Οἱ θάλασσες τῆς ὑπάρξεως.

Τὸ Λιμάνι εὑρίσκεται ἐκεῖ γιὰ νὰ συνδέσῃ δύο Ταξείδια…

Τὰ στάσιμα νερά του βρώμικα στέκουν, μὰ στὰ ἀνοικτὰ τοῦ Πελάγου, καθάρια ξεπλένονται στὴ Δύναμη τοῦ Ἀνέμου.

Ὁ Τροβαδούρος ἀκούει τοὺς Ψιθύρους τῆς Σιωπῆς. Ψιθύρους ποὺ μεταφέρουν οἱ ταξειδιάρηδες Ἄνεμοι
ποτισμένοι στὴν ἀλμύρα τῆς Θαλάσσης τοῦ Ἀγνώστου. Γίνεται ἕνα μαζύ τους καὶ Ἀναζητᾶ νὰ Ζήσῃ τὶς ἡρωικὲς μπαλάντες ποὺ θὰ ἔχῃ στὸ μέλλον νὰ διηγηθῇ.

Ὁ Αναζητητής δὲν εὑρίσκει χαρὰ στὸ «Καλωσῆλθες».
Χαμογελᾶ μὲ ἕνα σκίρτημα τῆς καρδιᾶς στὸ «Καλῆ Ἀντάμωση»…
Καὶ ἕνα μὲ τὸν Ἄνεμο σαλπάρει στὶς Θάλασσες τῆς Ὑπάρξεως…

© 2012 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος

Τελικῶς ὄντως εἶναι τέλειον τὸ ταξείδι…
Ὄχι πάντα ἡ Ἰθάκη…
Ὅμως, μέσα μας,  ἐκτὸς ἀπὸ καθημερινοὶ ἄνθρωποι, πάντα παραμένουμε κι Ὀδυσσεῖς…
Κι αὐτὴν τὴν Φύσιν μας τολμοῦμε ἐπὶ τέλους νὰ τὴν ἀνακαλύψουμε καὶ νὰ τὴν βγάλουμε στὴν ἐπιφάνεια!
Ὄχι, δὲν θὰ λείψουμε εἴκοσι χρόνια…
Ἀπλῶς πρέπει νὰ τὰ γευθοῦμε ὅλα…
Καὶ τὶς φουρτοῦνες, καὶ τὶς ἀπανεμιὲς καὶ τὰ ἀπέραντα ταξείδια…
Ὅλα…
Καὶ κάποτε, ὅταν θὰ φθάσουμε, τότε θὰ ἔχουμε νὰ ποῦμε πάρα πολλά…

Φιλονόη.

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Οἱ θάλασσες τῆς ὑπάρξεως.

Leave a Reply