Ναί, ὑπάρχει πάντα καὶ τὸ «ἐμεῖς»…
Κι ἄς τὸ ἔχουμε ξεχάσει…
Κι ἄς ἔχουμε χάσει λίγο ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μας…
Κι ἄς μεγαλώσαμε μέσα σὲ ψέμματα, εἰκονικὲς πραγματικότητες καὶ παραδοξολογίες….
Noμίζω ὅτι ἡ λύσις εἶναι ἐδῶ : Νὰ σοβαρευθοῦμε. Νὰ μὴ τοὺς δώσουμε ἄλλες ἀφορμές. Νὰ κρατήσουμε τὸ κῦρος τῆς Πατρίδας μας ὑψηλὰ ὄχι μὲ λόγια !
Αὐτὸ τὸ ἀτελείωτο ἐγώ…
Ὑπάρχει μὲ ῥίζες: τὴν ἀμάθεια, τὸ συμφέρον καὶ ὁπωσδήποτε τὸν νεοπλουτισμό μας, ἀπὸ τά ὁποῖα ἔχει πλημμυρίσει ἡ πατρίδα.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ τό… ἐμεῖς!
Δὲν εἶναι δύσκολον…
Μόνον μία τόση δὰ ἀπόφασις εἶναι…
Τόση δά…
Ὅσο μία ἀνάσα…
Κι ἀλλάζει τὰ πάντα…
Βέβαια γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ πρέπει νὰ αἰσθανθοῦμε τμῆμα μίας κοινωνίας…
Ἀλλά ποιάς κοινωνίας;
Ἐδῶ μᾶς θέλω…
Ποιάς κοινωνίας; Αὐτῆς πού θά θέλαμε, αὐτῆς πού μᾶς ἔμαθαν νά θέλουμε ἤ αὐτής πού θά ἔπρεπε νά ἔχουμε;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.