τὸν κεμάλ, σπρώχνοντας τὸν λένιν, στηρίζοντας τοὺς τσέτες…
…κλπ κλπ κλπ….
Διάβασε κύριε Νικολαΐδη μου καὶ λίγη ἱστορία σὲ παρακαλῶ, ἀλλὰ ὄχι ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς …«ἱστορίες» τῶν διαπλεκομένων, παρὰ ἀπὸ τὶς μαρτυρίες τῶν αὐτοπτῶν. Δὲν φιλτράρονται ὅλα. Δὲν φορᾶμε κόκκινα ἢ ἄλλου χρώματος γυαλιά ὅταν τὴν μελετοῦμε αὐτὴν τὴν ῥημαδο-ἱστορία… Γιατί αὐτὴ ἡ ἄποψις ποὺ μεταφέρεις, εἶναι ἡ ΚΚΕἄποψις. Καὶ μὲ βάσιν αὐτὴν τὴν ἄποψιν, τὸ ΚΚΕ ἔκανε τὰ ἀδύνατα δυνατά γιὰ νὰ ἀνακόψῃ τὴν πορεία τῶν Ἑλληνικῶν δυνάμεων.

Καὶ κάτι ἀκόμη κύριε Νικολαΐδη μας. Θυμήσου σὲ παρακαλῶ, ἐὰν ὁ Λένιν τροφοδοτοῦσε σὲ πολεμοφόδια τὸν Κεμάλ… Δὲν ξέρω ἐὰν τὸ θυμᾶσαι… Καὶ δὲν τὸ γράφουν δεξιοί αὐτό… Ἀριστερούληδες τὸ γράφουν στὶς διάφορες ἱστορίες τους…

Κατὰ τὰ ἄλλα τὸ κείμενον τὸ δημοσιεύω, διότι ἀγγίζεις καὶ κάποιες ἀλήθειες…. Ἀλλὰ κάποιες….

Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Κύριε Νικολαΐδη, θὰ ἤθελα ἐπίσης νὰ μοῦ πῇς, ἐὰν φυσικά τὸ γνωρίζῃς, ποιὸς ἢ ποιοὶ ΕΠΕΒΑΛΑΝ τὴν ἐπιστροφὴ πίσω ἀπό τὶς ἤδη καταληφθείσες γραμμές τοῦ Σαγγαρίου. Καὶ γιατί. Καὶ τὶ ἐπέτυχαν. Εὐχαριστῶ.

Υ.Γ.2. Πράγματι ὅπως τὰ λέει ὁ αὐτόπτης Βενέζης ἦσαν. Κι ὁ Κόντογλου, ἐπίσης αὐτόπτης, σωστὰ τὰ λέει. Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλλες μαρτυρίες καί, κυρίως, ἀρχειακὸ ὑλικό. Ἄφθονο ἀρχειακὸ ὑλικό. Ὅταν κάνουμε λοιπὸν ἱστορικὲς ἀναφορὲς νὰ εἴμαστε ἀκριβεῖς κι ὄχι ὅπως μᾶς πάει τὸ αἴσθημα.

Υ.Γ.3. Μήπως τελικῶς ἀπό ἀρκετά παλαιότερα εἶχε πρό-ἀποφασισθεῖ ἡ ἀνταλλαγή πληθυσμῶν; Μήπως ὅλη αὐτή ἡ …σκηνοθεσία ἦταν προσχεδιασμένη; Ἔ; Λέω… μήπως;

 (“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΒΡΕΘΗΚΕ στη Μ. Ασία ο (ηρωικός) ελληνικός στρατός. Ως απελευθερωτής(;) και λυτρωτής(!). Δεν το’ θελε η Ελλάδα-το’ θελαν οι «Σύμμαχοι». Κι έγειρε η ζυγαριά αρνητικά για ‘μας, στη φάση που το γούσταραν. Για να πέσουν «κάστρα» μας στους Τούρκους, να φτάσουν στην Ελλάδα τ’ απομεινάρια του ηρωικού στρατού μας και ν’ αρχίσει το φευγιό, σφραγίζοντας τη συμφορά.

ΕΙΧΕ τους Έλληνές του το Αϊβαλί (Κυδωνίες), την ιστορία του και το τέλος του. Κι αν «έβγαλε» τον Φώτη Κόντογλου, ο Ηλίας Βενέζης μας το ’φερε κοντά, μέσα απ’ τις αφηγήσεις στα έργα του («Αιολική γη», «το Νούμερο»…). Μια μικρή πόλη που άνθισε τον 18^ο αι., για να σβήσει τραγικά το ’22 και σήμερα να μας θυμίζει ό,τι δεν ξεχνιέται απ’ τη συμφορά. Κι έγινε τραγούδι το Αϊβαλή, θρύλος και νοσταλγία.

ΗΤΑΝ μεσημέρι κι ανοίξαμε τις «μεσημεριανούδες». Τα κορίτσια με τη σηκωμένη φούστα, με  τους μηρούς καμάρι τους και «κίνητρο» για τηλεθέαση. Με τα «ελληνικά» τους, την ωραιοπάθεια, τις καπελαδούρες και με το μάτι στο μόνιτορ, μη χάσουν στιγμή απ’ τη μόστρα. Ανάμεσά τους περίεργοι «αντρικοί» τύποι, που ο ένας ξεκαρδίζεται χωρίς λόγο, ο άλλος υπερφαλαγγίζει τις γυναίκες σε κουτσομπολιό κι όλοι τους συνεπείς στο θεματολόγιο (αν π.χ. είναι έγκυος η κα Καραβάτου, απόψεις για τους γκέι…). Και η κα Τατιάνα; «Λίγο περισσότερο βυζάκι δεν θα ‘ταν προτιμότερο;» να λέει σε 14/χρονο κοριτσάκι που καμάρωνε στην εκπομπή της.

ΚΙ ύστερα; Πέσαμε στα κανάλια της… καθολικής διαμαρτυρίας για τις επικείμενες συγχωνεύσεις σχολείων. Φόβος γονιών «μη δεν μάθουν γράμματα τα παιδιά» (άρα τώρα μαθαίνουν). Αφορμή και «ευκαιρία» για μαθητικούς «αγώνες» με καταλήψεις. Ξεσηκωμός και αντίδραση, μιας και «πάμε καλά» από μόρφωση των παιδιών μας. Και με την ιστορία και στα μαθηματικά τους.

ΠΡΟΧΩΡΗΣΑΜΕ την αναζήτηση γραδάροντας τη σοφία νεοελλήνων που πέρασαν από σχολεία και εκπαίδευση και αναζητώντας επίπεδα μόρφωσης. Πέσαμε στην ΕΤ1. Η εκπομπή της είχε θέμα τη Μικρασία και αναφορά στο Αϊβαλί. Βγήκε η δημοσιογράφος στο δρόμο και ρωτούσε τυχαία νέους και νέες. «Τι είναι, τι ξέρετε για το Αϊβαλί;». Οι απαντήσεις (κι ήταν καμιά δεκαριά) «κινήθηκαν» ανάμεσα στη σιωπή με το σήκωμα των ώμων, μέχρι το  γλυκό που το λένε… σαραγλί». Τρίζουν τα κόκκαλα του Βενέζη. Οι απαντήσεις έχουν να κάνουν με την αποστηθισμένη ιστορία απ’ τον απειθάρχητο μαθητή των καταλήψεων και της «Πενταήμερης». Δεν έμεινε χώρος στο μυαλό του μέσου Έλληνα. Το γέμισαν σκουπίδια!

πηγή: inews